کاروتک
درباره بازگشت پرشور گوشی‌های تک دوربین: چگونه، کی و چرا؟
اگر فکر می‌کنید گوشی‌های هوشمند با دو، سه، چهار یا پنج دوربین در پشت، عجیب به‌نظر می‌رسند و هرگز به آن‌ها عادت نکرده‌اید، تنها نیستید چراکه بسیاری از کاربران دیگر نیز با شما هم‌درد هستند.
برخی از تلفن‌های موفق شده‌اند تعداد زیادی از دوربین‌ها را در خود جای دهند، مانند پیکسل ۶ و ۶ پرو شرکت گوگل؛ جایی که دوربین‌ها تقریباً در نوار پیکسل سیاهِ افقی نمادین که به زودی ظاهر می‌شود، گک می‌شوند. سایرین مثل آیفون ۱۳ پرو، گلکسی S21 اولترا و نوکیا ۹ پیور ویو کاملاً از سیستم‌های دوربین سه‌گانه، چهارگانه و پنچ‌گانه خود استقبال می‌کنند.
صرف نظر از این‌که ماژول‌های دوربین چقدر خوب طراحی شده‌اند، بسیاری نتوانسته‌اند از میزان سوراخ‌های موجود در پشت گوشی استقبال کنند. افراد مبتلا به تریپوفوبیا حتی نگاه کردن به آن‌ها را وحشتناک می‌دانند که جای تعجبی هم نیست. جدا از زیبایی‌شناسی، درحالی که این روش انعطاف‌پذیری عالی در عکاسی را ممکن می‌سازد، سیستم‌های دوربین چندگانه نیز با محدودیت‌هایی همراه هستند که گاقی اوقات به راحتی نمی‌توان آن‌ها را پوشاند. بنابراین، آیا تلفن‌های تک‌دوربین بازمی‌گردند؟ اگر بله، چه زمانی؟ وقتی نوبت به شمارش دوربین می‌رسد، عقب‌افتادگی چه مزیت‌هایی خواهد داشت؟ بیایید دراین‌باره کاوش کنیم!
گوشی‌های هوشمند تک‌دوربین: آغازِ یک پایان
۱۸ اکتبر ۲۰۱۸؛ این زمانی بود که آخرین گوشی پرچمدار اصلی با تنها یک دوربین در پشت عرضه شد. پیکسل ۳ در میان هیولاهای دوربین آن زمان مثل Mate 20 Pro و P30 Pro هوآوی و همچنین سری آیفون XS و آیفون 11 اپل، قرار گرفته است. این دوربین فاقد یک لنز با زاویه اولترا واید بود که در آن روزها بسیاری از کاربران را عصبانی کرد و هیچ زوم اپتیکال را در اختیار کاربران قرار نمی‌داد.
با این حال، گوگل می‌دانست که چگونه از هیچ، چیزی شگفت‌انگیز بسازد. سنسور دوربین منفرد و کاملاً قدیمی در پیکسل 3 و XL 3 هنوز هم توانست برخی از جذاب‌ترین عکس‌ها را در آن زمان ایجاد کند و تقریباً موفق شد سری پیکسل 3 را نجات دهد.
تقریباً، به این دلیل که پیکسل‌های سال 2018 طراحی ضعیف و عمر باتری بی‌نظیری داشته‌اند، اما همچنان به این دلیل که سیستم‌های دوربین سه‌گانه شروع به تبدیل شدن به یک طراحی معمول شد. بنابراین، واضح بود؛ گوگل نمی‌توانست با استفاده از یک دوربین در گوشی‌های پیکسل در سال‌های آینده کنار بیاید. احتمالاً می‌دانید که داستان از آن‌جا به بعد چگونه پیش می‌رود….
2021: ما اولین پرچمدار تک‌دوربینی خود را در ۳ سال گذشته داریم
درباره سال ۲۰۱۸ گفتیم، در مورد ۲۰۲۱ چطور؟ خب، در کمال شوک و ناباوری، غول فناوری ژاپنی، Sharp تصمیم گرفت یک گوشی هوشمند بمب را تحت عنوان Sharp Aquos R6 که در ماه می ۲۰۲۱ معرفی شد، به بازار عرضه کنند. این دستگاه انحصاری آسیایی کار بسیار جالبی انجام داد: ساعت‌ها را به عقب برگرداند تا زمانی که گوشی‌ها تنها با یک دوربین در پشت عرضه می‌شدند، اما به لطف این واقعیت که دوربین پشتی تکی آن دارای یک سنسور غول‌پیکر ۱ اینچی بود، توانست سریع به جلو حرکت کند و قدم به آینده بگذارد.
این اولین مورد برای گوشی‌های هوشمند مدرن و تجاری است. البته در این شرایط نمی‌توانیم از واژه در دسترس استفاده کنیم چراکه در دسترس بودن به تعداد انگشت‌شماری از کشورها مانند ژاپن و اندونزی محدود می‌شد. با این حال، این واقعیت که هر شرکتی متعهد به دستگاهی با تنها یک دوربین در پشت است به انی معنی است که در انتهای این تونل از ماژول‌هایی با دوربین‌های چندگانه، امید همچنان باقی است و شاید گوشی‌های تک دوربین مجدداً بازگردند!
برای روشن شدن،این در مورد ضربه زدن به تلفن‌های دارای سیستم‌های چند دوربین نیست و من و بسیاری از اشخاصی که می‌شناسم، از آن‌ها استفاده می‌کنند. اما دقیقاً به این دلیل که بسیاری از ما گوشی‌های هوشمند چند دوربینه استفاده می‌کنیم، می‌توانیم نه‌تنها مزایای سه یا چند دوربین را ببینیم، بلکه ضعف‌های داشتن بیش از یک دوربین را تشخیص دهیم.
سیستم چند دوربینی ممکن است گوشی‌های هوشمند را عقب نگه دارد
بیایید با نگاهی به ویژگی‌های یک سیستم چند دوربینه شروع کنیم که باعث می‌شود گوشی‌های هوشمند ما کار کنند و کم‌تر شبیه یک دوریبن واقعی شوند. با تعویض لنز شروع می‌کنم. در این‌جا می‌توانیم آیفون را کنار بگذاریم چراکه ثابت کرده است که سیستم دوربین مثلثی در مقابله با برخی زا چالش های جابه‌جایی بین چندین لنز بسیار مؤثر عمل کرده است. آیفون می‌تواند تقریباً یکپارچه بین سه دوربین خود جابه‌جا شود و نمایه رنگ نیز تا حدودی ثابت بماند.
با این حال، نرم‌افزار و فیزیک تنها می‌توانند تا این حد پیش بروند. حتی با پرچمدار جدید اپل یعنی سری آیفون ۱۳، متوجه خواهید شد که تصاویر دوربین‌های مختلف از نظر کیفیت یکسان نیستند. البته، سنسور اصلی دست بالا را خواهد داشت چراکه بزرگ‌ترین سنسور در این دسته است. با این حال، این دوربین اولترا واید است که در شرازط نور کم شروع به از هم پاشیدن می‌کند. همین امر در مورد لنز زوم نیز کم‌وبیش صادق است.
نه‌تنها در مورد آیفون، دوربین اولترا واید Pixel 6 Pro در نور کم به همان اندازه بد است، اگر نگوییم بدتر است. لنز زوم 4X در Pixel 6 Pro بزرگ‌ترین و شاید بهترین لنز زوم (باکیفیت) است که تا به حال روی یک تلفن دیده‌ایم. به همین دلیل است که Pixel 6 Pro و سایر پرچمداران اغلب زمانی که شرایط عکس برداری بسیار دشوار است، به‌طور پیش‌فرض از دوربین اصلی خود برش می‌کنند.
اما یکی از بزرگ‌ترین مشکلات پرچمداران اندرویدی هنگام تعویض دوربین، تعویض ناگهانی لنز است. در پیکسل ۶ پرو این موضوع بسیار ضعیف است اما در سایر پرچمداران سامسونگ یا هواوی نیز به‌طور قابل توجهی احساس می‌شود. علاوه بر این، علم رنگ و نوردهی لنزهای مختلف با اکثر گوشی‌های اندرویدی ناسازگار است که اگرچه می‌تواند قابل تنظیم باشد اما همچنان فیزیک (هرچه با لنز زوم نزدیک‌تر شوید، نور کم‌تری می‌توانید جمع‌آوری کنید چراکه دیافراگم کوچک می‌شود)، نقص این موضوع را می‌تواند ثابت کند. اما هر چه سنسور بزرگ‌تر باشد، شانس بیش‌تری برای بازگرداند مقداری از نور از دست رفته وجود دارد.
وجود یا کمبود نور کاملاً بر تمام چیز‌هایی که در تصویر به‌نمایش گذاشته می‌شود، تأثیر نمی‌گذارد: وضوح، رنگ‌ها، محدوده دینامیکی، کنترل نویز و مواردی از این دست. این‌ها ممکن است عناصری جزئی به‌نظر برسند اما زمانی که در کنار یک‌دیگر قرار می‌گیرند، متوجه می‌شوید که چگونه همه این‌ها بر نتیجه نهایی تأثیر می‌گذارد.
چرا ما در حال حاضر به گوشی‌های هوشمند با دوربین‌های متعدد نیاز داریم؟
با این حال، این موضوع چیز بدی هم نیست. سیستم‌های چند دوربینه، گوشی‌های هوشمند را قدرتمندتر و حتی سرگرم‌کننده‌تر کرده‌اند و ما نمی‌توانیم این موضوع را انکار کنیم. چرا؟ در ادامه به شرح آن می‌پردازیم:
دوربین‌های اولترا واید
درحالی که در گذشته دوربین‌های اولترا واید متعلق به ال‌جی بود، اما اکنون بازی تغییر کرده است. نه‌تنها هر پرچمدار، بلکه تقریباً هر دستگاه میان‌رده یا حتی ارزان‌قیمت دارای یک لنز اولترا واید است. مطمئناً، کیفیت با دوربین اصلی گوشی برابری نمی‌کند اما چشم‌اندازی که یک دوربین اولترا واید ارائه می‌دهد، منحصربه‌فرد است و ارزش معاوضه را دارد.
دوربین‌های زوم
این‌که بتوانید به سوژه خود نزدیک‌تر شوید یکی دیگر از مواردی است که گوشی‌های هوشمند چند دوربینه مدرن امکان‌پذیر کرده‌اند. برای این‌که به شما بگویم چقدر بزرگ‌نمایی را دوست داریم، به اسدگی می‌گویم که ویژگی سخت‌افزاری مورد علاقه P30 Pro و پیکسل ۶ پرو، دوربین‌های زوم آن‌ها است.
دوربین تله‌فوتو همیشه بدون استفاده از حالت پرتره، چشم‌انداز دوربین‌مانند واقعی‌تری را برای هر چیزی، از عکاسی خیابانی گرفته تا پرتره، ارائه می‌کند. این جالت به‌ویژه با پیکسل ۶ پرو خوب عمل می‌کند و عکاسی در حالت پرتره را برای کاربران امکان‌پذیر می‌سازند.
حالت پرتره
شما یا همیشه از حالت پرتره استفاده می‌کنید یا اصلاً از آن استفاده نمی‌کنید. باید اعتراف کنیم که برخی از عکس‌های حالت پرتره، به ویژه در گوشی‌های آيفون، کاربر را شگفت‌زده می‌کنند. اپل موفق شد دستور‌العمل مناسبی برای انجام حالت پرتره پیدا کند و مطمئناً این بدون دوربین‌های تله‌فوتو ۲ تا ۳ برابری در آیفون‌های مدرن امکان‌پذیر نخواهد بود؛ حداقل نه در حال حاضر.
اما صرف نظر از این، بوکه طبیعی که هنگام استفاده از دوربین اصلی در P30 Pro یا Pixel 6 Pro دریافت می‌کنید مورد استقبال بسیاری از کاربران (از جمله نویسنده Phone Arena که به‌عنوان منبع از آن استفاده می‌کنیم) قرار می‌گیرد که دارای سنسورهای بزرگی است که عمق میدان زیادی در اختیار کاربران قرار می‌دهد. علاوه بر این، همان‌طور که در بالا ذکر شد، زوم ۴ برابری در پیکسل ۶ پرو پرتره‌های باورنکردنی را با میزان مناسب تفکیک سوژه طبیعی، فشرده‌سازی، وضوح و صمیمیت غیرقابل توضیح لنز پرتره/زوم ارائه می‌دهد.
برای این‌که دوباره گوشی‌های تک‌دوربینی عالی شوند، چه چیزی لازم است؟
بنابراین، با همه ویژگی‌های مورد علاقه ما که توسط سیستم‌های چند دوربینی روی میز امکان‌پذیر شده‌اند، بیایید ببینیم برای ساختن یک تلفن تک‌دوربین که ما را تا حد امکان به داشتن دو تا سه دوربین نزدیک می‌کند و برخی از چالش‌ها را از بین می‌برد، چه چیزی لازم است.
دوربین‌های اولترا واید باید از بین بروند
از طرفداران این دسته از دوربین‌ها عذرخواهی می‌کنیم، اما این اولین قدم به سمت دوربین‌های گوشی‌های هوشمند DSLR است. اعتراف می‌کنیم که این موضوع می‌تواند اندکی تعصبی باشد، اما اگر کسی بگوید که باید از شر یکی از دوربین‌های P30 Pro یا Pixel Pro خلاص شویم، از کنار گذاشتن دوربین‌های اولترا واید تردید نمی‌کنیم (البته اگر از آن دست کاربرانی باشید که به‌عنوان دوست‌داران گوشی‌های تک‌دوربینه شناخته می‌شوید).
برای حل مشکل حذف دوربین اولترا واید، سازندگان گوشی‌های هوشمند به سادگی می‌توانند دوربین اصلی را کمی عریض‌تر از حد معمول کنند و به شما اجازه بزرگ‌نمایی دیجیتالی را بدهند. Sharp Aquos R6 می‌تواند این کار را انجام دهد و پروفایل رنگ و نوردهی ثابتی را در اختیار کاربران بگذارد.
مطمئناً، استفاده از دوربین‌های تکی هرگز به اندازه ۱۲۰ درجه نمی‌رسد، اما بسیاری معتقدند که اکثر مردم از آن استفاده چندانی ندارند و به همین منظور نیز چیز زیادی از دست نخواهند داد. علاوه بر این، در بیش‌تر موقعیت‌های روزمره، می‌توانید چند قدم به عقب برگردید و به هر حال بیش‌تر از سوژه خود عکس بگیرید.
زوم متغیر یا پیوسته گوشی‌های هوشمند
با این حال، کاری که نمی‌توانید انجام دهید این است که از یک آسمان‌خراش بالا بروید یا یاد بگیرید که پرواز کنید تا آن عکس‌های بزرگ‌نمایی ۵ تا ۱۰ برابر را بگیرید. زوم اپتیکال گوشی‌های هوشمند این‌جا باقی مانده است. با این حال، این بدان معنا نیست که همیشه به یک دوربین اضافی نیاز پیدا می‌کنید. سونی قبلاً ثابت کرده است که زوم اپتیکال تنها با یک دوربین قابل دستیابی است. Sony Xperia 1 ||| می‌تواند به زوم اپتیکال 2.9x و همچنین 4.4x با یک ضربه‌گیر دست پیدا کند.
یک تمایز مهم این است که این بزرگ‌نمایی پیوسته نیست. دو لنز ثابت هستند، به این معنی که مقداری زوم بین 2.9x و 4.4x برش از دوربین 2.9x خواهد بود. هنوز هم قابل توجه است که سونی توانست دو فاصل کانونی را بدون نیاز به دوربین اضافی در یک لنز قرار دهد. چیزی که واقعاً باورنکردنی است چراکه زوم مداوم است و به‌نظر می‌رسد که بالاخره به اولین گوشی‌هایی نزدیک می‌شویم که می‌توانند از این ویژگی استفاده کنند.
Oppo اولین مفهوم زوم اپتیکال گوشی‌های هوشمند را در ماه آگوست در جریان رویداد تصویربرداری آینده یا همان Future Imaging به‌نمایش گذاشت و یک گوشی Oppo با دوربین جمع‌شونده را معرفی کرد. تا آن‌جا که می‌دانیم، Oppo در واقع درحال برنامه‌ریزی برای عرضه گوشی با این فناوری در سال ۲۰۲۲ است. متأسفانه، به‌نظر نمی‌رسد نسخه فعلی لنز جمع‌شوند فاصله کانونی متغیری را ارائه دهد. به عبارت دیگر، این فناوری می‌تواند فضای بیش‌تری بین سنسور و لنز ایجاد کند.
به گفته Oppo، این به دوربین اجازه می‌دهد تا جزئیات بیش‌تر و واضح‌تری را در مقایسه با لنزهای تله‌فوتو استاندارد ثبت کند. یکی دیگر از مزیت‌های دوربین جمع‌شونده این است که می‌تواند بوکه بهتری را با جداسازی طبیعی سوژه، بدون نیاز به حالت پرتره ارتقاء یافته توسط نرم‌افزار به شما ارائه دهد.
دیافراگم متغیر و حالت پرتره LiDAR/ToF بهبود یافته
ما قبلاً تلفن‌هایی با دیافراگم متغیر در گلکسی S9 قدیمی و Xperia Pro-I جدید سونی داریم. هدفِ پشتِ داشتن یک دوربین با دیافراگم متغیر، حذف حاشیه‌های لبه با عکس‌های نزدیک است اما همچنین اجازه می‌دهد پس‌زمینه در صورت نیاز به خوبی محو شود. فرض کنید از دیافراگم f/1.5 به f/4.0 برویم و بالعکس.
اگر می‌خواهید درباره تلثیر دیافراگم روی عکس‌های خود بیش‌تر بدانید، داستان «اثر منفی سنسورهای دوربین بزرگ در گوشی‌های هوشمند جدید» من را بررسی کنید. ترکیب دیافراگم بزرگ با سنسور ۱ اینچی به ما اکان می‌دهد بدون نیاز به حالت پرتره، عکس‌های پرتره بگیریم. به این ترتیب، نواقصی که نرم‌افزار حالت پرتره اغلب دارد، از بین می‌رود.
همان‌طور که قبلاً ذکر شد، حتی دوربین اصلی پیکسل ۶ پرو 1/1.3 و ۵۰ مگاپیکسلی در حال حاضر به اندازه کافی خوب است که به اندازه کافی سوژه را از هم جدا کنید، البته تا زمانی که خیلی از سوژه خود دور نباشید. همین امر در مورد لنز تله‌فوتوی تاشده ۴۸ مگاپیکسلی نیز صدق می‌کند.
دوربنی می‌تواند توسط LiDAR یا یک سنسور ToF سنتی‌تر برای تخمین عمق در نور کم بدون این‌که عکس‌های بوکه کمالاً مصنوعی به‌نظر برسد، کمک می‌کند. اپل در حال حاضر این کار را با سری آیفون ۱۲ پرو و آیفو ۱۳ پرو انجام می‌دهد. علاوه بر این، حالت شب (که به‌لطف سنسورهای بزرگ‌تر به آن نیازی نداریم) همچنین می‌تواند به تصویربرداری پرتره در نور کم کمک کند.
چه زمانی گوشی‌های هوشمند به داشتن تنها یک دوربین باز می‌گردند؟
در پایان، همان‌طور که خودتان می‌بینید، آینده دوربین گوشی‌های هوشمند روشن است. اگرچه عکاسی با گوشی‌های هوشمند در مقایسه با چند سال قبل در سطح جدیدی قرار دارد، اما بسیاری معتقدند که دوربین‌های گوشی‌های هوشمند هم به دلیل سخت‌افزار و هم نرم‌افزار نارس که اغلب برای مطابقت با نیازهای کاربران اینستاگرام طراحی شده‌اند، به فرم نهایی خود نرسیده‌اند.
بسیاری امیدوارند تا گوشی‌های هوشمند بیش‌تر شبیه دوربین‌های جیبی شوند و بازگشت به اینده یا بازگشت به تلفن‌های تک‌دوربینه را به عنوان بزرگ‌ترین گام به سوی بهبود کیفیت تصویربرداری را امکان سازند. مطمئناً چندین اسل طول می‌کشد تا سخت‌افزار و تولیدکنندگان به این نقطه برسند، اما با فشار فعلی Oppo، سونی، شیائومی و غیره، من مطمئن هستم که ما به این موضوع نزدیک هستیم. خبر خوب این است که این نرم‌افزار به لطف شرکت‌هایی مانند گوگل، اپل، هواوی و غیره که استانداردهای عکاسی محاسباتی را تعیین کرده‌اند، درحال حاضر وجود دارد.
انتشار متن مطالب کاروتک در نشریات کاغذی یا رسانه‌های دیجیتال٬ بدون کسب اجازه از مدیر سایت ممنوع است.
کاری با 
در استودیو کارو
