کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

باتوجه به قانون بازارهای دیجیتال که توسط اتحادیه اروپا تصویب شده است و اپل ملزم به رعایت آن‌هاست، به‌نظر می‌رسد تغییراتی که این شرکت ایجاد کرده است، چندان هم اساسی و چشم‌گیر نیستند.

درگیری‌های اپل با تنظیم‌کننده‌های دولتی، اغلب می‌تواند همانند موردی کلاسیک از برخورد نیروی غیرقابل توقف چیزی که نمی‌تواند حرکت کند به‌نظر برسد. به‌لطف تسلط خود در بازار فناوری، این شرکت به‌طور فزاینده‌ای خود را در تیررس کشور‌هایی که در سراسر جهان نگران همه‌چیز این برند، از پرداخت‌های جایگزین آن در اپ‌استور گرفته تا قابلیت همکاری آن با سایر پلتفرم‌ها پیام‌رسان، قرار داده است.

مشکلی که وجود دارد این است که حتی زمانی‌که به‌نظر می‌رسد تنظیم‌کننده‌ها در این زمینه برنده می‌شوند، نتایجی که در نهایت به‌دست می‌آید، اکثراََ با آن‌چه که احتمالاََ آن‌ها از همان نخست قصد داشته‌اند،‌ بسیار متفاوت‌تر است، حتی اگر امتیازات اپل با قانون مطابقت داشته باشد.

اخیراََ در هفته‌ی گذشته، این شرکت که در کوپرتیونیویی مستقر است، تغییراتی را در نحوه‌ی رسیدگی به برخی‌ از حوزه‌هایی که تنظیم‌کننده‌ها در آن مداخله کرده بودند، اعمال کرده است. البته این کار با روشی واقعی شرکت صورت گرفته است و در نهایت منجر به کم‌شدن این تغییرات شده است که به‌سختی تأثیری را که بریا تنظیم‌کننده‌ها ایجاد کرده است.

پیوند به آینده

یکی از بحث‌ برانگیز‌ترین جنبه‌های اپلیکیشن اپ‌ استور، روشی است که اپل ار نحوه‌ی تعامل توسعه‌دهندگان با مشتریان خود بر آن نظارت می‌کند. به‌عنوان نمونه، اگر قصد دارید تا از طریق برنامه‌ی Kindle به کتاب‌های الکترونیکی مورد نظر خود دسترسی داشته باشید و یا از طریق برنامه‌ی نتفلیکس خود به پخش کردن فیلم‌های تلویزیونی بپردازید، مطمئناََ می‌توانید نرم‌‌افزار مناسب خود را در دستگاهی که دارای سیستم‌عامل iOS است را دانلود کنید. اما هنگامی که این کار را انجام دادید، کمی بیش‌تر از صفحه‌ی ورود به سیستم و اطلاعات در مورد نحوه‌ی مدیریت حساب خود (در صورتی که به آن نیاز داشته باشید) به شما ارائه می‌شود.

بر اساس توافقی که با کمیسیون تجارت منصفانه‌ی ژاپن در سال گذشته انجام شده است، اپل اعلام کرد که تغییراتی را در سراسر جهان ایجاد خواهد کرد تا به آن‌‌چه که «برنامه‌های خواننده» نامیده می‌شوند، اجازه‌هایی داده شود. این موارد، به شما این امکان را می‌دهند تا به رسانه‌هایی که معمولاََ حاوی سرویس اشتراک پولی است دسترسی داشته باشید تا پیوندی را به سایت خود ارائه دهید. حتی داخل برنامه‌ای که بر مبنای این باشد که کاربران بتوانند از وب‌سایت سرویس اصلی بازدید کنند، مدت‌هاست که در اپ استور به‌طور کامل مطرح شده است. این مورد، باتوجه به دلایلی است که اپل ادعا می‌کند مربوط به امنیت و سهولت استفاده از آن‌ها است و همچنین تلاش این شرکت برای جلوگیری از دور زدن توسعه‌دهندگان از پرداخت هزینه است؛ کمیسیونی که اپل از طریق ویترینی که در فروشگاه خود قرار داده است، از هر تجارتی اخذ می‌کند.

متأسفانه، تغییراتی که حاصل شده‌اند، همان‌طور که از پیش‌بینی آن نیز می‌‌شد حدس زد، می‌تواند گفت این تغییرات به‌حداقل رسیده‌اند. اپل قوانین سخت‌گیرانه‌ای را در مورد پیوندهای خارجی اعمال کرده است که نه‌تنها آن‌ها را به برنامه‌های خواننده که قبل‌تر از آن‌ها صحبت کردیم را محدود می‌کند، بلکه آن را به پیوندی محدود می‌کند که ملزم است تا از طریف کادری محاوره‌ای به آن دسترسی پیدا کند. این، موضوع ترسناکی است که توسط اپل مشخص شده است.

بنابراین، این بعید به‌نظر می‌رسد باتوجه به امتیازات محدودی که وجود دارند، وضعیت برای اپل و یا توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌ها تغییری کند.

برنامه‌های Reader، مجاز به ارائه‌ی پیوندهایی به سایت‌های خارجی برای انجام تراکنش‌ها هستند. با این‌حال، رابط کاربری اپل که توسعه‌دهندگان از آن استفاده می‌‌کنند، به‌نظر می‌رسد تلاشی برای ترساندن کاربران باشد.

شما با یک روش پرداخت می‌کنید

در هلند، چالشی مرتبط به مراتب کم‌تر از اعتراض JFTC است. نبردی مداوم در این کشور باعث شده است تا اپل بارها به‌دلیل عدم اجرای رضایت‌بخش سیستمی جهت اجازه به روش‌های جایگزین پرداخت در برنامه‌های دوست‌یابی این کشور، جریمه شود. این شرکت،  قبلاََ هم تنطیماتی را انجام داده بود که به ارائه‌دهندگان برنامه‌های دوست‌یابی اجازه می‌داد تا پرداخت‌های خود را از طریق اپ استور و یا مواردی که جایگزین هستند ارائه دهند. با این حال، قانون‌گذاران هلندی اعلام کردند که هر دو مورد باید در این برنامه‌ها مجاز باشد.

سرانجام، اپل پس از این‌که 50 میلیون جریمه از سوی هلند دریافت کرد، تسلیم شد و اعلام کرد که محدودیت‌هایی که تعیین شده‌اند را توسط این کشور رعایت خواهد کرد، اگرچه پیشنهادات بعدی این شرکت هنوز با جزئیات ارائه نشده است.

همانند بسیاری از موارد دیگر، به‌نظر می‌رسد اپل همانند کودکی نوپا عمل می‌کند و مشغول به آزمایش کردن محدودیت‌های خود است تا متوجه شود که از پس کدام‌یک از آن‌ها می‌تواند برآید. هنگامی‌که اپل این سیستم‌‌های پرداخت جایگزین را مجاز کرد، به‌طور “سخاوت‌مندانه‌ای” کمیسیون اپ استور خود را از 30 درصد به 27 درصد کاهش داد! تفاوتی که دقیقاََ مطابق با تقریباََ 3% است، پردازشگرهای پرداخت را دریافت می‌کند. گویا این کار برای تقویت ایده‌ی پردازش پرداخت است. این مقدار، بخش کوچکی از ارزش پلتفرم محسوب می‌شود.

پیام‌ درمانی

این نمونه‌هایی هستند که برای مقررات آینده‌ی غول‌های فناوری، نوید خوبی ندارند. یکی از نمونه‌هایی که دراین‌باره وجود دارد، قانون بازارهای دیجیتال است که به‌تازگی توسط اتحادیه‌ی اروپا تصویب‌ شده است. برخی از ایده‌هایی که در این قانون گنجانده شده است، این است که پلتفرم‌های پیام‌رسانی هماند واتساپ، فیسبوک، مسنجر و آی‌مسیج که برای اپل است، موظف‌اند تا برای خود و سرویس‌های کوچک‌تر قابل همکاری باشند.

اگر اپل مجبور شود iMessage را با برنامه‌های پیام‌رسان شخص ثالث همانند واتساپ و مسنجر فیسبوک فعالیت کند، تصاویر رنگ‌ها بیش‌تر در پیام‌ها سخت نیست.

در صورتی که این امر تصویب شود و لازم‌الاجرا شود، به‌نظر واضح است که اپل برای پایبند بودن به این قوانین، حداقل کاری که امکان‌پذیر است را انجام خواهد داد. احتمالاََ این کار شامل هشدارهایی در مورد برقراری ارتباط ناامن با کاربرانی است که در سرویس اپل حضور ندارد و احتمالاََ منجر به به‌جود آمدن پیام‌هایی از سرویس‌های شخص ثالث می‌شود.

در نهایت ما به ریشه‌ی این مشکل می‌رسیم:

افرادی که مسئول تنظیم کردن و قانون‌گذاری این نوع تغییرات هستند، ممکن است این‌کار برای آن‌های معنای خوبی داشته باشد اما آن‌ها اساساََ فناوری را به اندازه‌ای که لازم باشد، درک نمی‌کنند. در حقیقت، نه‌تنها آن‌ها نمی‌توانند به‌طور مؤثری این قوانین را تدوین کنند، بلکه حتی نمی‌توانند سؤالات درستی را در مورد این‌که چگونه می‌توانند به اهداف خود برسند، بپرسند.

این لزوماََ بدان معنا نیست که آن‌ها باید مسئولیت‌ خود را به‌طور کلی لغو کنند و به شرکت‌های فناوری اجازه دهند تا خودشان را تنظیم کنند. ما قبلاََ هم شاهد این بوده‌ایم که این موضوع چگونه می‌تواند کار کند و پاسخی که دریافت می‌شود، قطعاََ ایده‌آل نیست. اما درست همان‌طور که شرکت‌های بزرگ فناوری مالیات‌های خود را به‌ حداقل می‌رسانند تا با کم‌ترین مقداری که می‌‌توانند از پس آن برآیند، حفره‌ها و مقررات نامشخص نیز به آن‌ها اجازه می‌دهند تا حداقل‌ کارهایی که امکان‌پذیر است را انجام دهند، بدون این‌که حتی ذره‌ای به رفع مشکل اساسی مورد نظر خود نزدیک شوند.