متاورس؛ فناوریای که در حال حاضر بسیاری از افراد برای آن هیجان زده هستند، اما از طرفی دیگر تعداد افراد زیادی از آن میترسند. اما واقعیت این تکنولوژی و مزایا و معایب استفاده از آن چیست؟
بگذارید این مقاله را با یک سناریوی جالب شروع کنیم:
فرض کنید که جک یک قرار ملاقات با همسر آینده خود ترتیب داده است. این قرار بهصورتی که در گذشته دیدهاید، در یک فضای عادی همراه با قهوه و صحبت رودررو نخواهد بود و جک قصد دارد تا جیل را در فضایی جدیدی به نام متاورس ملاقات کند.
در این سناریو، جک آپارتمان خود را برای این ملاقات ترک نخواهد کرد و حتی مجبور نیست دوش بگیرد یا شلوار بپوشد؛ اما نیاز دارد تا یک هدست VR را روی سر خود قرار دهد. هدستهای VR دروازهای برای ورود به دنیای بی حد و مرز واقعیت مجازی هستند.
هدست جک مجهز به حسگرهایی است که حرکات چشم و حالات چهره او را ردیابی میکند. بعد از پوشیدن هدست، او باید دستکشهای مخصوص لمسی را بپوشد. این دستکشها به او اجازه میدهد تا دستان جیل را بگیرد و گرمای پوست او را احساس کند. پشت دستکش حتی دوربینهای کوچکی برای ردیابی حرکت او در فضا قرار دارد. در واقع جک بدون حرکت کردن و فقط با استفاده از این مجموعه، میتواند حس حضور در یک فضای خصوصی با جیل را داشته باشد.
جک در میانههای ملاقات پیشنهاد کرد که با یکدیگر به دوره کرتاسه برگردند، جایی که سازندگان متاورس یک پارک مخصوص دایناسورها را ساخته اند، اما جیل میخواست به کنسرت مجازی آریانا گرانده برود. پس تمامی تیرکسهای دنیا باید صبر کنند تا کنسرت مجازی آریانا گرانده تمام شود.
قبل از رفتن به کنسرت، جک در رستورانی نشسته است تا جیل برسد. او با Tinder Coins (پول دنیای متاورس) غذایی را سفارش میدهد و در مورد اینکه آیا او هم باید یک گل رز مجازی بخرد بحث میکند.
جک و جیل در نهایت به کنسرت مجازی میروند و با سایر افراد آنجا به حرکات خواننده، صدای او و جلوههای ویژهای که سازندگان متاورس در اختیار برگزارکنندگان کنسرت قرار دادهاند، توجه کرده و با دیدن آنها هیجانزده میشوند.
در پایان این دیدار مجازی، جک برای جیل یک استیکر قلب کوچک در قالب NFT میخرد که روی آن تاریخ ملاقاتشان قرار دارد. هیچ چیز دیگری در مورد این قلب وجود ندارد، مگر اینکه از آن در دنیای متاورس تنها یک نمونه ساخته شده است.
آن دو بعد از تشریفات مربوط به خداحافظی، وقت ملاقات حضوری را با هم تنظیم میکنند تا با یکدیگر بیشتر از قبل آشنا شوند؛ اما جک این را میداند که این قرار ملاقات بهاحتمال زیاد به واقعیت تبدیل نخواد شد، چرا که جک و جیل واقعی هرگز به این اندازه شیفته یکدیگر نشدهاند.
این سناریو گفته شده شاید برای شما بیشتر شبیه به یک رمان ترسناک باشد، اما Match Group (شرکت مادر Tinder و Hinge) در حال حاضر سرمایهگذاری زیادی برای ایجاد یک تجربه دوستیابی متاورسی انجام داده است. این شرکت اخیرا گروه Match Hyperconnect را هم خرید که یک شرکت فناوری ساکن کره جنوبی بهحساب است که مکان ملاقاتی مجازی برای مجردها با نام Single Town را ایجاد کرده بود.
متاورس چیز جدیدی نیست، چرا که برای اولین بار مفهوم متاورس در رمان علمی-تخیلی Snow Crash نوشته نیل استفنسون در سال 1992 مطرح شد. بعد از آن نوبت به پلتفرم واقعیت مجازی Second Life رسید تا در سال 2003 شروع به فعالیت کند. این پلتفرم در حال حاضر بین 800 تا 900 هزار کاربر دارد و بهصورت فزایندهای تعداد کاربران آن در حال زیاد شدن هستند.
با استفاده از پلتفرم Second Life کاربران این توانایی را دارند تا تکههایی از زمین، لباسهایی برای آواتار خود و وسایلی را برای دنیای مجازی که ساختهاند، بخرند. تعداد بسیار زیادی از گیمرها از این پلتفرم برای ملاقات با سایر افراد استفاده میکنند و حالا باقی مانده دنیا آمادهاند تا به این دنیای بزرگ بپیوندند. پیشنهاد می شود مقاله دیگر ما درباره ویژگی های متاورس را بخوانید.
با تمام مواردی که گفته شد، اگر هنوز به این علاقه دارید تا در دنیای متاورس با سایر افراد ملاقات کنید، ما مزایا و معایب این موضوع را برایتان لیست کردهایم؛ پس با کارو تک همراه باشید.
تکنولوژی به ما کمک میکند تا نسبت به گذشته ارتباط بیشتری با یکدیگر داشته باشیم، سرگرمیهای بهتری را برای خود پیدا کنیم و به دانشی نامحدود برسیم. در اینجا چند مزیت برای دوستیابی در دنیای متاورس آورده شده است تا بهصورتی بهتر با مزایای آن آشنا شوید.
یک دوستی بدون مرز
آیا شما هم به این موضوع علاقه دارید تا دوستی در خارج از ایران، مثلا سوئد، داشته باشید اما شرایط سفر به آن کشور محیا نیست؟ خب، حالا میتوانید افراد را بدون هیچ حد و مرزی ببینید و خود را از محدودیتها برهانید.
ملاقات با افراد، بدون در نظر گرفتن محدودیتها مزایای فراوانی دارد. مطالعاتی که بهتازگی انجام شدهاند، بهخوبی نشان میدهند که هرچه بیشتر با افرادی از فرهنگها، نژادها و قومیتهای دیگر تعامل داشته باشیم، هوش خلاقانه ما تقویت میشود. بودن در کنار افراد خارجی، عملکرد تفکر واگرا و همگرا را افزایش خواهد داد. مطالعه دیگری نشان میدهد که قرار ملاقات با فردی از کشوری دیگر خلاقیت شما را نیز افزایش میدهد. وقتی که ما با فردی از جای دیگری از دنیا ملاقات میکنیم ذهن ما به طرز عجیبی بازتر میشود.
شما دوباره به یک ملاقات کسلکننده نمیروید
دوست دارید در جنگلی مسحورکننده قدم بزنید تا اسب شاخدار و قنطورس را ببینید و در نهایت آنها را تبدیل به حیوان خانگی خود کنید؟ چه کسی ممکن است که از این ایده خوشش نیاید؟ این ایده بسیار بهتر از ایده یک شام کسلکننده در رستورانی به ظاهر لوکس است.
یک اپلیکیشن دوستیابی در دنیای متاورس به افراد غیر خلاق گزینههای خلاقانهای میدهد که در نهایت منجر به مکالمات جذابتر یا انجام بازیهای جالب تخیلی بیشتری میشود. معمولا در اولین قرار ملاقات نمیتوان سوار اسب شاخدار شد، اما با دنیای متاورس هیچ نشدنی وجود ندارد؛ چرا که شما میتوانید تمام تصورات خود را تبدیل به واقعیت مجازی کنید.
هوش جمعی تقویت خواهد شد
وقتی انجام یک مهارت انسانی را به فناوری میسپاریم، از آن قسمت از مغز خود کمتر استفاده میکنیم و به دلیل نوروپلاستیسیته، مغز ما از آن قسمت برای انجام فعالیتهای دیگری استفاده خواهد کرد. به عنوان مثال، مطالعات نشان دادهاند که GPS هوش فضایی ما را کاهش داده و ماشین حسابها مهارتهای ریاضی پایه ما را عملا نابود کردهاند.
این جملات ممکن است کمی ترسناک بهنظر برسند؛ اما هیچ مدرکی وجود ندارد که گوشیهای هوشمند ما را احمق کنند، بلکه بسیاری از محققان استدلال میکنند که گوشیهای هوشمند مغز ما را برای کارهای دیگر آزاد میسازند. به عنوان مثال با دوستیابی در دنیای متاورس، زمانی را که میخواستید صرف رفتن به یک رستوران کنید، روی کیفیت مکالمه خود میگذارید. پیشنهاد می شود مقاله دیگر ما درباره اسپاتیفای چیست را بخوانید.
امنتر است
اگرچه افراد سودجو همیشه راهی را برای آسیب زدن به قربانیان خود پیدا میکنند، اما اگر در دنیای متاورس با شخصی قرار ملاقات بگذارید، به هیچ عنوان نمیتواند آسیبی را به شما وارد کند؛ چرا که با یک دکمه آن مکالمه را ترک و سپس با دکمهای دیگر رفتار ناپسند او را گزارش میکنید.
دوستیابی در دنیای متاورس ممکن است به شما امکان دهد تا در استانبول از یک فرش پرنده استفاده کنید، اما معایبی نیز خواهد داشت.
هوش عاطفی ضعیف خواهد شد
فناوری جنبه بسیار موذیانهتری دارد که ما اغلب آن را نادیده میگیریم: فناوری هوش هیجانی را ضعیف میکند. تحقیقات جدید نشان دادهاند که فناوری نهتنها دامنه توجه را کاهش میدهد، بلکه میتواند باعث اعتیاد به فناوری، انزوای اجتماعی و اختلال در خواب شود. مطالعات نگرانکنندهتر دیگری اعتیاد به گوشیهای هوشمند را با افسردگی در نوجوانان و بزرگسالان مرتبط میداند. این مورد را شاید در دوروبر خود دیده باشید.
ما در حال حاضر بیشتر از آن که به صورت حضوری با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم، در دنیای مجازی این کار را انجام میدهیم. اولین مطالعات انجام شده با عنوان zoom fatigue، نشان دادند که جلسات برگزار شده در زوم خستهکننده هستند؛ زیرا مانع از برقراری ارتباطات غیرکلامی، مانند تماس چشمی، حالات چهره، حالتها، وضعیت بدن و زبان بدن میشوند.
ممکن است دههها طول بکشد تا سختافزارهای توسعه داده شده برای سیستمهای واقعیت مجازی ارتباطات غیرکلامی انسان را تقلید کنند، اما این مورد نمیتواند مانعی در پیش روی کاربران متاورس باشد.
ظاهر افراد ممکن است گول زننده باشد
اگر قبلا تصور میکردید که افراد بهصورتی کامل با عکسهایی که در پروفایل یا شبکههای اجتماعی خود منتشر میکنند تفاوت دارند، فقط صبر کنید تا جیل آواتار خود را بهصورتی سهبعدی بسازد. در واقع در این دنیای جدید نباید از کسی انتظار داشته باشید تا بهاندازی آواتار خود جذاب باشد یا حتی به اندازه کسی که از او سرپرستی میکند، پولدار. امکان فریب دادن در این دنیا به میزان زیادی افزایش مییابد و بهاحتمال زیاد میزان بیماریهای روانی نیز بالا خواهند یافت.
استانداردهای زیبایی غیرممکنی را ایجاد خواهد کرد
سؤال بزرگی ممکن است که ذهن نگران و دغدغهمند شما را تحت تاثیر خود قرار داده باشد، و آن سؤال هم چیزی نیست چز این که درهم آمیختگی بهوجود آمده در واقعیتهای مجازی و حقیقی با عزت نفس مردم چه خواهد کرد؟
برای پاسخ دادن به این سؤال اجازه دهید به عملهای سرسامآور پلاستیکی که حتی در کشور خودمان هم بیداد میکند، اشاره کنیم. تعداد بسیار زیادی از مردم در حال حاضر ظاهر بینقص خود را به تیغ جراحی میسپارند تا خود را شبیه به آن واقعیت موجود در ذهنشان کنند. حال تصور کنید که یک فرد بخواهد خودش را شبیه به آواتار ساخته شده در دنیای متاورس کند؛ بله، این هشدار شروع یک فاجعه بزرگ است. پیشنهاد می شود مقاله دیگر ما درباره مقایسه اپلیکیشن اپل موزیک و اسپاتیفای را بخوانید.
مفهوم واقعیتی که ما ارائه میدهیم کمی عجیب است
اگر میتوانیم دنیایی را دقیقا مطابق با مشخصات و تفکر خود بسازیم، چرا در محدودیتها زندگی میکنیم؟ آیا شما زنی هستید که میخواهید فقط با مردان قد بلند قرار بگذارید یا مردی که میخواهد فقط با زنان لاغر ملاقات کند؟ خوب، اکنون میتوانید فضای دوستیابی مجازی خود را طوری تنظیم کنید که فقط به افراد جذاب اجازه ورود دهد. حتی میتوانید این اجازه ورود را محدود به افرادی با عقیدههای سیاسی یا مذهبی خاصی کنید.
چیزی که در این بین به شما کمک میکند، امکان شخصیسازی بینهایتی است که میتوانید در دنیای مجازی انجام دهید؛ اما مشکل بزرگتر واقعیتهای مجازی این است که چه کسی میتواند واقعیت شما را تعریف کند؟ واقعیت حقیقی شما از کجا مشخص خواهد شد؟ آیا به شرکتهایی مانند متا اعتماد خواهید کرد تا واقعیت شما را درست بر مبنای اطلاعاتی که بهدست آوردهاند به دیگران نشان دهند؟
این میتواند برای شما خطرهای بیشتری به همراه داشته باشد
در همه جای دنیا افرادی وجود دارند که در دنیای مجازی به نفرت پراکنی مشغول هستند. با پنهان شدن افراد سودجو در پشت آواتارها، آزار جنسی افزایش مییابد. افراد سودجو زمانی که در موقعیت گمنامی قرار میگیرند، بسیار بیشتر از گذشته جسور میشوند.
هکرهای سایبری نیز راههایی برای سرقت اطلاعات پیدا خواهند کرد. چگونه شرکتهایی که کارت اعتباری را ارائه میدهند متوجه خواهند شد که شما پنجاهتا از گرانترین محصولات شرکت رولکس را خریداری نکردهاید؟
در این بین چه کسی قرار است که پلیس این دنیای مجازی باشد؟ چه کسی اصلا قرار است که قوانین این دنیا را تعیین کند؟ چه کسی ضامن اجرای درست قوانین است؟ همگی این موارد دستبهدست هم میدهند تا به این نتیجه برسیم که با هجوم افراد بیشتری به متاورس و عدم وضع درست قوانین، آیندهای بینهایت تاریک در انتظار این دنیا و افراد درون آن خواهد بود.
جمعبندی
چه آماده باشیم چه نباشیم، قرار ملاقاتهای دنیای متاورس روزی جایگزین قرارهای واقعی میشوند. فناوری از چندین سال قبل جایگزین بسیاری از ارتباطات انسانی و جلسات زوم جایگزین جلسات اداری شده است و اکنون فالوورهای یک شخص، حس بودن در جایگاه بالاتری را نسبت به دوستان واقعی به او میدهند.
همیشه یک مشکل اساسی در هر فناوری جدید وجود دارد. اگرچه ممکن است زندگی ما را بهبود بخشند، اما با زندگی ما ادغام میشوند. دنیایی را تصور کنید که درک و قدرت تفکر یک سیستم هوش مصنوعی از یک انسان بالاتر برود؛ آن زمان است که انسان باید خودش را برای یک جنگ بزرگ، مانند چیزی که در فیلمهای ترمیناتور و ماتریکس دیدهایم آماده کند.
در کل فنارویهای جدید همیشه در ابتدا چیزهایی بودند که انسان از دیدن آنها وحشت میکرد، اما رفته رفته و با آشنایی بیشتر در زمینههایی مانند شکست دادن آن یا حتی نحوه درست برقراری ارتباط و استفاده از فناوری مورد بحث، رفته رفته از وحشت انسان کم و به عشق و علاقه او نسبت به آن تکنولوژی اضافه میشد. به نظر شما تکنولوژی متاورس در آینده نزدیک جایگزین روابط انسانی ما خواهد شد؟ امیدواریم…