کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

به‌نظر می‌رسد که اندروید 13 DPI از دو طرح‌بندی مستقل در اندازه‌های مختلف صفحه‌نمایش پشتیبانی می‌کند.

بسیاری از بزرگ‌ترین تغییرات اندروید 13 پنهان می‌مانند، از جمله تغییراتی که خود گوگل در اطلاعیه امروز خود برجسته کرده است. اما برخی از تغییرات قابل توجه قابل یافتن هستند؛ درواقع در آن‌جا نیستند مگر این‌که بدانید در کجا به دنبالش بگردید. با تمرکز جدید گوگول روی دستگاه‌هایی با نمایشگرهای بزرگ، برخی از تغییرات تنها در صورتی ظاهر می‌شوند که تراکم نمایشگر را تغییر دهید و این شامل تغییراتی در راه‌انداز پیکسل گوگل است که از طرح‌بندی هم‌زمان دو صفحه اصلی پشتیبانی می‌کند. این یک ویژگی اصلی برای گوشی‌های تاشو است و با تعبیه آن در لانچرهای پیسکل، تنها می‌توانیم اثبات کنیم که پیکسل‌های تاشو در راه هستند.

این ویژگی که توسط 9to5 Google شناسایی شده است، به‌راحتی فعال می‌شود و فقط کافی است عدد Smallest Width را در Developer Option به عدد ۶۰۰ تبدیل کنید یا یک دستور wm dinesity xxx را در پوسته ADB برای عدد کمی مانند ۲۳۰ ارسال کنید (xxx حکم آن عدد را دارد). در هر صورت، تا زمانی که پیکسل لانچر قابل مشاهده است، این‌ کار را انجام دهید تا آن‌جایی که یک طرح ثانویه ببینید. به‌طور پیش‌فرض، این ویژگی طرح اصلی را منعکس می‌کند اما با انجام دوباره تغییرات می‌توانید به طرح‌بندی اصلی بازگردید؛ به عبارتی، طرح‌های اولیه و ثانویه به سادگی قابل راه‌اندازی هستند.

این یک تغییر بسیار عجیب به‌نظر می‌رسد اما درواقع یک منطق کلیدی پشت آن وجود دارد که آن را توجیه می‌کند. تاشوها معمولاً از چند طرح صفحه اصلی استفاده می‌کنند: یکی برای نمایشگر داخلی بزرگ‌تر و دیگری برای نمایشگر بیرونی کوچک‌تر (یعنی، آن‌ها یک نمایشگر خارجی دارند که دارای رابط کاربری تماماً اندروید است). این بدان معنا است که شما باید بتوانید دو طرح‌بندی را به‌طور هم‌زمان ذخیره کنید؛ هر کدام برای نمایشگرهای مختلف. احتمالاً راه‌های زیادی وجود دارد که توسعه‌دهندگان در صورت تمایل می‌توانند این کار را انجام دهند اما یک راه آسان این است که جزئیات نمایشگر را با کمی تئوری‌های ریاضی بررسی کنید تا بزرگ یا کوچک بودن آن را تشخیص دهید. تعداد زیادی از برنامه‌ها بین طرح‌بندی تبلت یا طرح‌بندی گوشی هوشمند، تجزیه کلاس اندازه را انتخاب می‌کنند تا بفهمند آیا دستگاه فعلی فضای بیش‌تری برای رابط کاربری متفاوت دارد یا خیر.

تغییر عددی که قبلاً توضیح داده‌ایم، ریاضیات را تغییر می‌دهد و به برنامه (در این مورد پیکسل لانچر) می‌گوید که روی دستگاهی با نمایشگر بزرگ اجرا می‌شود، حتی اگر واقعاً این‌طور نباشد. وقتی این کار را انجام می‌دهید، پیکسل لانچر به یک چیدمان ثانویه تبدیل می‌شود، همان‌طور که در یک تلفن تاشو هنگام جابه‌جایی از صفحه‌نمایش کوچک‌تر به نمایشگر داخلی بزرگ‌تر، فرایندی این‌چنینی رخ می‌دهد. با در نظر گرفتن تمامی این موارد، کاربرد این تغییر کاملاً توضیحی است، به‌خصوص اگر به یاد داشته باشید که پیکسل لانچر یک نرم‌افزار انحصاری برای پیکسل است. تنها مورد استفاده‌ای که می‌توانیم ببینیم، این است که گوگل از لانچر خود از طرح‌بندی‌های متعدد (تاشده و بازشده) در کلاس‌ اندازه‌های مختلف پشتیبانی می‌کند تا برای پیکسل تاشوی خود آماده شود.

این به سختی تنها تغییری است که نشان می‌دهد گوگل روی این پروژه کار می‌کند. در شرایط عملی‌تر، این تغییر برای مشتریان هیچ معنایی ندارد و برای محصولات فعلی پیکسل‌ها مفید نخواهد بود اما تأثیر بسیاری در پیکسل‌های تاشو آینده خواهد داشت.