کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

در این مطلب قصد داریم به تاریخچه جیمیل (Gmail) بپردازیم؛ این‌که سرویس ایمیلی گوگل که بیش از ۱۰ سال قدمت دارد، چگونه ساخته شده و چه وضعیتی در زندگی کنونی ما به عنوان کاربر دارد.

تاریخچه جیمیل

اگر می‌خواستید تاریخ واحدی را برای نشان دادن آغاز عصر مدرن وب انتخاب کنید، می‌توانید پنجشنبه، ۱ آوریل ۲۰۰۴ را که روز راه‌اندازی جیمیل است، در نظر بگیرید. یک روز پیش از این به بیرون درز کرده بود که گوگل می‌خواهد یک سرویس ایمیل رایگان ارائه دهد: جان مارکروف از نیویور تایمز در آن زمان در مورد این موضوع گزارشاتی تهیه کرد. اما ایده اصلی آن شگفت‌انگیز بود و ظرفیت ذخیره‌سازی ادعایی ۱ گیگابایت را در اختیار کاربران قرار می‌داد؛ ۵۰۰ برابر آن‌چه هات‌میل مایکروسافت به‌خود اختصاص داده بود. بنابراین هنگامی که گوگل یک تاریخ انتشار مطبوعاتی را منتشر کرد، بسیاری از مردم این سرویس را یک فریب واقعی می‌دانستند.

اما جیمیل واقعی و انقلابی بود و ارزش چشم‌انداز یک دهه، آن را مهم‌تر از قبل جلوه می‌داد. اولین سرویس برجسته واقعی که گوگل از زمان کار روی موتور جستجوی خود در سال ۱۹۹۸ توسعه داده بود که با داشتن ویژگی‌هایی مثل فضای ذخیره‌سازی وسیع، رابط فشرده، جستجوی فوری و سایر ویژگی‌های پیشرفته، توانست رقبایی همچون هات‌میل یا حتی یاهو میل را کنار بگذارد و به بهترین سرویس ایمیلی در تمام جهان تبدیل شود. علاوه بر این، جیمیل به‌عنوان اولین برنامه اصلی مبتنی بر ابر شناخته می‌شد که می‌توانست جایگزین نرم‌افزارهای رایانه‌های شخصی باشد، نه مکمل‌شان.

ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی در بطن جیمیل به‌کار رفت که نقشی کلیدی در ظهور وب ایفا کرد: اسکن پیام‌ها برای یافتن کلمات کلیدی که می‌توان برای مقاصد تبلیغاتی مورد استفاده قرار بگیرد یا حتی گفتگو درباره حریم خصوصی آنلاین که تابه‌امروز نیز ادامه دارد.

در داخل گوگل، جیمیل نیز به عنوان یک معامله بزرگ و غیرمحتمل در نظر گرفته می‌شد. این پلتفرم نزدیک به سه سال در دست ساخت بود تا این‌که در اختیار مصرف‌کنندگان قرار بگیرد. در آن زمان، گوگل‌سازان شکاک به دلایل متعدد، از فنی گرفته تا مباحث فلسفی، چالش‌ها و چشم‌اندازی را در مسیر توسعه این سرویس مشاهده کردند. جورج هاریک که مسئول اکثر محصولات جدید گوگل در زمان راه‌اندازی جیمیل بود، در این‌باره می‌گوید:

این لحظه بسیار بزرگی برای اینترنت بود (این شرکت در آن زمان، چنین تلاش‌ها و پروژه‌هایی را Googlettes می‌نامید)؛ دستیابی به چیزی که سال‌ها روی آن کار شده بود و رفع نیازی که انسان‌ها با آن مواجه بودند.

همه‌ چیز با جستجو آغاز شد

جیمیل اغلب به‌عنوان نمونه‌ای درخشان از ثمرات ۲۰ درصد زمانه گوگل، سیاست افسانه‌ای آن که به مهندسان اجازه می‌داد بخشی از ساعات کاری خود را برای پروژه‌های شخصی تقسیم کنند، ارائه می‌شود. پاول بوخیت، خالق جیمیل، گفت که از همان ابتدا پروژه‌ای جدی و رسمی را در ذهن داشتم و قرار بود یک چیزی مرتبط با ایمیل بسازم. پیشنهاد می شود درباره تفاوت گوگل با بینگ بخوانید.

وی کار خود را در آگوست ۲۰۰۱ آغاز کرد اما این سرویس دنباله‌ای از یک تلاش ناموفق بود که به چندین سال قبل از پیوستن او به گوگل در سال ۱۹۹۹ و تبدیل شدن به بیست و سومین کارمند این شرکت بازمی‌گردد. وی دراین‌باره گفت:

من قبلاً در سال ۱۹۹۶ شروع به ساختن یک برنامه ایمیل کرده بودم. من این ایده را داشتم که می‌خواستم سرویس ایمیلی مبتنی بر وب بسازم. چندین هفته روی آن کار کردم اما در نهایت خسته شدم. یکی از درس‌هایی که از آن آموختم فقط از نظر روان‌شناسی خودم بود؛ این که مهم است که همیشه یک محصول کارآمد داشته باشم. اولین کاری که در روز انجام می‌دهم، این است که چیزی مفید بسازم و سپس آن را بهبود ببخشم.

با Gmail که در ابتدا نام رمزی Caribou را به‌خود اختصاص داده بود، اولین چیزی که بوخیت ساخت، یک موتور جستجو برای ایمیل‌های خود بود. در واقع این کار فقط یک روز به‌طول انجامید. پروژه قبلی او Google Groups بود که گروه‌های بحث و گفتگوی اینترنت را فهرست‌بندی می‌کرد: تنها کاری که او باید انجام می‌داد این بود که ویژگی جستجوی سریع گروه‌ها را هک می‌کرد تا آن را به سرویس ایمیلی خود وارد کند.

در ابتدا، موتور جستجوی ایمیل بوخیت برروی یک سرور در میز خود کار می‌کرد. هنگامی که او به دنبال بازخورد از سایر مهندسان بود، ورودی اصلی آن‌ها این بود که باید ایمیل‌ آن‌ها را نیز جستجو کند و وی، به زودی را‌ه‌حلی برای این مشکل نیز پیدا کرد.

این واقعیت که جیمیل با یک ویژگی جستجو شروع شد که بسیار بهتر از هر چیزی بود که تتوسط سرویس‌های ایمیلی اصلی ارائه می‌شد، شخصیت این سرویس را شکل داد. اگر فقط با ظرفیت هات‌میل مطابقت داشت، نیازی به جستجوی صنعتی در آن احساس نمی‌شد. به هر حال، از دست دادن چیزی سخت است، آن هم درحالی که تنها چیزی که دارید، یک فضای چند مگابایتی است.

اما یک جستجوی جدی، ذخیره‌سازی حجیم را می‌طلبد. این سرویس امکانی را به‌ وجود می‌آورد که همه ایمیل‌های شما قابل نگهداری باشند، به جای این‌که دیوانه‌وار آن‌ها را حذف کنید. این منجر به تصمیم نهایی برای دادن ۱ گیگابایت فضا به هر کاربر شد؛ رقمی که گوگل پس از در نظر گرفتن ظرفیت‌های سخاوت‌مندانه اما غیرمعمول، به آن رضایت داد.

بسیاری از مردم براین باور بودند که این ایده بسیار بدی است؛ هم از نظر محصول و هم از منظر استراتژیک.

با این حال، مدت‌ها قبل از این‌که گوگل به کاربران جیمیل ۱ گیگابایت فضای ذخیره‌سازی بدهد، باید تصمیم می‌گرفت که جیمیل اصلاً یک محصول تجاری باشد یا نه. در سال‌های اولیه تأسیس، یکی از چیزهای تعیین‌کننده در این شرکت، تمرکز وسواس‌آمیز آن روی موتور جستجو بود که گوگل را از یاهو، اکسایت، لایکوس و دیگر پیشگامان جستجو که خود را به عنوان پورتال‌ها معرفی می‌کردند، متمایز می‌کرد و جاه‌طلبی‌هایی را گسترش می‌داد تا همه چیز از آب‌وهوا گرفته تا ورزش، بازی‌ها و بله، ایمیل را دربر بگیرد. پورتال‌ها به انجام بسیاری از کارها شهرت داشتند، اما لزوماً آن‌ها را به خوبی انجام نمی‌دادند یا حداقل تجربه کاربری جالبی نداشتند. پیشنهاد می‌شود مقاله دیگر ما درباره حذف جیمیل را بخوانید.

بوخیت درباره پروژه ایمیل خود گفت:

نگرانی اصلی این بود که این سرویس ربطی به جستجو در وب ندارد. برخی دیگر نیز نگران بودند که این امر باعث می‌شود شرکت‌های دیگری مانند مایکروسافت وارد رقابت با ما شوند.

خوشبختانه، این دسته از اشخاص بدبین تعداد کمی را به‌خود اختصاص می‌دادند و بنیان‌گذاران گوگل نیز جزو این دسته نبودند. بوخیت دراین‌باره گفت:

درحالی که بسیاری از افراد به انتقاد می‌پرداختند، لری و سرگنی حامیان خوبی در این راه بوده‌اند.

بوخیت یک یا دو ماه روی پروژه خود کار می‌کرد که مهندس دیگری به نام سانجیو سینگ به او ملحق شد که با او پس از ترک گوگل در سال ۲۰۰۶،‌استارت‌اپ شبکه‌ اجتماعی FriendFeed را راه‌اندازی کردند (FriendFeed در سال ۲۰۰۹ توسط فیسبوک خریداری شد). تیم جیمیل در طول زمان رشد کرد، اما نه به صورت تصادعی. حتی زمانی که این سرویس در سال ۲۰۰۴ راه‌اندازی شد، تنها ده‌ها نفر روی آن کار می‌کردند.

اولین مدیر محصول جیمیل، برایان راکوفسکی، در اولین روز حضورش در گوگل در سال ۲۰۰۲، از سوی رئیس‌اش،‌ ماریسا مایر درباره خدمات و اطلاعات این سرویس مطلع شد (وی امروز هم در شرکت گوگل است، جایی که در حال حاضر روی اندروید کار می‌کند.) جیمیل چیزی بود که راکوفسکی را به وجد آورد، اما این موضوع باعث نشد تا سخت بودن فرآیند توسعه آن از چشم برایان جا بماند.

وی درباره این سرویس می‌گوید:

هیچ‌چیز شبیه کاری که جیمیل اکنون انجام می‌دهد یا حتی زمانی که راه‌اندازی شد، نبود. من به‌تازگی از مدرسه فارغ‌التحصیل شده‌ بودم و در تست‌های قابلیت استفاده و کاربران هدف تلقین شدم. من بسیار پارانوئید بود که مهندسان گوگل آن را دوست دارند درحالی که این سرویس برای بازار انبوه جذابیتی ندارد؛ این موضوع برای من بسیار عذاب‌آور بود.

با این حال، سازندگان جیمیل در تمام طول این مدت چیزی برای خشنود کردن خود می‌ساختند و تصور می‌کردند که مشکلات ایمیلی آن‌ها در نهایت مشکلات همگان خواهد بود. راکوفسکی می‌گوید:

لری دراین‌باره گفت که کاربران عادی تا ۱۰ سال دیگر بیش‌تر شبیه ما خواهند شد.

سرویس ایمیلیِ گوگل به چه شکل است؟

حتی در آگوست ۲۰۰۳، دو سال پس از تلاش‌های توسعه، جیمیل فقط ابتدایی‌ترین قسمت‌ها در رابط کاربری را به خود اختصاص داده بود. این زمانی بود که یکی دیگر از استخدام‌کنندگان جدید گوگل، کوین فاکس، برای طراحی رابط کاربری این سرویس منصوب شد (پس از ترک گوگل،‌ وی دوباره با بوخیت و سینگ در FriendFeed همکاری کرد.) پیشنهاد می شود مقاله دیگر ما درباره گوگل اسکولار چیست را بخوانید.

فاکس می‌دانست که جیمیل باید ظاهر گوگل را حفظ کند. چالش این بود که تفسیر و اجرا کردن این جمله کاملاً مشخص نبود. این شرکت هنوز مجموعه‌ای از خدمات را ارائه نکرده بود: به‌غیر از موتور جستجوی هم‌نام این شرکت‌، یکی از معدود مواردی که فاکس می‌توانست از آن الهام بگیرد، Google News بود که در سپتامبر ۲۰۰۲ عرضه شد اما جستجو و اخبار هر دو وبسایت بودند و جیمیل قرار بود یک سرویس و برنامه مبتنی بر وب باشد. وی دراین‌باره می‌گوید:

جیمیل یک نوع محصول اساساً متفاوت بود. خوشبختانه، آن‌ها به من عرض جغرافیایی زیادی دادند تا جهات مختلف طراحی را کشف کنم.

فاکس چیزی را هدف قرار داد که هم از سایت‌ها و هم از برنامه‌های دسکتاپ سرنخ می‌گرفت. پس از سه طراحی بزرگ، وی به ظاهری که هنوز در نسخه امروزی جیمیل نیز قابل تشخیص است،‌ رضایت داد. فکر کردن به جیمیل به عنوان یک برنامه به جای سایت، پیامد‌های فنی زیادی را نیز به‌همراه داشت: هات‌میل و یاهومیل ابتدا در اواسط دهه ۱۹۹۰ ابداع شدند. آن‌ها رابط‌ها را به زبان HTML ساده نوشته بودند. تقریباً هر اقدامی که انجام می‌دهید نیازمند بارگیری مجدد کل صفحه وب از سوی سرویس بود که نتیجه آن تجربه‌ای بود که هیچ یک از پاسخگویی‌های سریع برنامه‌های ویندوز یا مک نداشت.

با بوخیت، جیمیل با استفاده از کد جاوا اسکریپت که بسیار تعاملی‌تر بود توانست محدودیت‌های HTML را برطرف کند. این باعث شد که جیمیل ظاهری نرم‌افزاری‌تر به خود بگیرد تا این‌که به شکل یک صفحه وب باشد. خیلی زود، این رویکرد نام AJAX را دریافت کرد که مخفف Asynchronous JavaScript و XML بود. امروزه، همه برنامه‌های وب بدین شکل ساخته می‌شوند. اما زمانی که جیمیل این تکنیک را به شکلی پیشگامانه انجام داد، مشخص نبود که این روش کارساز است یا نه. بوخیت می‌گوید:

استفاده جاه‌طلبانه از جاوا اسکریپت یکی دیگر از چیزهایی بود که اکثر مردم فکر می‌کردند ایده بسیار بدی است. یکی از مشکلاتی که داشتیم این بود که در آن زمان مرورگرهای وب خیلی خوب نبودند… می‌ترسیدیم مرورگرها را خراب کنیم که باعث می‌شد هیچ‌کس نخواهد از جیمیل استفاده کند.

هرچه جیمیل از جاوا اسکریپت بیش‌تری استفاده کند، پیچیده‌تر می‌شود. یکی از ویژگی‌های شاخص آن، این بود که پیام‌های صندوق ورودی شما کاملاً متوالی نبودند. در عوض، با هداف آسان‌تر دنبال کردن موضوعات بحث، همه پیام‌ها در یک رشته رفت و برگشتی معین در خوشه‌ای به نام Conversation یا مکالمه جمع‌آوری شدند و هر متن تکراری به‌طور خودکار نیز پنهان می‌شد. فاکس می‌گوید که از منظر طراحی، تلاش برای این‌که مکالمات برای کاربر واضح و شهودی باشد، بزرگ‌ترین چالش بود.

سپس مدل کسب‌وکار جیمیل وجود داشت. برخی در داخل گوگل از آن حمایت می‌کردند که یک سوریس پولی است، اما بوخیت و دیگران می‌خواستند این سرویس تا حد امکان به افراد بیشتری دسترسی پیدا کند، که دلیلی برای رایگان بودن آن و پشتیبانی از تبلیغات بود. با دیگر ایمیل‌های رایگان در آن زمان، این به معنای تبلیغات بنری گرافیکی پر زرق و برق بود؛ نقطه مقابل تبلیعات متنی کوچک و محجوب که در آن زمان مانند اکنون، نتایج جستجوی گوگل را همراه می‌کرد. راکوفسکی در این‌باره گفت که قصد تیم‌شان این نبود که جیمیل را با بنرهای مختلف بپوشانند و از همان اول نیز به این سیاست پایبند بوده‌اند.

در عوض، جیمیل تبلیغات متنی کمی برای خود دریافت می‌کند که به‌طور خودکار روی کلمات در متن ایمیل کاربر، کلید می‌خورد. در مثالی که گوگل در ابتدا برای توضیح این سیستم استفاده می‌کرد، دو آگهی برای آژانس‌های فروش بلیط در کنار مکالمه‌ای که به کنستر بیچ بویز اشاره می‌کرد، نمایش داده شد.

مانند سایر جنبه‌های Gmail، مشخص نبود که برنامه کسب درآمد از آن از طرق تبلیغات متنی کارساز باشد. راکوفسکی به‌یاد می‌آورد:

به یاد دارم که سعی کردم از ارزش هر کاربر از نظر تبلیغات الگوبرداری کنم. ما هیچ ایده‌ای نداشتیم.

تبلیغات فقط یک مشکل در این مرحله نبود. سایر سرویس‌های ایمیل قبلاً متن پیام‌های دریافتی را اسکن کرده‌اند تا به عنوان مثال، هرزنامه و ویروس را بررسی کنند. اما انجام همین کار برای اهداف تبلیغاتی چیز جدیدی بود و گوگل می‌دانست که برخی از افراد ممکن است با شواهد ملموسی مبنی بر این‌که پیام‌های‌شان خوانده شده است، خزیده شوند؛ حتی اگر کسی که این کار را می‌کند، یک ماشین باشد.

قبل از انجام کاری که انجام دادیم، ایده‌های زیادی را مطرح کردیم. ما فکر کردیم که آیا این مورد یک نقض حریم خصوصی است یا واقعی؟ و در نهایت تصمیم گرفتیم که این یک موضوع ادراکی باشد.

عمومی شدن

جیمیل در بسیاری از مراحل توسعه اش، ‌پروژه‌ای Skunkworks بود که حتی از بسیاری از افراد داخلی گوگل نیز مخفی نگه داشته می‌شد. فاکس دراین‌باره می‌گوید:

حتی راه‌اندازی آن تضمین‌نشده بود؛ ما گفتیم که قبل از رسیدن به هدف‌مان، باید زیرساخت‌های لازم این سرویس شکل بگیرد.

با این حال، در اوایل سال ۲۰۰۴، جیمیل کار می‌کرد و تقریباً همه از آن برای دسترسی به سیستم ایمیل داخلی شرکت استفاده می‌کردند. حال زمان این بود تا اعلام عمومی نسبت به آن صورت بگیرد؛ تاریخی که به انتخاب این شرکت، ۱ آوریل بود. پیشنهاد می شود درباره تاریخچه فیسبوک بخوانید.

این فقط یک روز تصادفی در تقویم نبود. گوگل سنت خود را از شیطنت‌های اول آوریل در سال ۲۰۰۰ آغاز کرده بود. این شرکت در سال ۲۰۰۴ حقه‌ای در دست ساخت داشت که شامل اعلامیه استخدام برای یک مرکز تحقیقاتی جدید می‌شد. به‌درستی مشخص شد که اعلام هم‌زمان جیمیل باعث می‌شود برخی افراد فکر کنند که این اعلامیه یک شوخی است؛ به‌خصوص که فضای ۱ گیگابایتی طبق استانداردهای سال ۲۰۰۴ به‌طرز غیرقابل تصوری بزرگ بود. راکوفسکی در این‌باره می‌گوید:

سرگنی بیش‌تر از همه در مورد آن هیجان‌زده بود. شوخی نهایی اول آوریل این بود که در اول آوریل چیزی دیوانه‌وار راه‌اندازی کنند و یک روز بعد، آن چیز همچنان وجود داشته باشد.

تیم مجبور شد برای رسیدن به ضرب‌الاجل دست از کار بکشد و در واقع، جیمیل واقعاً آماده کار نبود: گوگل ظرفیت سرور فوق‌العاده‌ای نداشت که به میلیون‌ها نفر ایمیل قابل اعتماد و یک گیگابایت فضا در هرکدام بدهد. بوخیت به یاد می‌آورد:

ما هنگام پرتاب، یک Catch-22 داشتیم. نتوانستیم ماشین‌های زیادی بخریم چراکه مردم فکر می‌کردند ما نمی‌توانیم این سرویس را راه‌اندازی کنیم، اما نتوانستیم به دلیل نداشتن ماشین‌آلات آن را راه‌اندازی کنیم.

در نهایت، جیمیل روی سیصد کامپیوتر قدیمی Pentium ||| اجرا شد که هیچ‌کس دیگری در گوگل نمی‌خواست. این برای عرضه محدود بتا که شرکت برنامه‌ریزی کرده بود، کافی به‌حساب می‌آمد که شامل دادن حساب به هزار نفر از افراد خارجی، اجازه دعوت از چند دوست به‌ آن‌ها و رشد آهسته از آن‌جا بود.

از آن‌جایی که اخبار مربوط به جیمیل در ۳۱ مارس منتشر شد و تا روز اول آوریل ادامه یافت،‌ واکنش‌ها در واقع شامل مقدار زیادی ناباوری بودند. در درجه اول، روزنامه‌نگاران با این شرکت تماس می‌گرفت و می‌گفتند که باید بدانند که آیا گوگل شوخی کرده است یا این سرویس واقعیت دارد.

هنگامی که مشخص شد که جیمیل داستانی واقعی است، دعوت‌نامه‌ها تبدیل به یک ویژگی داغ شدند. عنوان شده که عرضه محدود به دلیل ضرورت ایجاد شده بود، اما عوارض جانبی را نیز به همراه داشت. همه این سرویس را می‌خواستند. این تصمیم به عنوان یکی از بهترین تصمیمات بازارایابی در تاریخ فناوری مورد ستایش قرار گرفت، اما کمی غیرعمدی بود.

مناقصه برای دعوت در eBay قیمت‌ها را به ۱۵۰ دلار و بالاتر رساند. سایت‌هایی مانند Gmail Swap به‌وجود آمدند تا آن‌هایی را که دعوت‌نامه داشتند با کسانی که شدیداً آن‌ها را می‌خواستند، مطابقت دهند و راهی ارتباطی میان این دو دسته از کاربران پدید آورند. داشتن آدرس ایمیل هات‌میل و یاهومیل کمی شرم‌آور تلقی شد و داشتن جیمیل به این معنی بود که شما بخشی از باشگاهی بودید که اکثر مردم نمی‌توانستند به آن وارد شوند.

علی‌رغم درآمد‌های بادآورده تبلیغاتی، بوخیت در مورد این وضعیت، حتی یک دهه بعد، کمی غم‌انگیز است و می‌گوید:

من فکر می‌کنم اگر منابع بیش‌تری در اختیار داشتیم، جیمیل می‌توانست در سال اول رشد بسیار بیش‌تری داشته باشد.

هاله انحصار و آزمایش مدت‌ها بعد از این‌که جیمیل بزرگ شد، به آن چسبید. گوگل تعداد دعوت‌هایی را که هر کاربر می‌توانست صادر کند افزایش داد، اما تا روز ولنتاین ۲۰۰۷، سرویس را برای همه کاربران باز نکرد و جیمیل تا جولای ۲۰۰۹، برچسب بتا خود را مانند نشان افتخار می‌بست (این شرکت سرانجام آن را برای مشتریان محتاط تجاری که نمی‌خواستند برای چیزی که ناتمام به‌نظر می‌رسید ثبت کنند، حذف کرد.).

استفاده جیمیل از تبلیغاتی که روی محتوای پیام‌های ایمیل کلید خورده بود، هکرها را به همراه داشت؛ شاید بیش‌تر از آن چیزی که گوگل پیش‌بینی می‌کرد. برخی از منتقدان فکر می‌کردند که این موضوع حریم خصوصی فرستنده را نقض می‌کند. دیگران احساس می‌کردند که گیرنده، شخصی است که حقوق‌اش نقض شده است. ترس از قرار دادن نامناسب مانند تبلیغات دارویی در کنار یک ایمیل در مورد خودکشی،‌ یک موضوع رایج در آن زمان به‌حساب می‌آمد. برخی دیگر از افراد در مورد این‌که گوگل با داده‌هایی که برای ارائه تبلیغات جمع‌آوری می‌کند، چه کرده و چه مدت آن را حفظ می‌کند، سؤالات منطقی را مطرح کرده بودند.

انتشار محدود جیمیل، همان چیزی که باعث شد برخی از افراد به شدت برای دعوت به این سرویس در eBay به رقابت بپردازند، باعث شد که دیگران نسبت به این سرویس براساس فرضیات و نه واقعیات مخالفت کنند. راکوفسکی می‌گوید:

من به مهمانی‌های شام نزد دوستانم می‌رفتم. مردم درباره جیمیل صحبت می‌کردند، بدون این‌که بدانند من روی آن کار کرده‌ام، آن را اشتباه می‌فهمیدند زیرا فرصتی برای امتحان کردن آن نداشتند.

واکنش گروه‌های حفظ حریم خصوصی نیز بسیار منفی بود. در ۶ آوریل، ۳۱ سازمان و حامی، نامه‌ای را به پیج و برین امضا کرده‌اند و نگرانی‌هایی را درباره جیمیل مطرح کردند و آن را سابقه بد خواندند و خواستند تا زمانی که نگرانی‌های‌ آن‌ها برطرف شود، این سرویس به حالت تعلیق درآید. آن‌ها هشدار دادند که اسکن ارتباط شخصی به روشی که گوگل پیشنهاد می‌کند، طبعاتی را به همراه خواهد داشت.

گوگل با گوش دادن به منتقدان، بیان جزئیات سیاست‌های خود در سایت جیمیل و توجه به کار روزنامه‌نگارانی که فکر می‌کردند این سرویس یک بحث احمقانه بود، به بحث و جدال در مورد تبلیغات جیمیل واکنش نشان داد. این واکنش در مقابل کسانی که خواستار تغییر اساسی در یان سرویس بودند، تسلیم نشد و از رفتار غیرمسئولانه برخی از دشمنان سرویس عقب‌نشینی کرد:

هنگامی که آزمایش محدود جیمیل را شروع کردیم، انتظار داشتیم خدمات ما مورد توجه شدید قرار بگیرد. چیزی که ما پیش‌بینی نمی‌کردیم، واکنش برخی از فعالان حریم خصوصی، نویسندگان سرمقاله و قانون‌گذاران بود که بسیاری از آن‌ها بدون این‌که خودشان آن را ببینند، جیمیل را محکوم کردند. ما متعجب شدیم که برخی از این فعالان و سازمان‌ها حتی از صحبت با ما خودداری می‌کنند یا خدماتی را که مورد انتقاد قرار می‌دهند، از نزدیک امتحان نمی‌کنند. همان‌طور که ما اخبار مربوط به جیمیل را می‌خوانیم، مرتباً متوجه اشتباهات واقعی و نقل‌قول‌های خارج از زمینه می‌شویم؛ اطلاعات نادرست در مورد جیمیل در سراسر وب پخش شده است.

این برای گوگل مایه تأسف است، اما چرا باید اهمیت دهید؟ زیرا ممکن است بر حق شما برای تصمیم‌گیری در مورد نحوه خواندن نامه‌ها و ایمیل‌ها تأثیر بگذارد. این اطلاعات نادرست تهدیدی برای حذف انتخاب‌های مشروع و مفید مصرف‌کننده با استفاده از قوانینی با هدف جنبه‌های بی‌ضرر و آگاه به حریم خصوصی سرویس ما است.

ل بوتین از Slate، یکی از روزنامه‌نگارانی که گوگل در پاسخ به نقض حریم خصوصی، مواضع طرفدار جیمیل‌اش را به آن‌ها مرتبط می‌کند، دراین‌باره نوشت:

 ده سال بعد، ما احتمالاً به گرد و غبار جیمیل با … سرگردانی نگاه خواهیم کرد.

ده سال بعد در سال ۲۰۱۲، جیمیل ۴۲۵ میلیون کاربر فعال داشت که نشان می‌دهد ناراحتی از رویکرد آن در تبلیغات یک دیدگاه اقلیت است. اگرچه این موضوع هرگز به‌طور کامل ناپدید نشده است و هنوز در دادگاه‌ها درجریان است و مایکروسافت همچنان به مشتراین می‌گوید که دلیلی برای استفاده از Outlook.com، جایگزین هات‌میل دارند. پیشنهاد می شود درباره رمزساز گوگل بخوانید.

یک‌ دهه بعد

یک چیز قابل توجه در مورد جیمیل در سال ۲۰۰۴ مشخص نبود: سازندگان، این سرویس را برای ماندگاری ساخته‌اند. تجسم فعلی Outlook.com یا یاهو‌میل هیچ ارتباطی با سرویس‌های ایمیلی که مایکروسافت و یاهو ۱۰ سال پیش ارائه کرده‌اند، ندارند. اما جیمیل، علی‌رغم افزودن ویژگی‌های کم‌وبیش به‌طور مداوم و انجام برخی بازطراحی‌های قابل توجه، همچنان جیمیل است.

فاکس می‌گوید:

نمی‌توانم برنامه دیگری را که ۱۰ سال است به شکل اولیه‌اش وجود داشته باشد، پیدا کنم. گوگل می‌دانستند که چگونه از آن برای تقریباً هرکاری که می‌خواهند انجام دهند، استفاده کنند.

الکس گاولی، مدیر محصول پیشین جیمیل، می‌گوید:

آن‌چه محصول را به آن چیزی تبدیل می‌کند که واقعاً هست، ناشی از تمرکز مداوم بر انواع مشکلاتی است که ما سعی در حل آن‌ها برای کاربران خود داریم. اگر به سال ۲۰۰۴ نگاه کنید، مشکلات بزرگی که کاربران ایمیل با آن مواجه بودند مثل حذف پیام‌ها به دلیل کمبود فضای ذخیره‌سازی، ناتوانی در یافتن پیام‌ها و مقادی بسیار زیاد هرزمانه بود. امروزه، فرصت‌های بزرگ شامل عمل‌گراتر کردن جیمیل است؛ کاری که گوگل با ویژگی‌هایی مانند اطلاعات وضعیت پرواز مستقیم که در پیام‌ها نمایش داده می‌شود، انجام می‌دهد و تصور مجدد آن برای دستگاه‌های هوشمند مانند تلفن‌ها و تبلت‌ها را به ارمغان می‌آورد.

وی عنوان کرد که چنین چالش‌هایی برای مشغول نگه داشتن تیم جیمیل برای نیم‌دهه آینده کافی خواهد بود.