در طول رویداد Summer Game Fest، یکی از بزرگترین بازیهایی که توجه مخاطبان را به خود جلب کرد، نسخه بازسازی شده بازی مجموعه The Last of Us تحت عنوان The Last of Us Part 1 بود که به اندازه معرفی اولیهاش در سال ۲۰۱۳ نتوانست با تحسین مخاطبان و بازیکنان همراه باشد. اما دلیل این موضوع چیست؟ در این دلیل نامه ما به بررسی عواملی که بازی The Last of Us Part 1 را از نگاه هواداران میاندازد، میپردازیم. پس برای مطالعه ادامه این مقاله، با وب سایت کاروتک همراه باشید.
بعد از گذشت یک سال از ارائه گزارشها، افشاگریها و ادعای منابع مختلف خبری، بالاخره در جریان مراسم Summer Game Fest 2022 در شب اول، کمپانی سونی (Sony) و استودیوی بازیسازی تحسین شده ناتی داگ (Naughty Dog) بالاخره رسماً از توسعه پروژه بازی The Last of Us Part 1 رونمایی کردهاند. این واقعیت که تریلر معرفی این بازی درست چند ساعت پیش از برگزاری مراسم افشاء شده بود، به طور کلی هیجان بسیاری از مخاطبان را کاهش داد، کاملاً درست است؛ اما با این وجود نمایش نسخه بازسازی شده بازی یادشده اصلاً نتوانست در حد معرفی ابتدایی این بازی در سال ۲۰۱۳ میلادی سر و صدای زیادی در بین بازیکنان به وجود بیاورد.
با این حال، همانطور که اوضاع فعلاً درست از آب پیش میرود، برای ما سخت خواهد بود که در مورد نحوه شکلگیری پروسه بازسازی و تفکری که پشت این پروژه قرار داشت صحبت کنیم، ولی اگر از معرفی آن و مخصوصاً قیمتگذاریای ( یا حتی سایر سیاستهای کمپانی سونی) ناراحت شدهاید، ما حق را کاملاً به شما میدهیم. هنوز روزهای ابتدایی معرفی پروژه است و هنوز ما چیزهای زیادی از این بازی نمیدانیم؛ اما بر اساس آنچیزی که تاکنون از بازی The Last of Us Part 1 دیده و شنیدهایم، سخت خواهد بود که از بازی پیشرویمان اصلاً ناامید نباشیم.
دلیل نامه | چرا باید این بازی بازسازی شود؟
از روزی که افشاگریها برای اولین بار ادعا کردهاند که نسخه بازسازی شده بازی The Last of Us توسط استودیوی بازیسازی ناتی داگ در دست توسعه است، تنها سوالی که در ذهن اکثر مخاطبان به وجود آمد این بود:
چرا؟
سردرگمی در مورد اینکه چرا استودیوی ناتیداگ وقت و سرمایه خود را برای بازیای که پیشتر هم نسخهای Remastered شدهای از این بازی را منتشر کرده بود، هدر میدهد، ولی این همه پروژههای نابی در اختیار دارد که میتواند سرمایهها و منابع انسانی خود را در راه توسعه آنها خرج کند، ما را به شدّت عذاب میداد. سوال بی منطق و بی دلیلی پرسیده نشده، اما آیا واقعاً بازسازی این بازی برای بازیکنان واجب بود یا خیر؟ برای طولانی مدت، من شخصاً بر این باور بودهام که واکنشهای بازیکنان پیرامون افشاگریها کاملاً زودهنگام است و باید تا زمان ارائه اطلاعات بیشتر صبر کنیم.
از این گذشته، برای مدتهای مدید، حتی بسیاری از بازیکنان احساس میکردهاند که نیازی به ساخت، تولید و انتشار بازی The Last of Us Part 2 نبود که بیاید و اینطوری بر نسخه اول گند [داستانی] بزند. با تمام این اوصاف اما استودیوی ناتی داگ به ما ثابت کرد که تصور بازیکنان اصلاً مهم نیست و آنها باید وقت خودشان را برای سرمایهگذاری روی عناصر پولساز اتلاف کنند؛ درست مثل بازی The last of Us Part 2 که آینده بشریت در جهان پساآخرالزمان را به روایتی انتقامجویانه تغییر داد تا خاطرات زیبایی که با نسخه اول داشتیم به راحتی خراب شوند.
خب با این تفاسیر که استویوی بازیسازی ناتی داگ به تصورات ما آگاه است، اما دوست ندارد که به آنها توجهای کند؛ پس چه کسی میتوانست این استودیو و سران کمپانی سونی را متقاعد کند که نیازی به اعمال تفاسیر مشابه نیست و نباید نسخه بازسازی شدهای از بازی اول را باز تولید و بازنشر کنید؟ بنا به دلایلی واضح، انجام این کار با ارائه یک بازی بازسازی شده ذاتاً دشوار است؛ اما استودیوی ناتی داگ بارها به ما ثابت کرده که استعدادی در این زمینه (عوض کردن عقاید و تفاسیر مخاطبان) دارد و میتواند همه چیز را در آن واحد تغییر دهد.
مسئله در این برهه زمانی آنجا است که در حال حاضر، مخالفت با کسی که استدلال میکند که انتشار نسخه بازسازی شده بازی The Last of Us کاملاً غیر ضروری به نظر میرسد، کاملاً سخت خواهد بود. بدتر از آن این موضوع شناخته میشود که حتی اگر جزئیات بیشتری از این پروژه بازسازی شده طی هفتههای آینده منتشر شود ( با توجه به اینکه به تاریخ انتشار محصول کاملاً نزدیک هستیم) که بتواند میزان استقبال مخاطبان از این بازی را تغییر دهد، حتی اگر این موضوع کاملاً برای سازندگان غیرضروری به نظر نرسد، باز هم مانند پول نقدی خواهد بود که به صورت «مفت» در جیب توسعهدهنده قرار میگیرد. در حقیقت پول نقد مفت یک کلمه واقعاً قوی و تخریب کننده است که جدیداً در صنعت بازیهای ویدیویی به سرعت در حال تکرار روی پروژههای مشابه میشود ( مثل نسخه نسل نهم بازی Grand Theft Auto V)؛ اما در اینجا چند دلیل درست به ما گوشزد میکند که استفاده از این واژه برای بازی The last of Us Part 1 کاملاً درست به نظر میرسد.
بزرگترین و منطقیترین بحث، قیمتگذاری این محصول است. کمپانی سونی یکی از چندین توسعهدهندگانی بود که به طور کامل متعهد به عادی سازی قیمت پایه بازیها روی ۷۰ دلار روی کنسولهای نسل نهم، یعنی پلیاستیشن ۵، ایکس باکس سری ایکس و ایکس باکس سری اس، شد و البته استانداردهای جدیدی در نحوه قیمتگذاری تعیین کرد. به طور کلی پرداختن این قیمت برای بازیهای کاملاً جدید که کمتر از بازی The Last of Us محبوبیت دارد، بحثی کاملاً عقلانی خواهد بود؛ اما وقتی مجبور به پرداخت ۷۰ دلار برای تهیه بازی بازسازی شدهای میشوید که حتی یک دهه از طول عمرش نمیگذرد و برای سه نسل مختلف منتشر شده و الان در این برهه زمانی اصلاً بازیکنان نیاز به تجربه آن بازی ندارند، شرایط را برای من مخاطب و شمای بازیکن سخت و سختتر میکند.
جالب اینجا است که ببینم آیا کمپانی سونی این قیمتگذاری را برای انتشار نسخه مربوط به رایانههای شخصی هم حفظ خواهد کرد یا خیر؟ همانطور که واکنشهای منفی پیرامون بازی Final Fantasy 7 Remake روی پلتفرم رایانههای شخصی با خیل عظیمی از نارضایتیها و عدم استقبال کاربران مواجه شد که در نهایت قیمت پایه آن هم تغییر کرد، به نظر میرسد که جامعه بازیکنان کنسولپلیر هم همانند جامعه بازیکنان رایانههای شخصی بسیار زیاد بوده و البته همه آنها از قیمتگذاری این چنینی اصلاً راضی نیستند. اگر سران کمپانی سونی در نهایت تصمیم بگیرند که این بازی را با قیمت پایه ۶۰ دلار روی پلتفرم رایانههای شخصی بفروشند و به همین راحتی بحث ۷۰ دلار بودن قیمت پایه را پاک کنند، وضعیت بدتر از زمان حال میشود؛ چراکه به راحتی کاربران کنسول پلیاستیشن ۵ حالت تهاجمی خواهند گرفت و به اصلاح در آینده «حال سونی و برنامههایش» را میگیرند. همین موضوع مصداق بارز تعریف باخت – باخت است.
قیمتگذاری چیزی است که کمپانی سونی بیش از یک بار طی چندساله گذشته در آن ضعف داشته و توسط بازیکنن مورد انتقاد قرار گرفته که متأسفانه، نحوه قیمتگذاری بازی The Last of Us Part 1 یکی دیگر از موارد مشخص و صریح ضد مصرفگرایی این شرکت شناخته میشود و به ما این نکته را هم گوشزد میکند که چنین کمپانیای اصلاً مشتریمدار نیست. نسخه دیلاکس و ویژه بازی The Last of Us Part 1 مصداق بارز همین مسئله است؛ چرا باید ۲۰ دلار بیشتر نسبت به قیمت پایه پول پرداخت کنیم که در بازی اصلی سرعت ساخت اقلام بیشتری داشته باشیم و بعضی از تواناییهای شخصیتها از همان اول با تقویت بالایی باشد؟ نه ممنون، این موضوع قبلاً برای ما که تمام جوایز بازی (منظورم تروفیها است) را درو کردهایم، صرف شده و نیازی به پرداخت ۲۰ دلار (نزدیک ۶۰۰ هزار تومن ) نداریم!
به طور کلی اگر نسخ ارتقاء یافته the Last of Us Part 1 انقدر محافظهکارانه به نظر نمیرسید، شاید حتی پرداخت ۷۰ دلار برای این محصول کمی آسانتر بود. از نظر ارتقاء جلوههای بصری، با قسمتی از بازی The Last of Us Part 2، که منحصراً برای کنسول پلیاستیشن ۵ ( و البته رایانههای شخصی) ساخته شده است، مطابقت دارد که همین موضوع هم چنگی به دل نمیزند. غیر از این موضوع، باید قبول کنیم که ارتقاء جلوههای بصری یک حرکت بزرگ انقلابی نیست. بله من هم با شما موافقم که در نگاه اول، این بازی از The Last of Us Remastered بسیار جذابتر به نظر میرسد، البته که باید اینطور باشد؛ چراکه آن محصول با تکنولوژی ۸ سال پیش تولید شده است.
به بیان دیگر، تجربه بازی The Last of Us Remastered هنوز هم لذت بخش است و من شخصی را ندیدهام که بابت جلوههای بصری فوقالعاده، اما قدیمیاش از این بازی خرده بگیرد. شاید برای بازیکنان امروزی ارتقاء بصری یکی از مهمترین جلوههای قابل توجه باشد، اما بله آنقدر قابل توجیه نیست که بخواهیم فقط به خاطر همین مورد به تجربه بازی بپردازیم. همین نوع از سیاستها خواهد بود که نمیگذارد شما به عقب برگردید و از تجربه بازی اورجینال با همان شکل و شمایل قدیمی لذت ببرید.
در همین حال، آقای نیل دراکمن (Neil Druckmann) که به عنوان خالق و کارگردان این بازی هم در نظر گرفته میشود، در طول مصاحبه خودش با آقای جف کیگلی (Geoff Keighley)، برگزارکننده و مجری رویداد تابستانه Summer Game Fest، فاش کرد که هیچ دیالوگ و خطوط صوتی جدیدی ضبط نشده است و بازسازی این بازی فقط مربوط به جلوههای بصری و نهایتاً انیمیشن شخصیتها میشود. همین موضوع یعنی نه تغییری در خط اصلی داستانی ایجاد شده، نه تغییری در مکانیزمهای گیمپلی و نه تغییری که به ما بفهماند که بازی The Last of Us Part 1 برای تجربه توجیه اقتصادی دارد. بنابراین اگر یک درصد امید داشتیم که سیستم گیمپلی این بازی به نسخه دوم نزدیکتر شده و برخی از مکانیزمها هم عوض شدهاند، شاید باز میتوانستیم خودمان را برای تهیه این بازی گول بزنیم؛ خب پس هیچ اتفاق مبارکی رخ نداده است.
البته، اگرچه تجربه بازی The last of Us Part 1 برای بسیاری از کاربران تا حد زیادی کسل کننده است، اما وقتی صحبت از جلوههای بصری و بخش روایی داستان میشود، یک موضوع درخشان میشود. البته این موضوع یک پیشبینی بود که تغییری در مکانیزم گیمپلی صورت نگرفته، اما مطمئناً استودیوی ناتی داگ فقط به افزایش گرافیکی بازی ( درست مثل نسخه Remastered) فکر نکرده و احتمالاً با بهبودهایی در زمینه هوش مصنوعی، مکانیزم مخفیکاری، جستجو و همچنین مبارزه روبهرو شویم. به گفته آقای نیل دراکمن، استودیوی ناتی داگ از بازیهای Uncharted 4: A Thief’s End و The Last of Us Part 2 درسهایی گرفته که در جهت بازسازی این بازی به کار گرفته میشوند.
همین موضوع شاید یک پیشنهاد ویژهای و هیجانانگیزی باشد که بتوانیم داستان نسخه اول را یکبار دیگر به واسطه گیمپلی بهروز شدهاش تجربه کرده تا شکاف عمیق بین نسخه اول و دوم به طور کلی پاک شود و یک چشم انداز زیبا برای ما به ارمغان آورد. سوال میلیون دلاری: آیا این بازی آنقدر جذاب است که بخواهیم مبلغ ۷۰ دلار برایش پرداخت کنیم؟ من از پرداخت این مبلغ نمیترسم، زیرا با توجه به محافظهکار بودن ارائه ویژگیهای جدید از سوی استودیوی سازنده، حداقل توجیهای برای پرداخت این مبلغ در جهت تجربه بخش داستانی با گرافیک بالا وجود ندارد. حتی این احساس هم برای من وجود ندارد که بخواهم چنین محصولی را با قیمت ۶۰ دلار تهیه کنم و عملاً دارم آن را برای خیلی از کاربران غیرضروری میخوانم. استودیوی سازنده یا حداقل کمپانی سونی به ما نشان داد که آنقدر مشتری مدار نیست که تسهیلاتی برای افرادی که نسخه Remastered این بازی را سالها پیش با قیمت ۶۰ دلار تهیه کرده بودهاند، در نظر بگیرد؛ چرا که در نهایت، اوج محبت و لطف سونی به این خلاصه میشد که برای دریافت این بازی (برای کسانی که نسخه اورجینال را دارند) مبلغ ۱۰ تا ۲۰ دلار پرداخت کنید؛ درست همانند بلایی که سر بازیهای Ghost of Tsushima Director Cut، Death Stranding Director Cut و Uncharted: Legacy of Thieves Collection رخ داد.
توجیه من این است: کسانی که سرویس اشتراکی پلیاستیشن پلاس جدید را تهیه میکنند، حتی در صورتی که نسخه اورجینال را نداشته باشند، به بازی The Last of Us Remastered دسترسی خواهند داشت و از قضا آن بازی محتواهای بیشتری هم ارائه میکند. به عنوان مثال هنوز هم میتوانید از تجربه بخش Faction MP لذت ببرید، در صورتی که حضور این بخش برای بازی The Last of Us Part 1 تأیید نشده است. در حالت کلی، به نظر نمیرسد که این بازی همان محصولی بود که استودیوی ناتی داگ دوست داشت آن را بسازد، بلکه این پروژهای است که استودیو تصمیم گرفت با آن پیش برود؛ زیرا احساس میکرد معرفی چنین محصولی برای بازیکنان یک ارتقاء معناداری محسوب میشد.
در آوریل سال ۲۰۲۱ میلادی بود که آقای جیسون شرایر (Jason Schreier)، یکی از روزنامهنگران مطرح صنعت بازیهای ویدیویی، در مصاحبهای با رسانه MinnMax گفت که بخش بزرگی از استودیوی بازیسازی ناتی داگ تصمی به ساخت The Last of Us part 1 گرفته است، آن هم به این خاطر که در طراحی مجدد این بازی کارهای سادهای وجود داشت. پروژههای اصلی در مسیر روبهروی بازیسازان بود و از آنجایی که آنها نمیخواستند به نوبه خود زمان زیادی برای توسعه آنها بگذارند، به صورت متحد باعث شدهاند تا نسخه اول مجموعه بازسازی شود.
با شروع و انتشار بازی The Last of Us Part 2، بخش اعظمی از کارمندان استودیو بدون هیچ کاری برای انجام دادن و هیچ پروژهای برای دریافت کردن، شروع به بازسازی این بازی کردهاند و آنقدر در پروسه ساخت نسخه اول پیش رفتهاند که حتی کارمندانی که میخواستند از استودیو جدا شوند، در این مرحله باقی ماندهاند. بنابراین مدیران هم از وضعیت کنونی سوء استفاده کردهاند و برای از بین بردن شکاف خالی قابل توجه میان وارد شدن به فاز اولیه تولید بازی بعدی از بعد از انتشار بازی The Last of Us Part 2، تصمیم گرفتهاند که خودشان را برای توسعه و انتشار The Last of Us Part 1 آماده کنند و تیم را اینگونه به جلو ببرند.
با خواندن این دلیل نامه میتوانید من را دیوانه خطاب کنید، اما روشن کردن یک موضوع و پروژهای که میتواند جیب شما را به راحتی خالی کند، بدون هیچ دلیل اضافهای جزو یکی از بهترین کارهایی بود که من در طول عمر خودم انجام دادهام. موضوعاتی برای شما مطرح کردهام که میتوانید به سادگی از کنار آن بگذرید و حتی برای تجربه بازی نسخه ۱۰۰ دلاری را تهیه کنید؛ ولی من برای شما نقش یک راهنمای GPS داشتم که میتوانید من را کنار گذاشته و راه خود را از میان ستارهها و شفقهای قطبی پیدا کنید.
نکته: نظرات بیان شده در این مقاله متعلق به نویسنده است و لزوماً بیانگر نظرات وب سایت کاروتک یا منبع به عنوان یک سازمان نیست و نباید به آن نسبت داده شود.
نظر شما در خصوص این دلیل نامه چیست؟ آیا شما هم از بابت معرفی بازی The Last of Us Part 1 هیجان زده شدهاید؟ آیا قصد دارید این بازی را فقط برای تجربه گرافیک بیشتر تهیه کنید و به دنبال موضوعات جدیدتر در آن نمیگردید؟ به نظر شما، آیا برای استودیوی بازیسازی ناتی داگ این موضوع سخت بود که بخش آنلاین مجموعه را هم بازسازی کند؟ دلایل مطرح شده در این مقاله را چگونه ارزیابی میکنید؟ آیا در این برهه زمانی، خرید و تجربه بازی The Last of Us Remastered را به سایر دوستان خود و مخاطبان همیشگی وب سایت کاروتک که پیشتر موفق به تجربه نسخه اول نشده بودهاند پیشنهاد میکنید، یا به آنها میگویید که خودشان را برای تجربه بازی The Last of Us Part 1 آماده کنند؟ آیا بهتر نبود با توجه به داستانی که در نسخه دوم مشاهده کرده بودهایم، یک سری پیچشهای داستانی در دل دیالوگهای نسخه اول بگذارند؟ به عنوان یک مخاطب و از همه مهمتر یک طرفدار، چه انتظاراتی از تجربه این بازی دارید که تیم توسعهدهنده مستقر در استودیوی بازیسازی ناتی داگ باید به نکات مد نظر شما توجه کرده تا انتظاراتتان از این بازی برآورده شود؟ در نهایت به ما بگویید که آیا از شرایط و جو بوجود آمده پیرامون بازی The Last of Us Part 1 راضی هستید یا خیر؟ نظرات خود را پیرامون این موضوعات با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازیهای ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.