در چند سال گذشته، گوگل استراتژی جالب و در عین حال پراکندهای را برای بازی در پیش گرفته است. بسیاری معتقدند که یک دستگاه دستی اختصاصی برای بازیهای اندرویدی میتواند همان چیزی باشد که گوگل برای متحد کردن جاهطلبیهای خود به آن نیاز دارد.
در حال حاضر، به روش این شرکت، گوگل دو مسیر متفاوت را برای رسیدن به بازار گیم دنبال میکند. از یک طرف، شما بازار فصلی بازیهای اندروید را در اختیار دارید. درحالیکه اشاره به چند مثال آسان است و نشان میدهد که همه بازیهای موبایلی مملو از آگهیهای ضعیف هستند، بهطور همزمان تعداد زیادی بازی مستقل عالی و با بودجه بالا برای کاربران اندرویدی در دسترس هستند.
در هر طرف از طیف بازیهای تلفن همراه که باشید، گوگل درحال تلاش برای فراهم کرد راههای بیشتر بهمنظور لذت بردن از عناونی مورد علاقه کاربران و یافتن بازیهای جدید است. از طریق Google Play و اپلیکیشنی که قرار است برای رایانههای شخصی توسعه شود، شما میتوانید بازیهای گوشی یا تبلت را به رایانههای ویندوزی خود منتقل کنید. در همین حال، اشتراک Google Play Pass مجموعهای از بازیهای اندرویدی را بدون نیاز به پرداخت هزینه خرید کامل برای هر بازی، ارائه میدهد.
از سوی دیگر، شما Stadia، سرویس محاصرهشده گوگل را مشاهده میکنید که میتواند بازیهای AAA را تقریباً روی هر دستگاهی اجرا کند. درحالیکه این سرویس بازیهای انحصاری را مانند گذشته دنبال نمیکند، واضح است که گوگل علاقهای به جذب گیمرهای معتاد دارد. رشته متحدکننده بین جاهطلبیهای گیم در گوگل، اندروید است. بسیاری از بهترین بازیهای موبایل در اندروید قابل اجرا هستند (استثناهای کلیدی انحصاریهای Apple Arcade و همچنین بازیهایی با بودجه بالاتر که از طریق سرویسهای ابری مثل Stadia و GeForce Now در دسترس است. با پرزنتیشن و ارائه جدیدی که Stadia از Games Future کرده، گوگل میخواهد در آینده با استفاده از اندروید، بخشی از بازار فعلی گیم را ازآن خود کند.
در اوایل سال جاری، اندروید ۱۲ یک داشبورد بازی معرفی کرد که به گیمرها امکان دسترسی سریع به پخش زنده یوتیوب، شمارنده فریم در ثانیه و بهینهسازیهایی مخصوص بازی را ارائه میداد. توسعهدهندگان اکنون میتوانند بازیهای خود را براساس صلاحدیدشان، روی دستگاههای خاص و بهتر اجرا کنند.
با توجه به تلاشهای اخیر گوگل در زمینه بازی، بسیاری بر این باورند که فرصتی برای این شرکت پدید آمده تا یک گوشی با دستههای خاص را مخصوص بازی معرفی کند. نه فقط یک تلفن پیکسل با یک کنترلر متصل، بلکه چیزی نزدیکتر به Nintendo Switch یا Steam Deck که از سیستمعامل اندروید در بطن خود برخوردار است. اگر این ایده به درستی اجرا شود، میتواند برندهای دیگر را به سمت ساخت دستگاههای گیمینگ برای رقابت با اندروید سوق دهد.
یکی از مشکلات Stadia این بود که بهعنوان یک پلتفرم جدید که نفوذی در جامعه بازی نداشته، گیمهای عرضهشده باید بهطور ویژه برای Stadia توسعه مییافتند. در مقایسه، اندروید دارای یک کتابخانه عظیم از بازیهای موجود در فروشگاه Google Play است که آمادگی این شرکت برای راهاندازی یک دستگاه گیمینگ را میدهد. Google Play Pass حتی در حال حاضر بهعنوان یک رقیب سرسخت برای Xbox Game Pass شناخته شده است.
از طرف دیگر، دستههای بازی Made bu google نیز یک دستگاه عالی برای اجرای بازیهای Stadia خواهد بود. تجربه Stadia در اندروید در سال گذشته واقعاً افزایش یافته، بهخصوص با اضافه شدن چت صوتی و پارتیهای گروهی.
یک دستگاه گیمینگ که توسط گوگل تولید شده یا حتی برای گوشیهای پیکسل توسعه یافته، چگونه خواهد بود؟ خب، بین رویکرد کنترلمحور Stadia و تلاش برای آوردن بازیهای Play به ویندوز، فرایندی واضح وجود دارد که اولویت بازیهای مبتنی بر Touch و لمس را حذف میکند. بنابراین درحالیکه یک گوشی با دسته احتمالاً هنوز از نمایشگر لمسی برخوردار است، تمرکز آن احتمالاً روی استفاده از کنترلرها خواهد بود.
با توجه به اینکه چه تعداد بازی در اندروید از حالت عمودی بهجای افقی پشتیبانی میکنند، دستههای بازی گوگل احتمالاً به کنترلرهای جداشدنی نیاز دارد تا از محدودیت در عمودی نگه داشتن دستگاه جلوگیری کند. پیش از این، شایعاتی مبنی بر یک طراحی گرافیکی در پرزنتیشن Games Future منتشر شده بود که در آن، گوگل کنترلکنندههایی برای بازی آماده کرده است که مانند نینتندو سوئیچ، به شما امکان میدهد تا کنترلرها را تعویض کنید و حتی بهشکل بیسیم به بازی کردن مشغول شوید.
بدین منظور و برای رقابت با نینتندو سوئیچ، Stream Deck و حتی کیتهای توسعهیافته جدید کوالکام، دستگاه ساخته شده توسط گوگل باید بتواند به تلویزیون متصل شود. این تغییر قابل توجهی نسبت به خط پیکسل امروزی خواهد بود.
یکی از جاهطلبیهای اندروید، این بود که چندین شرکت، گوشیهای هوشمندی را به بازار عرضه کنند که از یک سیستمعامل اصلی استفاده میکنند و رابطهای مختلفی را شامل میشوند. درحالیکه در سالهای اخیر، اوضاع کمی آشفتهتر شده، اما هنوز هم رقابت سالمی میان سامسونگ، وانپلاس، موتورولا، شیائومی و تولیدکنندههای دیگر در این زمینه وجود دارد. با خطوط Nexus و Pixel، گوگل آنچه را که تلفنهای اندروید باید داشته باشند، بهنمایش گذاشته و شرکتهای دیگر را به ساخت دستگاههایی که برای مشتریان رقابتیتر هستند، سوق داده است.
به روشی مشابه، دستگاههای مخصوص بازی اندرویدی، سالها است که وجود دارند و با نمونههای بهیاد ماندنی مانند Sony Xperia Play، نسخه اصلی پرتابل Nvidia Shield و کنسول Ouya. ناگفته نماند که دستگاههای بازی مجهز به اندروید از شرکتهای OEM و استارتاپهای کمتر شناخته شدهاند. اخیراً، کوالکام حتی با کیت توسعهدهنده بازی دستی Snapdragon G3x که با ریزر طراحی شده، پا به عرصه گیم گذاشته است.
گیم و بازی بهخوبی میتواند مرز بزرگ بعدیای برای اندروید باشد و شرکتهای بیشتری را وارد این دنیای روبهرشد کند. تا به حال، صنعت بازی حول چند شرکت سختافزاری منتخب مانند مایکروسافت، سونی و نینتندو متمرکز بوده است. با اندروید، شرکتهای بیشتری میتوانند وارد بازار کنسولهای بازی شوند و همگی یک کتابخانه بازی مشترک را از طریق فروشگاه گوگل پلی و سرویسهای ابری بهاشتراک بگذارند و با پیروی از الگوی خط تولید Pixel، یک دسته بازی میتواند به عنوان ویترینی برای پتانسیلهای آینده اندروید، شناخته شود.
به بیان ساده، اگر گوگل بتواند جادوی نینتندو سوئیچ، وظیفهای که بسیاری از شرکتها اکنون درحال تلاش برای انجام آن هستند، را همراه با ثروت موجود از بازیهای بومی اندروید و سرویسهای استریم ابری دوباره بهدست آورد، بدون شک سایر شرکتها نیز از آن پیروی خواهند کرد. حتی اگر سختافزار خود گوگل هیچگاه بهطور کامل رشد نکند، اما شرکتهای دیگر در عوض موفق خواهند بود؛ در این شرایط، اندروید همچنان میتواند به یک پلتفرم بزرگ بازی تبدیل شود که پیروزی قابل توجهی برای گوگل خواهد بود.