کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

مایکروسافت با پروژه‌ی جدید خود، درک دنیای اطراف را جهت برقراری ارتباط برای افراد کم‌بینا و یا نابینا، امکان‌پذیر کرده است، اما چگونه؟

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که هنگام بزرگ شدن با اختلال بینایی وجود دارد، یادگیری و مشارکت در زبان بدن اجتماعی و محاوره‌ای است که توسط افراد بینا صورت می‌گیرد. PeopleLens پروژه‌ی تحقیقاتی مایکروسافت است که به کاربران کمک می‌کند از مکان‌ها و هویت‌های افراد اطراف خود آگاه شوند تا درنتیجه تعاملات غنی‌تر و بهتری را با اطرافیان خود داشته باشند.

هنگامی که فردی بینایی خود را دارد، به‌محض این‌که وارد اتاقی شود می‌تواند به‌سرعت تشحیص دهد که چه کسی کجاست، چه کسی با چه فردی صحبت می‌کند و یا حتی سایر اطلاعات مفیدی که مربوط به نشانه‌ها و رفتارهای اجتماعی است را دریافت کند. با این‌‌حال، فردی که نابینا است ممکن است متوجه نشود چه کسی به‌تازگی وارد اتاق شده است و یا این‌که آیا کسی برای ترغیب‌ به صحبت به او نگاه کرده است یا خیر که درنتیجه می‌تواند درنتیجه منجر به انزوا و رفتارهای غیراجتماعی جهت اجتناب کردن از گروه‌ها شود.

این موضوع، مسئله‌ای بود که محققان مایکروسافت آن را در نظر گرفتند و شروع به انجام تحقیقاتی بر این‌که چگونه فناوری می‌تواند از بدو تولد به کودکی نابینا کمک کند تا به اطلاعاتی که نیاز دارد دسترسی پیدا کند و از این اطلاعات به‌گونه‌ای استفاده کند تا برای‌ خود منطقی و مفید باشد. چیزی که آن‌ها در ادامه‌ی تحقیقات خود موفق شدند تا بسازند، PeopleLens بود. این دستگاه، در حقیقت مجموعه‌ای هوشمندانه از ابزارها نرم‌افزاری است که بر مجموعه‌ای از عینک‌های واقعیت مجازی افزوده و اجرا می‌شوند.

PeopleLens چگونه کار می‌کند؟

PeopleLens، نمونه‌ای ساده و اولیه از هوش مصنوعی پیشرفته است که برای افراد کم‌بینا و یا نابینا استفاده می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا درک بهتری را محیط اجتماعی اطراف خود داشته باشند.

با استفاده از حسگرهای داخلی این عینک، این نرم‌افزار می‌تواند چهره‌های شناخته شده را برای کاربر شناسایی کند و فاصله و موقعیت دقیق آن‌ها را با ارائه‌ی نشانه‌های صوتی همانند کلیک، صدای زنگ و حتی نام‌های گفتاری نشان دهد. به‌عنوان نمونه، هنگامی که سر کاربر به سمت فرد دیگری برگردد، صدای ضربه‌ی کوچکی به گوش می‌رسد، در صورتی‌که شخص دیگر در فاصله‌ی 10 فوتی و یا بیشتر از آن قرار گرفته باشد، نام فرد نیز گفته می‌شود. سپس مجموعه‌ای از آهنگ‌ها، به کاربر کمک می‌کنند تا توجه خود را به مراتب به سمت چهره‌ی شخص مورد نظر معطوف کند. در صورتی که فردی نزدیک کاربر باشد و به او نگاه کند، اعلان دیگری به صدا در می‌آید.

به‌زبانی ساده، این دستگاه به کودکانی که از آن استفاده می‌کنند، این قابلیت را می‌دهد تا در ذهن خود نقشه‌ای از کسانی که در محیط اطراف‌شان هستند بسازند. از آن‌جایی که این دستگاه صدای افراد شناسایی شده را با صدای بلند اعلام می‌کند، کودک توانایی این را پیدا می‌کند تا فرد مورد نظر و جایی که آن شخص قرار گرفته است را شناسایی کند.

سیستم PeopleLens، تصاویر را دریافت می‌‌کند و آن‌ها را با الگوریتم‌های بینایی به‌صورت کامپیوتری بررسی می‌کند. همان‌طور که در تصویر بالا نیز نشان داده شده است، سیستم نقشه‌ی جهانی را که برای هدایت کردن تجربیات مورد استفاده قرار می‌گیرد را به‌هم پیوند می‌دهد.

البته، این دستگاه به‌عنوان دستگاهی که کاربر تا آخر عمر خود از آن استفاده کند درنظر گرفته نشده است؛ بلکه بیشتر به آن به‌عنوان کمکی آموزشی جهت بهبود آگاهی از نشانه‌های دیگر و نحوه‌ی پاسخ‌گویی به آن‌ها به شیوه‌ای منطقی و اجتماعی است. این دستگاه می‌تواند به کودکان کمک کند تا مهارت‌های غیرکلامی را که افراد بینا می‌توانند از آن بهره‌مند شوند را، یاد بگیرند.

اگرچه تیم این پروژه مدت زیادی است که مشغول کار کردن بر این دستگاه هستند، اما با این حال، پروژه‌ی PeopleLens هنوز هم شدیداََ در مرحله‌ی آزمایشی قرار دارد. گام بعدی توسعه‌دهندگان این دستگاه، جمع‌آوری گروهی از زبان‌آموزان بریتانیا میان سنین 5 تا 11 است، تا بتوانند دستگاه را برای مدت طولانی‌تری آزمایش کنند.