کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

پس از این‌که محققان متوجه جمع‌آوری داده‌ها از طریق گوگل شدند، گوگل در بیانیه‌ای گفت که این گزینه قابل انتخاب است و کاربران می‌توانند از آن جلوگیری کنند؛ اما به‌نظر می‌رسد ما هنوز هم مجبور باشیم تا اجازه‌ی جمع‌آوری داده‌ها را، به گوگل بدهیم.

چند روز پیش، مقاله‌ای تحقیقاتی از کالج ترینیتی دوبلین نشان داد که گوگل داده‌ها را از طریق تماس‌های تلفنی و برنامه‌‌های پیام‌رسانی خود جمع‌آوری می‌کند. این راه بسیار خسته‌کننده‌ای برای شرح این موضوعی‌ست که ممکن است تا‌به‌حال آن را خوانده باشید و آن در مورد رفتار گوگل در رابطه با داده‌ها و جمع‌آوری اطلاعاتی در مورد این‌که با چه کسی تماس می‌گیرید و چه پیامکی را به دوستان خود می‌دهید، است. به‌هر حال، موضوع بزرگی که در میان است در مورد مشکلی بزرگ‌تر، یعنی حریم خصوصی کاربران در عصر دیجیتال است.

کاری که گوگل انجام داد، اشتباه بود. بیایید تا در مورد آن شفاف صحبت کنیم. از نظر فنی، گوگل به کاربران این امکان را داده بود تا پیش از استفاده از خدمات‌اش، از جمع‌آوری اطلاعات خود توسط گوگل انصراف دهند.

جدا از هیجان‌گرایی، جمع‌آوری داده‌ها در مورد تماس‌‌های تلفنی، چیز خوبی نیست و ما حق داریم تا نگران آن باشیم.

گوگل، بعدتر درباره‌ی این موضوع توضیح داد که چه اتفافی می‌افتد و این باعث شد تا بسیاری از مقالاتی که دراین‌باره منتشر شده بودند، ویرایش شوند. حال اگر بخواهیم به Android Police توجه کنیم، باید بگوییم که متأسفانه نشریاتی هماند AP، مجبور هستند تا در صورت وقوع اتفاقات آن را گزارش دهند و در صورتی که برای جزئیات بیش‌تر منتظر بمانند، مجازات مالی می‌شوند.

ما از کاری گوگل در این‌جا انجام داده است متنفریم اما قطعاََ ذره‌ای از آن تعجب نمی‌کنیم. در حقیقت، هنگامی که گوگل به ما گفت مشغول ارائه‌ی ویژگی‌های جدیدی همانند غربالگری بهتر برای برقرار کردن تماس و پیامک است، ما از قبل هم مطلع بودیم که قرار است داده‌های بیش‌تری از طریق برنامه‌‌های تماس و پیامک‌ها جمع‌آوری شود. حتی پست‌ها وبلاگی هم دراین‌باره وحود داشتند، هرچند که نمی‌توانند آن را درست کنند.

نویسنده‌ی اصلی مقالات، آن‌ها برای این‌که ما تیترهای هیجان‌انگیزی برای خواندن داشته باشیم، اخبار را ننوشته‌اند. کارهایی وجود داشتند که می‌توانستند بهتر انجام شوند و این اطلاعات در اختیار گوگل قرار گرفت که در نتیجه منجر به انتشار آن برای عموم شد. خوش‌بختانه گوگل برخی از توصیه‌ها را برای جلوگیری از جمع‌آوری اطلاعات پذیرفت و بعضی از موارد را به روش‌هایی جزئی تغییر داد.

گزینه‌ی “انصراف” ناقص

بزرگ‌ترین ناراحتی ما در مورد کل موضوع انصراف از جمع‌آوری اطلاعات است. از نظر فنی (دوباره از این کلمات مزاحم استفاده می‌کنیم) ما می‌توانیم با مطالعه‌ی مقرراتی که پیش از اجازه به گوگل برای جمع‌آوری اطلاعات به ما داده می‌شود، از طریق برنامه‌‌ها تماس و یا هر برنامه‌ی دیگری انصراف دهیم. این بدان معناست که شما نمی‌توانید از هیچ‌کدام از ویژگی‌های هوشمندانه‌ی برنامه استفاده کنید و احتمالاََ باید آن را کاملاََ در جعبه‌ی خود قرار دهید و به‌جای آن، تلفنی تاشو و قدیمی دریافت کنید. این مشکل قطعاََ فراتر از گوگل است. هر شرکت فناوری، از آمازون گرفته تا زیلو، شما را مجبور می‌کند تا اطلاعات شخصی را برای دریافت خدمات، به آن‌ها ارائه دهید؛ چه برنامه‌ها رایگان باشند و چه رایگان نباشند.

داده‌ها، به اقتصاد دیجیتال مدرن دامن می‌زنند و داده‌های شما قیمتی ندارند.

اگر به هیچ‌کدام از این موارد اهمیتی ندهید، آن‌ها قیمتی هم ندارند. داده‌های کاربر می‌توانند نشان دهند که چگونه شرکتی می‌تواند بیش از میلیاردها دلار ارزش داشته باشد.

شرکت‌ها از داده‌های ما غنی‌تر می‌شوند

زمان آن فرا رسیده است تا ما چه بخواهیم و چه نخواهیم این موضوع را درک کنیم. گوگل با فروش گوشی‌های پیکسل، به غولی که اکنون است تبدیل نشد. اپل نمی‌دانست با حدس زدن، چه ویژگی‌هایی را در نسخه‌ی بعدی محصولات خود بسازد. آمازون با ارائه‌ی بهترین محصولات و بهترین قیمت، به بزرگ‌ترین خرده فروش آنلاین تبدیل نشد. همه‌ی آن‌ها با استفاده داده‌ها ما بزرگ‌تر از آن شده‌اند که بتوانند شکست بخورند.

هر روز، بیش از میلیاردها گیگابایت داده ایجاد می‌شود. برخی از این داده‌ها بی‌ضرر هستند، همانند صفحه‌ی وب که به ما می‌گوید در هفته‌ی آینده در Target چه چیزی برای فروش وجود درد. برخی از این داده‌ها شخصی هستند و کم‌تر از کاملاََ بی‌ضرر هستند، همانند تلفن‌همراه شما هنگام ردیابی موقعیت خود. که هر دقیقه از هفته‌ی گذشته را به گوگل و یا ارائه‌دهنده‌ی خمات تلفن‌همراه شما می‌گویند که در چه محلی حضور داشته‌اید.

ما برخی از داده‌های خود را آزادانه، برخی از آن‌ها را با انزجار و اغلب اوقات بدون‌ این‌که بدانیم، آن‌ها را به‌آسانی به‌اشتراک می‌گذاریم. مشکل این است که مجبور به انجام این کار هستیم.

شرکت‌های فناوری در مورد مدیریت‌ داده‌های خصوصی کاربر، حداقل کاری که می‌توانند را انجام می‌دهند، چراکه قانون حفاظت از داده‌ها آن‌ها را ملزم به انجام این‌ کار می‌کند.

ما نمی‌توانیم به شما بگوییم که در مورد به‌اشتراک گذاشتن داده‌های شخصی خود احساس آسودگی داشته باشد. این تصمیمی است که برای همه‌ی ما متفاوت خواهد بود. به‌عنوان مثال، آیا می‌خواهید تا از بهترین گوشی‌های اندروید استفاده کنید؟ پس باید موافقت کنید که داده‌هایی که ممکن است نخواهید با گوگل اشتراک بگذارید، در عوض باید، با شرکت سازنده‌ تلفن شما، شرکت‌هایی که برنامه‌هایی را ساخته‌اند که به‌عنوان ویژگی در دستگاه شما گنجانده شوند و حتی اشخاص ثاثلی که برای جمع‌آوری و دسته‌بندی داده‌هایتان مورد نیاز است، آن‌ها را به‌اشتراک بگذارید. در نهایت، کوهی از داده‌ها درباره‌ی ما جمع‌آوری می‌شوند.

شرکت‌هایی همانند گوگل، به‌سرعت به ما می‌گویند که چگونه این درخواست‌ها کاملاََ شفاف هستند، چراکه آن‌ها محبور هستند تا حداقل کاری که برای آن‌ها امکان‌پذیر است را هنگام رعایت قوانین حفاظت از داده‌ها و حفاظت از حریم خصوصی انجام دهند. اگرچه بسیار نادر است که ببینیم شرکتی که مرتبط با فناوری است کار درستی را انجام دهد و درعین‌حال کاربران را زیر نظر نگیرد، مگر این‌که کاملاََ مجبور شده باشد تا این‌کار را انجام ندهد. بعید است، زیرا پول زیادی در این‌‌کار است.

آیا همه چیز می‌تواند تغییر کند؟

ما نمی‌توانیم بگوییم که آینده‌ی دیجیتالی که در فیلم‌ها و تلویزیون می‌بینیم دست‌کم هنوز فرا نرسیده است، اما می‌توانیم بگوییم که ما فریب خوردیم و تصور کردیم که در نحوه‌ی جمع‌آوری داده‌های خود حق انتخاب داریم، درحالی که واقعیت این است که ما در حقیقت هیچ حق انتخابی نداریم و برای استفاده از خدمات دیجیتال این‌کار را انجام دهیم، مگر آن‌که اصلا قصد استفاده از آن‌ها را نداشته باشید. امیدواریم تا اوضاع بهتر شود، البته نمی‌دانیم چه پیش خواهد آمد.