کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

الان نزدیک به ۶۰ روز است که از انتشار بازی WWE 2K22 می‌گذرد و بازیکنان با طیف گسترده‌ای از شاکلات جدید، به سراغ تجربه‌ای مدرن‌تر از دنیای کشتی‌کج رفته‌اند. بازی WWE 2K22 همانند ادعای سازندگان و شعاری که روی آن وجود دارد، یکی از متفاوت‌ترین نسخه‌هایی است که می‌توانید به تجربه آن بپردازید. برای مطالعه ادامه نقد و بررسی، با وب سایت کاروتک همراه باشید.

از سال‌های گذشته، کشتی کج یکی از ورزش‌های سرگرم‌کننده در میان ایرانیان بوده و خیلی از کسانی که حتی به ندرت به تماشای مسابقات این رشته می‌پردازند، اسامی برخی از اسطوره‌های آن ره به خوبی می‌شناسند. آندرتیکر، جان سینا، دیو باتیستا، د راک، شاون مایکلز، تریپل اچ و غیره از اسامی مشهوری هستند که هر یک از مخاطبان جدید و قدیم، ایرانی یا غیرایرانی به زبان می‌آورند.

هر کدام از این اسطوره‌ها بدون شک لحظات بسیار زیبایی را برای ما در رینگ کشتی‌کج خلق کرده‌اند. به واسطه هنر نمایشی آن‌ها، در سال‌های گذشته جرقه تشکیل و ساخت بازی‌ای بر اساس همین رشته نمایشی به وجود آمد که الان بعد از گذشت این همه سال همچنان با قدرت روی پای خودش ایستاده و حتی با عوض شدن چندین و چندباره استودیوهای تولیدی‌اش، لحظات سرشار از فراز و نشیب را طی می‌کند.

اما در این بین سری بازی کشتی کج از سال ۲۰۱۳ میلادی روند دیگری به خود گرفت. بعد از ورشکست شدن کمپانی تی اچ کیو (THQ)، این استودیوی ۲کی گیمز (2K Games) و از قضا ۲ کی اسپورت (2K Sports) بود که حق ساخت سری بازی WWE را خریداری کرد تا در نهایت امروز در جایگاهی باشیم که ما آن را WWE 2K22 می‌نامیم. به هر حال همه چیز رو به جلو پیش‌ رفت و ثمره ۸ سال تجربه بازی‌سازی در زمینه ساخت بازی‌های ورزشی شبیه‌ساز، حالا این استودیوی بازی‌سازی توانسته با خلق نسخه جدید از مجموعه شبیه‌ساز خود، بار دیگر مخاطبان را با مجموعه WWE 2K و خود رشته کشتی‌کج آشتی دهد.

 

 

 

 

 

همانطور که شاید مخاطبان قدیمی این سری در جریان باشند، هر یک از نسخه‌های مربوط به این سری به داستان یکی از شخصیت‌ها و افسانه‌های کمپانی WWE می‌پردازد که در نسخه ۲۲ هم این فرصت به شخصیت محبوب ری میستریو (Rey Mysterio) داده شد تا داستان و سرگذشت خودش را تعریف کرده و به مخاطب نشان دهد که این کشتی‌گیر کوچک جثه مکزیکی چگونه توانست پله‌های ترقی کمپانی را طی کرده و قهرمانی‌های متعددی را در نبردی مقابل با سایر بزرگان این رشته به دست آورد.

از لحاظ داستانی، چیزی بیش‌تر از بازی‌های WWE 2K19 و WWE 2K18 یا حتی WWE 2K20 نمی‌توانید انتظار داشته باشید. هنوز هم بازی شما را به انجام حرکات مختلف در طول خط داستانی اصلی ملزم می‌کند، اما تفاوتی آشکار در این زمینه وجود دارد. اول از همه اینکه روای خود بخش داستانی، ری میستریوی افسانه‌ای است و دوم از آن، در هنگام تماشای میان‌پرده‌ها مرز بین واقعیت و دنیای مجازی به خوبی به رخ مخاطب کشانده می‌شود.

با این حال اما، زمانی که کم کم دارید در داستان زیبای این شخصیت غرق می‌شوید، بازی شما را با یک پایان‌بندی خاص و غیر منتظره، داستان را به اتمام می‌رساند. شاید برای خیلی از مخاطبان، تجربه و تماشای ۱۲ مسابقه چیز زیاد جالبی نباشد. البته استودیوی ۲کی اسپورتس در به تصویر کشیدن سرگذشت ری میستریو کمی کوتاهی کرده، چراکه برخی از مسابقات مهم دوران حرفه‌ای وی مثل رویال رامبل سال ۲۰۰۶ یا مسابقه او با کرت انگل (Kurt Angle) جایگاهی در این بخش ندارند.

البته شاید این اتفاقات را بتوانیم به مشکلات کنونی و واقعی کمپانی WWE اطلاق کنیم، یعنی اینکه چون برخی از سوپراستاران کمپانی پیش از این موضوع استعفای خودشان را تقدیم کرده یا به دلیل بودجه بندی، از کمپانی اخراج شده‌اند؛ پس طبیعتاق نمی‌توانیم شاهد حضور خیلی از کشتی‌گیران قدیمی یا حتی جدید در نسخه بیست و دوم باشیم که همین موضوع روی بخش داستانی هم تأثیر خیلی مهمی گذاشته است.

به هر حال خرده‌ای به بخش داستانی نمی‌توانیم وارد کنیم، همه چیز به اندازه است و بازیکنان می‌توانند در حدود ۱ الی ۲ ساعت به تجربه بخش به یادمانی سری بازی WWE 2K پرداخته یا حداقل از این بخش در جهت یادگیری مکانیزم گیم‌پلی، که در ادامه به طور مفصل راجع‌به آن صحبت خواهیم کرد، استفاده کنند.

به طور کلی بخش داستانی سرگرم‌کننده‌ای در انتظار شما خواهد بود؛ اما درصورتیکه به تجربه داستان افسانه دنیا کشتی‌کج، یعنی ری میستریو بپردازید. در بخش دیگر که به صورت مستعار با نام My Career (یا My Rise) شناخته می‌شود، داستان به گونه دیگری رقم می‌خورد. مثل سال‌های گذشته در این بخش شما قادر خواهید بود که از بین سوپراستار زن یا مرد ( که البته انتخاب جنسیت از نسخه WWE 2K20 به این مجموعه اضافه شده بود)، یکی را انتخاب کرده و به شخصی‌سازی ۰ تا ۱۰۰ آن بپردازید. نکته مثبت در خصوص آن، این است که داستان بازی بر اساس انتخاب هر جنسیت متفاوت خواهد بود و دیگر مثل نسخه پیش شاهد تداخل داستانی دو سوپراستار خودساخته زن و مرد نیستیم.

سوال باقی مانده در آنجایی قرار می‌گیرد که آیا روایت بخش داستانی به اندازه داستان اصلی سرگرم‌کننده است؟ خب جواب دادن به این سوال عموماً به تجربه شما از این بخش برمی‌گردد. من خیلی از دوستانم را می‌شناسم که اصلاً با داستان بازی ارتباطی برقرار نکرده‌اند که البته به آن‌ها حق می‌دهم؛ چراکه نحوه روایت داستان کاملاً شلخته و بهم‌ریخته بوده و بازیکن نمی‌داند که الان در مقطعی که هست به عنوان قهرمان شماره یک کمپانی شناخته می‌شود یا باید داستان درگیری قدیمی خودش را با شخصی (مثلاً!) ست رولینز ادامه دهد؟

متأسفانه در خصوص Level Design یا طراحی مراحل، سازندگان به خوبی دقت لازمه را نکرده‌اند؛ چراکه بازیکنان به صورت نامتوازن باید به تجربه خط اصلی و خط فرعی داستانی بپردازند و همین موضوع باعث می‌شود که رشته اصلی داستان به طور کلی از بین برود. و اما تجربه من به چه گونه‌ای بود؟ بشخصه از تجربه بخش داستانی قسمت My Rise لذت کافی را برده‌ام. در ابتدا که شما شخصیت‌ خود را خلق می‌کنید، گزینه‌هایی پس از تأیید نهایی پروسه ساخت در اختیارتان قرار می‌گیرد که روند داستانی بازی را از همان ابتدا مشخص می‌کند. ثوای از اینکه می‌توانید کشتی‌گیر عضله‌ای یا کاملاً چاق، استخوانی یا کوتاه قد یا متوسط، اما پرشی داشته باشید؛ قسمتی برای شما وجود دارد که می‌توانید پیشینه شخصیت خودتان را هم انتخاب کنید.

به عنوان مثال شما قادر خواهید بود که پیشینه شخصیت خود را اینگونه انتخاب کنید که او ابتدا در کمپانی‌های مستقل ( که طرفداران کشتی کج آن را کمپانی‌های ایندی (Indie) می‌نامند) فعالیت داشته، یا به طور مستقیم شخصیتی بوده که از شهرت خاصی در هالیوود برخوردار بوده و حالا می‌خواهد تبدیل به یک کشتی‌گیر در کمپانی پرطرفداری شود. هر کدام از انتخاب‌های شما روی خط اصلی داستانی تأثیر خاصی نمی‌گذارد، اما قطعاً هم دیالوگ‌هایتان را در مواجه شدن با افراد دیگر در پشت صحنه تغییر می‌دهد و هم اینکه به شما توانایی‌های ویژه‌ای را اعطا خواهد کرد.

شیوه روایت داستانی هم از نظر من کاملاً مناسب بود و به عنوان شخصی که برای اولین مجوز فعالیت در کمپانی WWE را می‌گیرد، باید از باشگاه پرفومنس سنتر (Performance Center) مسیر خودش را آغاز کرده و درس‌های حرفه‌ای از شخصیت‌های افسانه‌ای چون شاون مایکلز (Shawn Michaels) و رود داگ (Road Dog) دریافت کند. برای من اما مشکل اصلی در همان نحوه روایت است؛ چراکه در اولین دور از تجربه بخش My Rise بین انجام دادن مراحل اصلی و فرعی گم می‌شوید و با گم شدن در هر کدام از آن‌ها، خط اصلی بخش داستانی را اصلاً متوجه نخواهید شد. به هر حال همانند نسخه‌های پیشین، هدف شخصیت شما جدا از اینکه تبدیل شدن به مطرح‌ترین چهره کمپانی است، بلکه باید خودش را به تالار مشاهیر کمپانی WWE هم برساند و این امر جز با انجام دادن خط اصلی داستانی مسیر نخواهد شد.

 

 

 

 

«به طور کلی بخش داستانی سرگرم‌کننده‌ای در انتظار شما خواهد بود؛ اما درصورتیکه به تجربه داستان افسانه دنیا کشتی‌کج، یعنی ری میستریو بپردازید. در بخش دیگر که به صورت مستعار با نام My Career (یا My Rise) شناخته می‌شود، داستان به گونه دیگری رقم می‌خورد.»

اما گیم پلی بازی کاملاً زیر و رو شده، به گونه‌ای که برخی از بازیکنان قدیمی که برای سال‌ها با آن مکانیزم کهنه دست و پنجه نرم کرده بوده‌اند، باید در ابتدای زمان تجربه‌شان روی بخش تمرینی کار کنند. حرف‌های زیادی در این بخش برای گفتن وجود دارد؛ چراکه سازندگان همانطور که روی تبلیغات پیش‌از انتشار مانور داده بوده‌اند، حسابی روی موتور گرافیکی و گیم‌پلی بازی کار کرده‌اند.

با توجه به چیزی که بازیکنان ابتدا به تجربه آن در بخش گیم‌پلی می‌پردازند، اول از همه سیستم جدید فیزیک به چشم می‌خورد که حسابی می‌تواند خاطرات تلخ بازی WWE 2K20 را بشورد و با خود ببرد. انیمیشن‌های موجود در این بازی حالا به بیش از ۵۰۰۰ عدد رسیده که به واسطه آن، با حرکات نرم‌تر، واقع‌گرایانه‌تر و قابل‌ باورتر روبه‌رو هستیم. سیستم گیم‌پلی فقط به بحث فیزیک و انیمیشن خلاصه نمی‌شود؛ زیرا اساساً مکانیزم‌های کنترل هم به خوبی تغییر کرده‌اند.

دیگر همانند سابق فقط با دکمه‌های مربع و مثلث و نهایتاً دایره (در پلی‌استیشن) روبه‌رو نیستید. برای پیاده‌سازی هر فن، باید ترکیبی از کلیدها را مدنظر داشته باشید. به عنوان مثال برای انجام یکی از فنون DDT (که بر حسب شخصیت‌ها، این فن می‌تواند تغییر کند)،. شما باید یک مربع و یک دایره به صورت همزمان فشار دهید.

البته در ابتدای مواجه شدن با این مکانیزم، شاید کمی برایتان سخت به نظر برسد؛ اما اگر از بازیکنانی باشید که سری بازی Mortal Kombat یا Takken را تجربه کرده باشید، این امر برایتان باورپذیرتر خواهد بود. البته هیچ‌ وقت نمی‌توانیم یک بازی شبیه‌ساز ورزشی مثل WWE 2K22 را با بازی آرکیدی مثل Mortal Kombat مقایسه کنیم؛ بنابراین از بابت ترکیب کلید‌های کنترلر برای خلق موقعیت‌ها و حرکت‌ها زیاد نگران نباشید.

سیستم Carry، سیستم Finisher، سیستم OMG و هر آنچیزی که فکرش را بکنید، به خوبی تغییر کرده‌اند. برای همین می‌گویم که در ابتدایی‌ترین لحظات تجربه این بازی، حتماً چندباری با بخش آموزشی سر کنید تا مکانیزم گیم‌پلی به راحتی برایتان قابل درک باشد. سختی‌های زیادی برای من در این مسیر دیده شد، اما بعد از تجربه چند دست از مسابقات، به راحتی با آن کنار آمدم و نسبت به هر مسابقه، از تجربه بازی بیشتر خشنود شده‌ام.

مکانیزم گیم‌پلی بازی WWE 2K20 برای من بشخصه لذت بخش بود و مشکلی خاصی هم با آن نداشتم، اما واقعاً در بازی WWE 2K22 سطح جدیدی از گیم‌پلی در این بازی ورزشی مشاهده‌ کرده‌ام که برای سال‌ها آرزویش را داشتم. البته همانند سایر بازی‌های ویدیویی، چه در بخش شبیه‌ساز ورزشی و چه در سایر ژانر‌ها، مشکلاتی در این بخش وجود دارد که همچنان کمی در ذوق بازیکن و مخاطب می‌زند.

اول از همه با درجه سختی بازی شروع می‌کنیم. همانطور که احتمالاً مطلع هستید، این بازی هم همانند سایر نسخه‌های ساخته شده توسط استودیوی ۲کی اسپورت (2K Sports)، از چهار درجه سختی مختلف با نام‌های Easy، Normal، Hard و legend پشتیبانی می‌کند. هر کدام از این درجه سختی‌ها می‌تواند بر حسب اتفاق برای انواع مختلفی از بازیکنان چالش‌های متفاوتی‌ای ایجاد کند، اما برای بازیکنی که سال‌ها به تجربه این بازی پرداخته و با دستکاری بخش تنظیمات، سخت‌ترین درجه سختی بازی را اعمال کرده، هنوز هم درجه سختی Legend چیزی جز محور خنده‌دار مکانیزم گیم‌پلی نیست.

وقتی بازی را روی این درجه سختی قرار می‌دهید، موقعیتتان برای اعمال حرکات Reverse یا همان ضد حمله، بسیار سخت‌تر می‌شود. همین عامل باعث می‌شود تا شما در مواجه شدن با دشمنانتان، مخصوصا در مسابقاتی که خیل بیشتری از کشتی‌گیران را در بر می‌گیرد، با مشکلاتی مواجه شوید که از قضا جزو نکات مثبت بازی به حساب می‌آید؛ چراکه به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای در حال تجربه‌ آخرین درجه سختی این بازی هستید.

اما در مصاف تک به تک با کشتی‌گیر دیگر، درجه سختی Legend اصلاً برای شما ( منظورم کسانی‌ است که با درجه سختی‌های بالاتر عادت کرده‌اند) سرگرم کننده نیست. برخلاف دنیای واقعی کشتی کج، در درون بازی سوپراستارانی که از قدرت بیشتری نسبت به سایر کشتی‌گیران برخوردار هستند، با تحمل یک الی دو تمام کننده (یا همان Finisher)، مسابقه را واگذار می‌کنند. در این زمینه متأسفانه تغییری با بازی WWE 2K20 مشاهده نکرده‌ام و همین موضوع کمی من را نگران کرد، اما چون بشخصه سابق دستکاری بخش تنظیمات را دارم و می‌توانم قدرت خودم را ضعیف و قدرت حریف را بیشتر کنم تا مسابقات تماشایی‌تری خلق کنم، توانستم تا حدودی خودم را با این موضوع وقف دهم.

جدا از درجه سختی بسیار سطحی‌ای که در این بازی وجود دارد، هنوز هم مشکلاتی دیده می‌شود که برای من واقعاً جای تعجب بود. اول از همه در بخش Play که بازیکنان می‌توانند انواع و اقسامی از مسابقات را تجربه کنند، هیچ گیم مود جدیدی به شاکله بازی اضافه نشده است. با احتساب نسخه بیست و دوم، نزدیک به ۷ سال می‌شود که تیم توسعه‌دهنده مستقر در استودیوی بازی‌سازی ۲کی اسپورت، دست به خلق مسابقات سرگرم‌کننده یا حتی بازگرداندن برخی از آن‌ها مثل I Quite Match و غیره نکرده‌اند.

برای بازی‌ای که نزدیک به ۲ سال از زمان استراحتش می‌گذرد و با دیدن این موضوع که سازندگان خیلی وقت برای توسعه تمام و کمال این بازی داشته‌اند، اما جای تعجب نه تنها برای من، بلکه برای تمام مخاطبان این بازی باقی‌ است که چرا تیم سازنده اصلاً روی این بخش سرگرم کننده کار نکرده‌اند؟

موضوع بعدی‌ای که قصد دارم به آن‌ بپردازم، یکی از موردعلاقه‌ترین بخش‌هایی است که حتی بیشتر از بخش Play به تجربه آن پرداخته بوده‌ام. احتمالاً با بخش Universe Mode آشنا هستید؛ جایی که بازیکنان و مخاطبان می‌توانند شوهای هفتگی را مدیریت کرده، مسابقاتی را جهت اجرا برنامه‌ریزی کنند یا حتی با ایجاد پرومو (داستان)، باعث درگیری دو کشتی‌گیر یا دو تیم شوند. خب همانند نسخه ۲۰، ۱۹ یا ۱۸، همچنان این بخش دست نخورده باقی مانده که البته انتظار تغییری هم از آن نمی‌توانیم داشته باشیم؛ اما قضیه فقط به همین موضوع ختم نمی‌شود. متأسفانه اصلاً نمی‌توانم درک کنم که تیم سازنده چه ایده‌ای در ذهن خود داشته که یکی از کاربردی‌ترین و از نظر من سرگرم‌کننده‌ترین بخش‌های این قسمت را که همه مخاطبان آن را با نام Promo می‌شناسند، حذف کرده است.

پس از مشاهده این بخش حذف شده که حسابی ناراحتم کرد، اما موردی جدید چشمان را به خود خیره کرد. در بخش Universe Mode، شما دو حق انتخاب خواهید داشت. یا اینکه مثل سابق مدیریت شوها و پی پر ویوهای هفتگی را به دست بگیرید، یا اینکه کشتی‌گیری را انتخاب کرده و داستان و درگیری مخصوص به خود را بسازید. با توجه به تجربه‌ای که داشتم، این بخش جدید می‌تواند مکمل همان بخش حذف شده‌ای باشد که خیلی از بازیکنان از جمله خود من، بابت نبودنش حسابی جا خورده‌اند.

اگر هدایت کشتی‌گیری را برعهده بگیرید، قادر خواهید بود تا بر اساس پیروزی‌ها و شکست‌هایی که به دست می‌آورید، داستان خود و موقعیت‌های قهرمانی را تغییر دهید. شاید در نگاه اول خیلی جالب و سرگرم‌کننده باشد، اما موضوعی که در بحث درجه سختی، کمی‌ بالاتر یادآورد شدم را به خاطر بسپارید؛ چراکه با مشاهده چنین وضعیتی در بخش هوش مصنوعی، احتمالاً همه مسابقات خودتان را پیروز خواهید شد.

 

 

 

 

«برای بازی‌ای که نزدیک به ۲ سال از زمان استراحتش می‌گذرد و با دیدن این موضوع که سازندگان خیلی وقت برای توسعه تمام و کمال این بازی داشته‌اند، اما جای تعجب نه تنها برای من، بلکه برای تمام مخاطبان این بازی باقی‌ است که چرا تیم سازنده اصلاً روی این بخش سرگرم کننده کار نکرده‌اند؟»

شاید بتوان اینگونه تفسیر کرد که بخش Universe Mode فدای بخش بازگشته‌ای شد که خبرش در فضای مجازی حسابی غوغا به پا کرد. بله، منظورم همان MyGM است که برای بیش از یک دهه از دسترس بازیکنان خارج بود. در این بخش، بازیکنان باید مدیریت یکی از سه برند معروف کمپانی WWE را به دست بگیرند. NXT، Smackdown Live و Monday Night Raw از برندهایی هستند که می‌توانید آن‌ها را مدیریت کرده و با خلق استوری لاین‌ها (داستان‌های درگیری بین دو کشتی‌گیر یا دو تیم) باعث افزایش فروش بلیط‌های سالن‌های مسابقه کرده و پروسه جذب مخاطب را به خوبی انجام دهید.

به طور کلی بدیهی است که بخش بازگشته MyGM اصلاً در حد بازی WWE Raw Vs SmackDown 2008 سرگرم کننده نیست، اما به وضوح نشان می‌دهد که سازندگان در آینده‌ای نزدیک (منظورم با انتشار چند نسخه دیگر است)، می‌توانند با توسعه بخش‌ به بخش این قسمت روی یک مکانیزم بسیار سرگرم‌کننده سرمایه‌گذاری کرده و بازیکنان را بیشتر به سمت خود جذب کنند. همه چیز در بخش مدیریت برندها ساده و روان خواهد بود، در ابتدا شما یکی از ۴ مدیر اصلی کمپانی را می‌توانید انتخاب کنید. اشخاصی چون استفانی مک‌ماهون (Stephanie McMahon)، شین مک‌ماهون (Shane McMahon)، سونیا دویل (Sonya Devil) و آدام پیرس (Adam Pearce) از مدیران واقعی کمپانی WWE هستند که از قضا در درون بازی می‌توانید نسبت به انتخاب کردن هر یک از آن‌ها اقدام کنید.

همانند بازی‌های نقش آفرینی، هر فرد از توانایی‌های ویژه‌ای برخوردار است؛ به‌طوریکه یکی از آن‌ها می‌تواند مسابقات را با قیمت کمتری برگزار کرده، در صورتی که شخص دیگر این توانایی را دارد که مخاطبان بیشتری جذب برند موردنظرتان کند تا بتوانید به راحتی از سطح‌های پایین‌تر به برجسته‌ترین سطوح کمپانی برسید. بعد از انتخاب یکی از این مدیران اجرایی، نوبت انتخاب برند است. در این بخش، چهار برند مختلف از جمله 205 Live، Monday Night Raw، Smackdown Live و همچنین برند قدیمی‌تر NXT ( که در نزد هواداران واقعی با نام بلک اند گلد شناخته می‌شود) فعالیت خود را آغاز کنید. در ابتدا بودجه‌ای محدود در اختیارتان قرار می‌گیرد که با استفاده از آن هم بتوانید سوپراستارانی را برای خود به خدمت بگیرید و در ادامه‌ هم بتوانید مسابقات یا حتی پروموهایی را برگزار کنید.

یکی از منفی‌ترین نکاتی که در خصوص این بخش می‌توانید پیدا کنید، آن است که مدت زمان مدیریتی شما در طول بازی از ۱۰ هفته شروع خواهد شد و در نهایت به ۵۰ هفته (یعنی ۱ سال و اندی) ختم می‌شود. برای شخصی که می‌خواهد به مرور زمان و از جایگاه‌های کوچک به یک سطح مهم در بیزینس برسد، ۵۰ هفته زمان کمی خواهد بود و متأسفانه بعد از به اتمام رسیدن این مدت، باید یک بار دیگر از ابتدا به انتخاب مدیران و برند یادشده پرداخته و سپس همه چیز را از صفر شروع کنید. در کل با توجه به اینکه بخش پروموها از قسمت My Universe به این بخش نقل مکان کرده است (هرچند که مثل سابق نمی‌توانیم شاهد تماشای میان‌پرده‌های مربوط به پروموها باشیم)، تجربه این بخش منطقی تر از My Universe خواهد بود.

بنابراین پیشنهاد من به شما این است که اگر به دنبال تجربه‌ای یک ساله در تقویم کشتی‌کجی هستید و بین دو بخش My Universe و MyGM واقعاً گیر کرده‌اید، من حتماً بخش مدیریتی را به شما پیشنهاد می‌کنم.

و اما آخرین بخشی که بسیاری از بازیکنان آن را Ultimate Team بازی WWE 2K22 می‌دانند، بخش My Faction نام دارد. در این بخش بازیکنان با ترکیبی از کارت‌ها به ساخت تیمی از سوپراستارانی می‌پردازند که هر کدام از آن‌ها بسته به نوع خاص بودن کارت‌هایشان، مدت زمان قراردادی خاصی با شما دارند که به صورت محدود در مسابقات مختلف قابل استفاده هستند. البته سیستم Pay-To-Win یا همان سیستم‌ «پرداختی برنده محور» در چنین بخشی به‌شدّت مشاهده می‌شود. به نوعی کارهای مدیریتی که در بخش MyGM با آن‌ها روبه‌رو بوده‌اید هم در این بخش وجود دارند؛ به صورتی که فکشن یا همان گروهی که خلق کرده‌اید در اصل رقیب گروه قدرتمند NWO شناخته می‌شوند و باید هر کدام از گروه‌های چهارنفره خودتان را به صورت روزانه و هفتگی مدیریت کرده و با انجام چالش‌های منظم آن‌ها ارتقاء دهید.

در هنگام فرمول‌بندی یک جناح، بازیکنان باید حواسشان به ویژگی‌هایی مانند سرعت و توانایی ضربه‌زدن به منظور ایجاد بهترین شرایط مبارزه‌ای باشد و چالش‌ها را طبق توضیحات روزانه، یکی پس از دیگری تکمیل کرده تا سطح کلی تیم یا سوپراستاران به طور کلی ارتقاء پیدا کند. به طور معمول سوپراستارانی که در این بخش در اختیار دارید، مجموعاً از کشتی‌گیران مدرن امروزی هستند که بسته به قدرت کلی یا Overall آن‌ها، جایگاه، قدرت و اهمیت بیشتری هم در فکشن شما خواهند داشت.

در صورتیکه بازی WWE 2K22 را به صورت پیش‌خرید یکی از نسخه‌های Cross Gen یا NWO Edition تهیه کرده باشید، با جوایز ارزنده‌ای که شامل کارت‌های طلایی از کشتی‌گیران افسانه‌ای می‌شود، تشویق خواهید شد. در نسخه کراس – جن یا به عبارتی دیگر میان نسلی، بازیکنان با کارت‌های طلایی شخصیت «آندرتیکر» در ادوار مختلف مواجه خواهد شد. همچنین اگر نسخه دوم را تهیه کرده باشید، هر چهار سوپراستار فکشن NWO یعنی اسکات هال (Scott Hall)، کوین نش (Kevin Nash)، سایکس (Syxx) و هالییود هالک هوگان (Hollywood Hulk Hogan) برای شما در دسترس قرار می‌گیرد که البته طبق قاعده‌ای که کمی بالاتر راجع به آن توضیح دادم، هر کدام از آن‌ها به صورت قراردادی محدود (بر اساس تعداد مسابقه‌ای که با آن‌ها انجام می‌دهید) در اختیارتان خواهد بود که بعد از آن‌ هم با باز کردن پک‌های مختلف می‌توانید دوباره به آن‌ها دسترسی داشته باشید؛ البته اگر کمی هم معجونی خوش شانسی برایتان باقی مانده باشد.

شخصی‌سازی یکی از اصولی‌ است که در بخش My Faction به چشم می‌خورد و هر بازیکن بسته به تیمی که ساخته، می‌تواند اسم، لوگو و علامت مخصوص به خودش را داشته باشد و با ترکیب کردن هر کشتی‌گیر با کارت‌های قدرتی، شرایط بسیار مناسبی را در مسابقات برای خود ایجاد کنند. با توجه به اینکه مکانیزم گیم‌پلی از حالت خشک تک تهاجمی سال‌های گذشته عبور کرده و اکنون بر پایه استراتژی نهادینه شده است، در این بخش بازیکنان می‌توانند با تمرکز بیشتری روی تیم‌های خود به نبرد با سایر تیم‌ها پرداخته و سطح خودشان را به صورت منطقی و اصولی ارتقاء دهند. البته یکی از معضلات درگیر کننده‌ای که با آن همیشه دست و پنجه نرم کرده‌ایم، سرورهای کمپانی 2K در خاورمیانه بوده است که هنوز هم این معضل برطرف نشده و نمی‌توانیم بخش چندنفره آنلاین خوبی را با دوستان خود تجربه کنیم؛ اما اگر به هر علت از جمله بازیکنانی هستید که به محتوای تک نفره بیشتر از محتوای چندنفره اهمیت می‌دهید، پس بهتر است به جای تجربه بخش My Faction به تجربه سایر بخش‌های بازی بپردازید.

 

 

 

 

 

 

«در هنگام فرمول‌بندی یک جناح، بازیکنان باید حواسشان به ویژگی‌هایی مانند سرعت و توانایی ضربه‌زدن به منظور ایجاد بهترین شرایط مبارزه‌ای باشد و چالش‌ها را طبق توضیحات روزانه، یکی پس از دیگری تکمیل کرده تا سطح کلی تیم یا سوپراستاران به طور کلی ارتقاء پیدا کند. به طور معمول سوپراستارانی که در این بخش در اختیار دارید، مجموعاً از کشتی‌گیران مدرن امروزی هستند که بسته به قدرت کلی یا Overall آن‌ها، جایگاه، قدرت و اهمیت بیشتری هم در فکشن شما خواهند داشت.»

در خصوص بحث فنی نکته منفی‌ای به چشم نمی‌خورد. حالا با خیال کاملاً راحتی نسبت به پیش نمایش‌های قبل از انتشار می‌توانیم بگوییم که تیم سازنده حسابی از تجربه تخلش در خصوص بازی WWE 2K20 درس گرفته و بازیکنان را چه در پلتفرم‌های نسل قبلی مثل ایکس باکس وان و پلی‌استیشن ۴ و چه در پلتفرم‌های کنونی مثل پلی‌استیشن ۵، ایکس باکس سری ایکس، ایکس باکس سری اس و رایانه‌های شخصی به‌شدّت راضی می‌کند. هرچند که توصیه می‌کنیم اگر تمایل دارید تا اوج گرافیکی فنی بازی را تماشا کنید، حتماً نسخه‌های مربوط به کنسول‌های نسل نهم را تجربه کنید.

طبق وعده‌های پیش از انتشار سازندگان، این بازی با موتور کاملاً تغییریافته جدیدی توسعه پیدا کرده که هم در بحث فیزیک، هم در بحث اجرای تعداد انیمیشن‌های ضبط شده بالای، هم در خصوص اجرای پیچیده‌ترین فرمول‌های رسلینیگی حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. در اولین قدم با تماشای ورودی یا Entrance هر کشتی‌گیر، مدل‌سازی آن‌ها با چشمانتان بازی می‌کند.

هر کدام از آن‌ها به لطف فناوری جدید استودیوی ویژوائل کانسپتس (Visual Concept) به طور دقیقی شبیه‌سازی شده‌اند و برخلاف نسخه‌های پیشین که مدل‌سازی قدیمی افرادی چون ادج (Edge)، گلدبرگ (Goldberg) و سایر کشتی‌گیران افسانه‌ای در بطن بازی دیده می‌شد، تیم سازنده نه تنها از مدل‌سازی امروزی آن‌ها با ریزترین جزئیات مثل تاتوهای اختصاصیشان استفاده کرده‌اند، بلکه در قسمت رمپ و استیج، انیمیشن‌های نوشتاری مخصوص به آن‌ها را که در دنیای واقعی هم از هرکدامشان استفاده می‌شود، در بازی قرار داده‌اند تا فضای هر آنچیزی که تماشا می‌کنید، به واقعیت کاملاً نزدیک و نزدیک‌تر باشد.

نورپردازی جدیدتر، سیستم لایتینگ به‌روز و استفاده از لیزر‌ها، مدل‌سازی دقیق شخصیت‌ها، قرار دادن جزئیات رفتاری روی تماشاگران و همچنین قراردادن سیستم تاندردوم، از مهم‌ترین جلوه‌های فنی و بصری‌ای است که در ابتدایی‌ترین لحظات می‌توانید در بازی WWE 2K22 مشاهده کنید. برای آن دسته از بازیکنانی که فعلاً نمی‌دانند سیستم تاندرودوم دقیقاً چیست، باید گفت که این سیستم در زمان شیوع ویروس کرونا ( در ابتدای سال ۲۰۲۰ میلادی) توسط کمپانی WWE  در دنیای نواقعی استفاده شد که کاربران به صورت مجازی و با استفاده از دوربین‌های وب کم خود در ورزشگاه حاضر می‌شده‌اند و هر نمایشگر کوچک ۳۰ الی ۴۰ اینچی، چهره یک تماشاگر را نشان می‌داد که از قضا تیم توسعه‌دهنده مستقر در استودیوی 2K Games موفق شده‌اند صورت برخی از آن‌ها را به صورت فایل ضبط شده از مقامات کمپانی دریافت کرده و آن‌ها را در بطن بازی قرار دهند.

در خصوص بخش صداگذاری اما هیچ چیز ثابت نیست. اول از همه آنکه سازندگان به خوبی روی تشبیه صدای هواداران کار کرده‌اند و موقع ورودی هر کشتی‌گیر، اغلب با هیجانات مختلفی از سوی آن‌ها مواجه می‌شویم. به عنوان مثال وقتی شما شخصیت شینسکه ناکامورا را انتخاب می‌کنید، در هنگام پخش موزیک ورودی‌اش، تمام تماشاگران یکصدا آهنگ او را زمزمه می‌کند و همین موضوع حس جالب و واقع‌گرایانه‌ای به مخاطب القاء می کند که انگار در یک سالن زنده در حال تماشای مسابقات روز کمپانی WWE است.

کیفیت گزارشگری گزارشگران هم مثل سابق بوده و تغییرات خاصی در این زمینه مشاهده نمی‌شود؛ البته این بار مایکل کول در هر مسابقه اسامی اشخاص شرکت کننده را به طور دقیق بیان کرده و راجع‌به پیشینه آن‌ها هم کمی اطلاعات به بازیکنان می‌دهد. وقتی که وارد بخش MyRise می‌شوید، که در خصوص آن در چند سطر بالاتر صحبت کرده بوده‌ام، همه چیز به یکباره بهم می‌ریزید. کیفیت صدای ضبط شده شخصیت‌ها در همان صحنه‌های میان‌پرده اول دل شما را می‌زند و قطعاً با خود فکر می‌کنید که سازندگان هر کدام از شخصیت‌های اصلی که در داستان بخش Career نقشی دارند را در اتاقی ایزوله محصور کرده و صدای آن‌ها را با یک تلفن همراه، بدون انتقال هیچ حس خاصی، ضبط کرده‌اند.

به طور کلی کارگردانی این بخش صوتی در این قسمت به معنای واقعی کلمه «افتضاح» بوده و این مورد با ترکیب بهم ریختگی نحوه روایت داستانی، معجونی به درد نخور را تحویل جامعه بازیکنان می‌دهد. کافی‌ است به ۱۱ سال پیش برگردیم و یکبار دیگر به تجربه بازی WWE Smackdown vs Raw 2011 بپردازیم تا ببینیم که در بخش Road To WrstleMania، سازندگان چگونه صدای کشتی‌گیران واقعی را با وسواسیت خاصی ضبط کرده‌اند.

در خصوص سایر موضوعات، خرده خاصی به بخش موسیقی و صداگذاری نمی‌توان وارد کرد؛ چراکه بازی WWE 2K22 عملاً یک محصول مبارزه‌ای شبیه‌ساز بوده و نیازی به خرده‌کاری‌هایی در این بخش (به جز قسمت اصلی داستانی) ندارد.

 

 

 

 

«وقتی که وارد بخش MyRise می‌شوید، که در خصوص آن در چند سطر بالاتر صحبت کرده بوده‌ام، همه چیز به یکباره بهم می‌ریزید. کیفیت صدای ضبط شده شخصیت‌ها در همان صحنه‌های میان‌پرده اول دل شما را می‌زند و قطعاً با خود فکر می‌کنید که سازندگان هر کدام از شخصیت‌های اصلی که در داستان بخش Career نقشی دارند را در اتاقی ایزوله محصور کرده و صدای آن‌ها را با یک تلفن همراه، بدون انتقال هیچ حس خاصی، ضبط کرده‌اند.»

در مجموع بازی WWE 2K22 بعد از استراحت یک و نیم ساله‌اش ( که ما واقعاً آن را دوساله در نظر می‌گیریم) به خوبی توانست تا از عهده نقش جدیدی که داشته برآید. کیفیت بازی روی کنسول‌های نسل حاضر واقعاً بالا است و بازیکنان می‌توانند انتظار تجربه‌ای باکیفیت از این محصول را داشته باشند. اگر بخواهیم به سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ میلادی بازگردیم و جهش بین نسخه‌های WWE 2K17 تا WWE 2K18 را مجدداً بررسی کنیم، به این موضوع اکنون دست پیدا می‌کنیم که جهش بین بازی WWE 2K19 که پیش از این بهترین و با ثبات‌ترین بازی از فرانچایز WWE 2K شناخته می‌شد، با بازی WWE 2K22 حداقل ده‌ها کیلومتر می‌شود. سیستم جدید گیم‌پلی کاملاً چالشی و سرگرم‌کننده شده، اما وقتی خبری از مسابقات جدید نیست، انگار همچنان به تجربه بازی WWE 2K20 می‌پردازید که با انتشار یک به‌روزرسانی سنگین چندین گیگابایتی، دوباره جان گرفته است.

برای تجربه‌ای مضاعف‌تر، سازندگان دو بخش جدید به بازی با نام‌های My Faction و My GM به بازی اضافه کرده‌اند که برای تجربه‌ای چندساعته کاملاً محتوای مناسبی را به شما ارائه خواهند کرد؛ اما زمانی این بخش به خوبی خودش را نشان می‌دهد که تیم سازنده در سیر تکاملی این سری برای نسخه‌های بعد روی هر کدام از آن‌ها به خوبی کار کرده و البته از نظر مشورتی بازیکنان و هواداران‌ هم به خوبی استفاده کنند. برای آن دسته از بازیکنانی که بازی‌های شبیه‌ساز کشتی‌ کج را همیشه به بازی‌های آرکید محور ترجیح داده‌اند، بازی WWE 2K22 همانند شیرینی یک باقلوا خواهد بود که البته می‌تواند بسته به ذائقه خودتان، شیرینی آن کمی زیادتر از حد انتظاراتان باشد و در برخی از موارد دلتان را بزند.

نظر شما در خصوص این نقد و بررسی چیست؟ آیا تاکنون موفق به تجربه بازی WWE 2K22 شده‌اید؟ در صورت مثبت بودن جوابتان، آیا خرید و تجربه آن را به دوستان خود و سایر مخاطبان همیشگی وب سایت کاروتک پیشنهاد می‌کنید؟ به نظر شما، به عنوان طرفدار مجموعه بازی WWE 2K، می‌توانیم به آینده این سری امیدوار باشیم؟ فکر می‌کنید سازندگان چه زمانی مسابقات قدیمی کلاسیک را به بطن بازی اضافه می‌کنند؟ آیا از پشتیبانی انجام شده تاکنون توسط تیم سازنده رضایت دارید؟ نظرات خود را پیرامون این موضوعات با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازی‌های ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.