طبق اخباری که منتشر شده، سیستم STAR میتوانست یک عمل پیچیده و ظریف را تمیز و با ثباتتر از جراحان انسانی انجام دهد.
تیمی از محققان دانشگاه جان هاپکینگز و مراکز دیگر عنوان کردهاند که ربات آنها توانسته برای اولین بار یک عمل جراحی پیچیده و ظرفی را بدون کمک انسان روی یک خوک انجام دهد. علاوه بر این، این ربات حتی بهنظر میرسید که این کار را بهتر از جراحان انسانی انجام داده است. استفاده از رباتها در اتاق عمل یک بحث جدید نیست، اما فناوریهای کنونی در استفاده گسترده مانند سیستم داوینچی، هنوز توسط یک جراح انسان کنترل میشوند. سیستم ربات خودکار بافت هوشمند یا STAR که توسط اکسل کریگر و همکارانش توسعه مییابد، متفاوت است.
کریگر، استادیار مهندسی مکانیک در جانز هاپکینگز در ایمیلی به Gizmodo گفت:
در مقابل، STAR اولین سیستم رباتیکی است که برنامهریزی، تطبیق و اجرای طرح جراحی در بافت نرم را بدون دخالت انسان انجام میدهد.
در طول سالها، کریگر و تیماش نشان دادهاند که STAR میتواند وظایف جراحی مهمی را بهخوبی یا حتی بهتر از جراحان انسانی انجام دهد، هرچند که هنوز هم با کمکهای انسانی درگیر است. در جدیدترین تحقیقات خود که روز چهارشنبه در Science Robotics منتشر شد، آنها دادههایی را ارائه کردهاند که نشان میدهد STARم یتواند به طول مستقل یک جراحی پیچیده بافت نرم را در خوکها به روش لاپروسکوپی، یعنی فقط با برشهای کوچک، انجام شود.
این روش به عنوان آناستوموز روده کوچک شناخته میشود و نیاز به اتصال مجدد انتهای روده دارد (مثلاً اگر بخشی از روده برای درمان تومور برداشته شود، ممکن است این مورد نیاز باشد). این یک جراحی است که نیاز به ظرافت و دقت دارد، چراکه حتی یک اشتباه کوچک میتواند نشست را پشت سر بگذارد. کار با بافت نرم، برخلاف ساختارهای سفت و سخت مانند استخوان، برای هر جراح چالشبرانگیز است.
اما در این آزمایشها که شامل عملیات STAR روی چهار خوک بود، بهنظر میرسید که این ربات توانسته به خوبی از تمام آزمایشات سالم بیرون بیاید. این تیم گزارش داده که در مقایسه با دادههای به دست آمده از عملیاتهای انجامشده توسط انسان، بخیههای STAR دقیقتر و سازگارتر هستند. همچنین هیچ نشتی در خوکهای عملشده مشاهده نشد.
کریگر عنوان کرده که خودکار کردن STAR برای انجام این نوع کار پیچیده نیازمند چندین نوآوری است. ابزارهای جراحی استاندارد باید اصلاح شوند تا STAR از آنها استفاده کند. این ربات همچنین با ترکیبی از دوربینهای مادون قرمز نزدیک و ساختار نور به منظور بازسازی یک تصویر سهبعدی از محل جراحی مجهز شده بود و برای ایجاد یک طرح جراجی نیاز به برنامهریزی داشت که بتوان آن را در صورت لزوم برای مواردی مانند بافت تنظیم کرد. اما نتایج نشان میدهد که ساخت یک ربات جراحی خودمختار امروزه امری شدنی است و دیگر بهعنوان یک رویا یا تخیل انسان تلقی نمیشود.
با این حال، در آیندهای نزدیک، STARو روباتهای مشابه، به جای اینکه بهطور کامل اداره شوند، به بازی دستیار جراحان انسانی ادامه خواهند داد. اما حتی این نیز میتواند گام مهمی برای ایمنتر کردن جراحیها باشد چراکه به جراحان اجازه میدهد تا عملهای پیچیدهتری مانند آناستوموز را استانداردتر کنند؛
کاری که بیش از یک میلیون بار در ایالات متحده انجام میشود. کریگر و تیم او همچنین امیدوارند که سیستمهایی مانند STAR بتوانند سایر روشهای دشوار بافت نرم مانند برداشتن تومور را متحول کنند و آنها آیندهای را متصور میشوند که در آن،سیستمهای جراحی رباتیک مستقل میتوانند به درمان بیماران خارج از محیطهای بیمارستانی عادی، بهعنوان مثال، در موفقیتهای تروما در راه بیمارستان کمک کنند. پیشنهاد می شود درباره ربات تشخیص شماره مجازی بخوانید.