کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

اتریوم پلتفرمی است که از فناوری بلاک‌چین پشتیبانی می‌کند و بیشتر به‌دلیل ارز دیجیتال بومی یا همان نیتیو خود با نام اتر یا ETH یا به سادگی اتریوم شناخته می‌شود. ماهیت توزیع‌شده فناوری بلاک‌چین جیزی است که پلتفرم اتریوم را ایمن می‌کند و این امنیت باعث می‌شود که ETH ارزش جمع‌آوری را داشته باشد.

پلتفرم اتریم علاوه‌بر شبکه‌ای از برنامه‌های غیرمتمرکز که با نام dApps می‌شناسیم، از اتر نیز پشتیبانی می‌کند. قراردادهای هوشمند (قراردادی خود اجرا که شرایط توافق بین خریدار و فروشنده در خطوط کد نوشته شده وجود دارد) که از پلتفرم اتریوم سرچشمه گرفته‌اند، جزو اصلی نحوه عملکرد این پلتفرم هستند. بسیاری از برنامه‌های مالی غیرمتمرکز یا همان DeFi و سایر برنامه‌ها از قراردادهای هوشمن در ارتباط با فناوری بلاک‌چین استفاده می‌کنند.

اتریم به‌عنوان یک ارز دییجتالی، از ماه ژانویه سال جاری در رتبه دوم و پس از بیت‌کوین از نظر ارزش بازار قرار دارد.

اتریوم چگونه کار می‌کند؟

 

 

اتریم مانند سایر ارزهای دیجیتالی از فناوری بلاک‌چین استفاده می‌کند. تصویر کنید که یک زنجیره بسیار طولانی از بلوک‌های به هم متصل شده‌اند که تمام اطلاعات مربوط به هر بلوک برای عضو شبکه بلاک‌چین قابل دسترسی است. با داشتن دانشی ابتدایی از بلاک‌چین که در واقع مانند یک سند کلی و جامع الکتریکی عمل می‌کند، هر عضوی در شبکه می‌تواند اجماع توزیع شده‌ای را در مورد وضعیت بلاک‌چین ایجاد و حفظ کند.

فناوری بلاک‌چین در رابطه با وضعیت شبکه اتریوم یک اجماع توزیع‌شده را ایجاد می‌کند. در واقع بلوک‌های جدیدی به بلاک‌چین بسیار طولانی اتریوم اضافه می‌شوند تا تراکنش‌های اتریوم را مورد پردازش قرار دهند و به‌نوعی اتر را به‌وجود آورند. البته برای اجرای قراردادهای هوشمند برای اتریم dApps هم این موضوع درست است.

شبکه اتریوم امنیت مورد نیاز خود را از طریق ماهیت غیرمتمرکز فناوری بلاک‌چین تامین می‌کند. شبکه گسترده‌ای از رایانه‌ها در سرتاسر جهان شبکه بلاک‌چین اتریوم را حفظ می‌کند و برای آنکه بتوانید در آن تغییراتی را ایجاد کنید، باید اجماع توزیع‌شده یا همان توافق اکثریت که برابر با نصف به‌علاوه یک است را به دست آورید. یک فرد یا گروهی از شرکت‌کنندگان در شبکه باید کنترل میزان زیاید از قدرت محاسباتی پلتفرم اتریوم را در دست بگیرد. البته این موضوع گفته شده به‌هیچ عنوان ساده نیست و برای انجام تغییرات در شبکه بلاک‌چین اتریم، نیاز به قدرت محاسباتی افسانه‌ای دارید.

پلتفرم اتریوم در حال حاضر می‌تواند برنامه‌های بیشتری را درمقایسه‌با ETH و سایر ارزهای دیجیتالی پشتیبانی کند. کاربران این شبکه در حال حاضر می‌توانند در پلتفرم اتریوم طیف متنوعی از برنامه‌ها را ایجاد کنند، به انتشار برسانند، از آن درآمد داشته باشند. این دست از کاربران حتی می‌توانند به‌عنوان دستمزد یک خدمت یا هزینه‌ها درون یک برنامه از شخص مقابل خود درخواست کنند که ETH یا یک ارز دیجیتالی دیگر را پرداخت نمایند.

تاریخچه مختصری از اتریوم

 

 

توسعه اولیه

اتریوم در ابتدا توسط ویتالیک بوترین، برنامه‌نویس و یکی از بنیان‌گذاران مجله بیت‌کوین، در اواخر سال 2013 با هدف ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز در یک مقاله سفید توصیف شد. بوترین در این مقاله به توسعه‌دهندگان هسته اصلی بیت‌کوین اشاره کرد که می‌توانستند به‌جای تمرکز روی پول، بیت‌کوین و فناوری بلاک‌چین را تبدیل‌به چیزی کنند که از برنامه‌های کاربردی دیگر هم پشتیبانی کند. او اعتقاد داشت که این پلتفرم نیاز به برنامه‌نویسی قوی‌تری داشت که اگر این کار را می‌کردند، می‌توانستند که دارایی‌هایی که در دنیای واقعی در اختیار داریم، مانند سهام، را به بلاک‌چین متصل کنند. در سال 2013، بوترین به‌صورتی خلاصه با یونی آسیا، مدیرعامل eToro روی پروژه Colored Coins کار کرد و و پیش نویسی از آن را تهیه نمود که موارد استفاده اضافی‌تر از آنچه که تا آن زمان در ذهن مردم وجود داشت را تشریح می‌کرد. با این حال و پس از شکست در به‌دست آوردن توافق در مورد چگونگی ادامه پروژه، او توسعه یک پلتفرم جدید با یک زبان برنامه‌نویسی قوی‌تر را پیشنهاد کرد. این پلتفرم گفته شده در نهایت تبدیل به اتریوم شد.

اتریوم برای اولین بار در ماه ژانویه سال 2014 و در کنفرانس بیت‌کوین آمریکا شمالی در میامی معرفی شد. در طول کنفرانس، گاوین وود، چارلز هاسکینسون و آنتونی دی ایوریو که یکی از اصلی‌ترین سرمایه‌گذاران پروژه بود، خانه‌ای را در میامی با بوترین اجاره کردند تا درک کامل‌تری از آن‌چه که اتریوم ممکن است به آن تبدیل شود را ایجاد کنند.

دیو ایریو از مورگن پک، دوست جوزف لوبین و یکی از خبرنگاران مطرح آمریکا، دعوت نماید تا تمام کارها و حرف‌هایی که آن‌ها می‌زنند را مستند کند. در نهایت پک هم تصمیم گرفت تا تمام چیزهایی که در آن بازه زمانی دیده و شنیده بود را در رسانه Wired منتشر کرد. شش ماه بعد، این بنیان‌گذاران اولیه پروژه اتریوم در خانه‌ای در استان زوگ کشور سوییس دور هم جمع شدند و بوترین اعلام کرد که این پروژه در نهایت به‌صورتی غیرانتفاعی به کار خود ادامه خواهد داد. هاسکینسون در آن زمان تصمیم گرفت که باید پروژه را ترک کند و بلافاصله بعد از آن IOHK، یک شرکت مربوط به بلاک‌چین که مسئولیت کاردانو را برعهده داشت را تاسیس نمود.

با بررسی تاریخچه اتریوم متوجه می‌شوید که این پلتفرم لیستی طولانی از بنیان‌گذاران را دارد. آنتونی دی ایوریو در مورد آن نوشت:

اتریوم توسط ویتالیک بوترین، من، چارلز هاسینکسون، میهای آلیسی و امیر چتریت در ماه دسامبر سال 2013 تاسیس شد. جوزف لوبین، گاوین وود و جفری ویلک در اوایل سال 2014 به‌عنوان بنیان‌گذاران جدید به تیم ما اضافه شدند.

بوترین پس از مرور فهرستی از عناصر موجود در داستان‌های عملی و تخیلی در ویکیپدیا، تصمیم گرفت تا نام اتریوم را برای این پلتفرم مورد نظر انتخاب کند. بوترین در مورد این انتخاب اسم گفت:

بلافاصله بعد از دیدن آن متوجه شدن که آن را بهتر از همه جایگزین‌هایی که دیده بودم دوست داشتم. فکر می‌کنم این یک واقعیت بود که صدای بسیار خوبی داشت و کلمه اتر به‌معنای رسانه مدیوم فرضی هم در آن بود. این مدیوم در فضا نفوذ می‌کند و اجازه می‌دهد تا نور حرکت کند.

بوترین می‌خواست پلتفرم او مدیومی زیربنایی و نامحسوس برای برنامه‌هایی باشد که روی آن اجرا می‌شوند.

توسعه

توسعه رسمی نرم‌افزار در اوایل سال 2014 و در زیرمجموعه یک شرکت سوئیسی با نام Ethereum Switzerland GmbH یا همان EthSuisse آغاز شد. ایده اصلی قراردادن یک سری از قرارداد‌های هوشمند قابل اجرا در بلاک‌چین را باید تا قبل از پیاده‌سازی نرم‌افزار مشخص می‌شود. تیم توسعه اتریوم این کار را برعهده گاوین وود، مدیر ارشد فناوری آن زمان شرکت، با استفاده از کاغذهای زرد رنگ قرار دادند و او هم ماشین مجازی اتریم را درست کرد. پس از انجام این کار، یک بنیاد غیرانتفاعی سوئیس تحت عنوان بنیاد اتریوم یا Stiftung Ethereum نیز ایجاد شد. بودجه اولیه توسعه این پلتفرم از ماه جولای تا آگوست سال 2014 توسط فروش عمومی آنلاین تعداد از اتریوم‌ها تامین شد. خریداران برای آن‌که بتوانند اترها را دریافت کنند، به تیم توسعه‌دهنده پلتفرم اتریوم، بیت‌کوین دادند. در ابتدای مسیر بسیاری از کاربران و مردم نوآوری‌های فنی اتریوم را ستایش می‌کردند، اما در ادامه مسیر سوالاتی در مورد امنیت و مقیاس‌پذیری آن نیز مطرح شد.

راه اندازی و رویداد DAO

چندین نمونه اولیه با اسم رمز اتریوم طی 18 ماه و در سال‌های 2014 و 2015 توسط بنیاد اتریوم به‌عنوان بخشی از یکسری اثبات مفهوم این پلتفرم، توسعه یافت. المپیک آخرین نمونه اولیه و جزئی از نسخه پیش‌انتشار بتا عموم بود. شبکه المپیک این امکان را در اختیار کاربران قرار می‌داد تا در برنامه پیدا کردن باگ این پلتفرم شرکت کنند و در نهایت با پیدا کردن هر اشکالی که می‌توانست این شبکه را تحت تاثیر قرار دهد، 25 هزار اتر دریاف نمایند. در ماه ژوئن سال 2015 بود که Frontire راه‌اندازی رسمی پلتفرم اتریوم را بر اساس تشکیل اولیه بلوک بلاک‌چین آن تایید کرد.

از زمان راه‌اندازی اولیه، اتریوم تحت چندین ارتقای پروتکل برنامه‌ریزی شده قرار گرفته است که تغییرات مهمی بر عملکرد یا ساختارهای این پلتفرم داشته‌اند. در این پلتفرم، ارتقاها از طرق هاردفورک انجام می‌شود.

در سال 2016، یک سازمان مستقل غیرمتمرکز به نام The DAO، مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند توسعه‌یافته را روی این پلتفرم قرار داد که رکورد 150 میلیون دلاری آمریکا را در فروش تجمعی برای تامین مالی یک پروژه را شکست. DAO در ماه ژوئن سال 2016 و زمانی که تقریبا 50 میلیون دلار توکن DAO توسط یک هکر ناشناس به سرقت رفت، مورد سو استفاده قرار گرفت. این رویداد بحثی را در جامعه رمزنگاری در مورد اینکه آیا اتریوم باید یک هاردفورک بحث‌برانگیز را برای تصاحب مجدد وجوه آسیب دیده انجام دهد، به پا کرد. این موضوع منجر شد این شبکه به دو بلاک‌چین تقسیم شود: اتریومی که روی آن این سرقت انجام شده معکوس شده بود و اتریوم کلاسیک که در بلاک‌چین اصلی باقی‌ماند. هادفورک انجام شده باعث شد تا رقابتی در میان این دو شبکه‌ای جدیدا ساخته شده بودند، شکل بگیرد. پس از این هاردفورک اولیه، اتریوم دوبار دیگر و در سه‌ماهه چهارم سال 2016 دوباره فورک شد تا با حملات دیگری مقابله کند.

 

از زمان راه‌اندازی اتریوم، اتر به‌عنوان یک ارز دیجیتال به دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار تبدیل شده است. در بازه زمانی گفته شده، بیت‌کوین در صدر جدول باارزش‌ترین‌ها قرار دارد.

اتریوم در مقابل بیت‌کوین

 

 

در دنیای امروز، اتریوم را اغلب با بیت‌کوین مقایسه می‌کنندو در حالی که این دو ارز دیجیتالی شباهت‌های زیادی دارند، سرمایه‌گذارانی که قصد دارند تا به‌صورت جدی وارد این بازار شوند، باید به تفاوت‌های مهم آن‌ها توجه کنند.

اتریوم به‌عنوان یک بلاک‌چین قابل برنامه‌ریزی در سطح جهانی شناخته می‌شود که خود را یک شبکه الکترونیکی و قابل برنامه‌ریزی با برنامه‌های کاربردی بسیار زیاد توصیف می‌کند. در نقطه مقابل آن، بلاک‌چین رمزارز بیت‌کوین قرار دارد که تنها برای پشتیبانی از ارز دیجیتال بیت‌کوین ایجاد شده است.

پلتفرم اتریوم با جاه‌طلبی‌های فراوان خود برای استفاده از فناوری بلاک‌چین در بسیاری از برنامه‌های کاربردی مختلف تاسیس شد و از طرفی دیگر بیت‌کوین دقیقا به‌عنوان یک ارز دیجیتالی طراحی شده است.

تفاوت دیگر این دو، در حداکثر تعداد رمزارزهای مربوط به آن‌ها است. در حال حاضر تنها می‌توان 21 میلیون بیت‌کوین را استخراج کرد، اما از طرفی دیگر شما در رابطه با اتریوم با این محدودیت مواجه نیستید و می‌توانید هر تعداد اتریوم که خواستید را به‌دست آورید. البته اگر این تعداد نامحدود را می‌توانستید که با سرعت بالایی استخراج کنیم، اتریوم ارزش خود را از دست می‌داد. این مورد دقیقا تبدیل به عاملی شد تا سازندگان آن زمان پردازش یک بلوک اتریوم را محدود و مشخص کنند که چه مقدار اتر را می‌توان در هر سال استخراج کرد. تعداد اتر‌های استخراج شده تا پایان سال 2021 بیش از 118 میلیون بوده است.

یکی از تفاوت‌های اصلی که به‌صورتی مستقیم بر سرمایه‌گذاران تاثیر می‌گذارد، نحوه برخورد شبکه‌های اتریوم و بیت‌کوین با هزینه‌های مربوط به انتقال است. این هزینه‌ها که در شبکه اتریوم به‌عنوان گاز شناخته می‌شوند، توسط اشخاصی که می‌خواهند اترهایی را برای شخص دیگری بفرستند، پرداخت می‌شود. کارمزدهای مرتبط با تراکنش‌های بیت‌کوین توسط شبکه گسترده‌تر بیت‌کوین تامین می‌شود.

یکی از چیزهایی که هم بیت‌کوین و هم اتریوم در آن با یکدیگر مشترک هستند، مربوط به مصرف مقادیر بسیار زیادی توسط آن‌ها است. هر یک از این بلاک‌چین‌ها با استفاده از پروتکل‌های PoW به کار خود ادامه می‌دهند که روشی است که به قدرت محاسباتی گسترده‌ای برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و تولید ارزهای جدید نیاز دارد. اتریوم به‌تدریج در حال انتقال به یک پروتکل عملیاتی متفاوت است که با نام PoS شناخته می‌شود و انرژی کمتری را هم مصرف می‌کند.

برتری‌های اتریوم

 

 

به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری مانند عدم سانسور شدن هم دارد. برای مثال، اگر شخصی چزی توهین‌آمیز را توییت کند، توییتر می‌تواند آن را در ساده‌ترین حالت ممکن حذف و آن کاربر را هم مجازات کند. با این حال، در یک پلتفرم مخصوص شبکه‌های اجتماعی مبتنی‌بر اتریوم، تنها در صورتی این اتفاق خواهد افتاد که اکثریت اعضای جامعه با آن کار موافقت کنند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه‌های مختلف می‌توانند هرطور که مناسب می‌دانند حرف‌های خود را بیان نمایند و تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید.

الزامات جامعه همچنین مانع از چیره شدن افراد سودجو می‌شود. شخصی با نیت بد باید بتواند که 51 درصد از شبکه را تحت کنترل خود قرار دهد تا آن تغییرات را ایجاد کند که در بیشتر موارد تقریبا غیر ممکن است. این فرایند بسیار امن‌تر از یک سرور ساده خواهد بود که یک شخص می‌تواند به آن نفوذ کند.

پس از تمام این موارد قراردادهای هوشمند وجود دارند که بسیاری از گام‌های برداشته شده توسط مقامات مرکزی در نسخه سنتی وب را خودکار می‌کند. برای مثال، یک فریلنسر در Upwork باید از این پلتفرم برای یافتن مشتری و تنظیم قراردادهای پرداختی استفاده کند. مدل کسب‌وکاری Upwork درصدی از هر قرارداد را برای پرداخت به کارکنان، هزینه‌های سرور و چیزهای دیگر دریافت می‌کند. در نسخه سوم وب، مشتری می‌تواند به‌سادگی یک قرارداد هوشمند را با این موضوع که اگر کار در زمان X تحویل داده شد، هزینه پرداخت شود را تنظیم کند. در این موارد قوانین به‌صورتی جدی و سخت در قرارداد گنجانده شده است و هیچ یک از طرفیت پس از نوشتن نمی‌توانند که آن را دستکاری کنند.

همچنین به‌دست آوردن اتر از همیشه آسان‌تر خواهد شد. شرکت‌هایی مانند پی‌پال و شرکت Venmo که در زیرمجموعه آن قرار دارد، از خرید رمزارز با ارز فیات در برنامه خود پشتیبانی می‌کنند. با در نظر گرفتن میلیون‌های مشتری که در تعداد بسیار زیادی از پلتفرم‌ها وجود دارند، به‌زودی آن شرکت‌ها هم درگیر این موضوع خواهند شد.

معایب اتریوم

 

 

در حالی که اتریوم به‌نظر یک پلتفرم عالی است، چند مشکل کلیدی دارد که باید همگی آن‌ها برطرف شوند:

• اولین مورد آن‌ها مقیاس‌پذیری است. بوترین اتریوم را به شکلی که در حال حاضر وب دارد، همراه با میلیون‌ها کاربر در حال تعامل در یک زمان به تصویر کشید. با این حال، با توجه به الگوریتم اجماع PoW، چنین تعاملی توسط زمان اعتبارسنجی بلوک و هزینه‌های گاز محدود می‌شود. علاوه‌بر این، خود تمرکززدایی یک مانع است. برای مثال یک نهاد مرکزی مانند ویزا، همه چیز را مدیریت می‌کند و فرآیند تراکنش‌ها را به نقظه کامل شدن، می‌رساند.
• مورد دوم در دسترس بودن است. در زمان نگارش این مقاله، توسعه اتریوم چیز کاملا گرانی به نظر می‌رسد و تعامل با آن برای کاربرانی که با فناوری آن آشنایی کافی را نداشته باشند، چالش برانگیز خواهد بود. برخی از پلتفرم‌ها به کیف پول خاصی نیاز دارند، یعنی برای آن‌که بتواند از ETH در آن پلتفرم‌ها استفاده کنید، باید تمام اترهای خود را به آن کیف پول مورد نظر انتقال دهید. این برای کاربرانی که تمایل دارند با استفاده از رمزارزها تمام تراکنش‌های خود را انجام دهند چیز زیاد سختی به‌حساب نمی‌آید، اما برای کسانی که آنچنان علاقه‌ای به این فضا نداشته باشند قطعا کار سختی است.

ما از این موضوع اطمینان کافی را داریم که پی‌پال در حال حاضر مشغول اضافه کردن پشتیبانی از رمزارزها به پلتفرم خودش است، اما کاربران نمی‌توانند کار زیادی به جز نگه داشتن آن را در این پلتفرم انجام دهند. پی‌پال باید با DeFi و dApps ادغام شود تا دسترسی را به روشی صحیح و کاربردی در اختیار کاربرانش قرار دهد.

اتریوم 2.0 یا همان Eth2 چیست؟

 

 

اتریوم اکنون به آرامی در حال ارتقا به نسخه 2.0 خود است که انتظار می‌رود تا الگوریتم جامع PoS را به‌همراه داشته باشد. در حال حاضر برنامه‌ریزی شده است که از سال 2020 تا 2022، شبکه سنتی اتریوم با Beacon Chain ادغام شود. این مورد را می‌توانیم اولین ویژگی جدید نسخه دوم اتریوم به‌حساب آوریم.

Beacon Chain در نگاه اول شاید آن‌چنان تغییراتی را به‌وجود نیاورد، اما تغییرات اساسی لازم برای ارتقاهای آینده، مانند زنجیره‌های خردشده را اضافه می‌کند. موضوع مقیاس‌پذیری که در قسمت‌های قبلی گفتیم را به یاد دارید؟ زنجیره خرد شده و فرایند خرد کردن بخشی بزرگی از مشکلات مربوط به مقیاس‌پذیری را حل می‌کند.

خرد کردن یا همان Sharding به عملی گفته می‌شود که ما در آن تراکنش‌ها را در چندین شبکه بلاک‌چین کوچک‌تر پخش می‌کنیم. این شبکه‌‎های کوچک‌تر قابلیت‌های فراوانی دارند که از اصلی‌ترین آن‌ها می‌توان به اجرا کردن آن توسط کاربرانی با سخت‌افزارهای ضعیف‌تر اشاره کرد. در واقع این سیستم‌های ضعیف به‌جای آنکه نیاز داشته باشند تا کل شبکه را ذخیره کنند، تنها آن قسمتی که مورد نظر است را در خود نگه می‌دارند. اساسا این موضوع اشتراک‌گذاری اعتبار اتریوم را دردسترس‌تر می‌کند و به رفع تراکم شبکه اصلی کمک خواهد کرد.

نسخه دوم اتریوم این توانایی را دارد تا تعداد کسانی که به ارز‌های دیجیتالی علاقه دارند را افزایش دهد. از طرفی دیگر هم افراد مشهور یا همان سلبریتی‌ها هم در حال حاضر از NFTها استفاده می‌کنند و افزایش آگاهی عمومی از بلاک‌چین در حال افزایش است. با این حال، تمام این فعالیت‌ها در نهایت به این مسئله منجر خواهد شد که کارمزد تراکنش‌ها افزایش و از طرفی دیگر هم زمان اعتبارسنجی مربوط به آن کاهش یابد و با توجه به این موضوع می‌توان متوجه شد که نیاز به نسخه دوم اتریوم چقدر زیاد است. این می‌تواند برای بسیاری از کاربران مشکلاتی را ایجاد کند، زیرا کارمزدها ممکن است در برخی مواقع بیش از نیمی از مبالغ تراکنش‌ها را به خود اختصاص دهند. خوشبختانه در حال حاضر توسعه‌هندگان dApps سخت در تلاش هستند تا آن را برای پذیرش به‌عنوان جریان اصلی مورد انتظار در دسترس قرار دهند.

بخشی از این راه‌حل‌ها در PoS که یکی از ویژگی‌های اصلی نسخه دوم اتریوم است، وجود دارد. به‌جای استخراج رمزارزها که فرایندی انرژی بر است، نسخه دوم اتریوم حرکت به سمت الگوریتم اجماع PoS را در اختیار ما قرار می‌دهد. در PoS ما ماینرها را با با اعتباردهنده‌ها یا همان Validatorها جایگزین می‌کنیم. در واقع در این فرایند کاربرانی که بلاک‌چین اتریوم را ذخیره می‌کنند، تراکنش‌ها را هم تایید خواهند کرد و در کنار آن کارهای دیگری را هم انجام خواهند داد. این دست از کاربران به شکل دیگری از گره‌ها تبدیل می‌شوند.

برای تبدیل شدن به یک Validator کامل، باید حداقل 32 اتر و در دوره اول نسخه دوم اتریوم به اشتراک گذاشته شود. با قراردادن یک کامپیوتر متصل به شبکه، Validatorها به‌عنوان پاداشی برای تلاش‌های خود، ETH یا همان اتر را دریافت خواهند کرد. ایده اصلی این است که کسانی که اتر خود را به‌اشتراک می‌گذارند، بهترین اهداف را برای این شبکه در ذهن دارند و هر کاری که می‌توانند را برای اطمینان از موفقیت آن انجام می‌دهند. علاوه‌بر این موضوع، اگر Validator در این فرایند شرکت نکند یا چیزی مخرب را امتحان کند، می‌تواند که تمام ETHهای گفته شده را از دست بدهد.

استدلال اصلی برای PoS این است که این فرایند یک شکل سریع‌تر و دردسترس‌تر از اجماع بلاک‌چین است. شما مانند استخراج کردن، نیاز به سخت‌افزار خاصی ندارید، به این معنی که هر کسی با هر بودجه و دستگاهی که داشته باشد، می‌تواند شرکت کند. در حالت تئوری، این نوع از دسترسی باید باعث شود که شبکه رشد کند. هرچه Validatorها بیشتر باشد، بلاک‌های بیشتری تایید خواهند شد. Validatorهای اضافی همچنین اتریوم را بیش از پیش تبدیل به چیزی غیرمتمرکز می‌کنند و با گسترششان نقش امنیت را افزایش می‌دهند.

آینده اتریوم

 

 

انتقال اتریوم به پرتکل PoS که کاربران را قادر می‌سازد تا تراکنش‌ها را اعتبارسنجی کرده و بر اساس دارایی‌های اتر خود، اتریوم خود را حفظ کنند، بخشی از ارتقای بزرگ پلتفرم اتریوم به نام Eth2 است. این ارتقا همچنین ظرفیت شبکه اتریوم را برای حمایت از رشد آن اضافه می‌کند که به رفع مشکلات مربوط به ازدحام شبکه که باعث افزایش هزینه‌های گاز شده است، کمک خواهد کرد.

در حال حاضر پذیرش اتریوم در شرکت‌های مطرح دنیا همچنان ادامه دارد. در سال 2020 بود که Advanced Micro Devices یا همان AMD یک سرمایه‌گذاری مشترک با ConsenSys را برای ایجاد شبکه‌ای مراکز داده روی پلتفرم اتریوم را انجام داد. از سال 2015، مایکروسافت هم وارد یک همکاری مشترک با ConsenSys برای توسعه Ethereum Blockchain as a Service یا همان Ebaas در پلتفرم مربوط به فضای ابری Azure خودش شد.

سوالات پر تکرار

چگونه می‌توانم اتریوم بخرم؟

سرمایه‌گذاران می‌توانند با استفاده از یکی از پلتفرم‌های مبادله ارزهای دیجیتالی برای خرید و فروش اتر استفاده کنند. اتریوم توسط صرافی‌های اختصاص ارزهای دیجیتالی، مانند کوین‌بیس، کراکن، جمینی و بایننس و کارگزارانی مانند رابینهود ارائه می‌شود.

اتریوم از چه راهی کسب درآمد می‌کند؟

اتریوم یک سازمان غیرمتمرکز نیست که نیازی به کسب درآمد داشته باشد. ماینرها و اعتباردهندگانی که معمولا تلاش می‌کنند تا از طریق استخراج در شبکه اتریوم مشارکت داشته باشند، برای این مشارکت خود پاداش‌هایی را در قالب ETH دریافت خواهند کرد.

آیا اتریوم یک ارز دیجیتالی یا همان رمزارز است؟

پلتفرم اتریوم دارای یک ارز دیجیتالی نیتیو یا همان بومی است که در حال حاضر با نام ETH شناخته می‌شود. خود اتریوم یک پلتفرم مبتنی‌بر فناوری بلاک‌چین است که از طیف گسترده‌ای از برنامه‌های غیرمتمرکز یا همان dApps از جمله ارز‌های دیجیتالی پشتیبانی می‌کند. ارز اصلی خود اتریوم معمولا اتری نامیده می‌شود. البته این وجه تمایز باقی خواهد ماند که اتریوم یک پلتفرم مبتنی‌بر بلاک‌چین است و اتر ارز دیجیتال آن پلتفرم به‌حساب می‌آید.