کاروتک

تکنولوژی و علمی

تلویزیون و سینما

تلویزیون کاروتک

عینک‌های واقعیت مجازی همان چیزهایی هستند که ما را به‌ دنیای متاورس خواهند برد، اما در حال حاضر به‌هیچ عنوان برای این کار آماده نیستند و راهی بسیار طولانی را برای آماده شدن به‌عنوان دروازه ورود به این دنیا را در پیش دارند.

بگذارید این مقاله را با یک نمونه از معایب عینک‌های هوشمند آغاز کنم. در یک روز نسبتا عالی تصمیم گرفتم که ضربه بزرگی به حساب بانکی خود بزنم و عینک هوشمند حاصل همکاری متا و ریبن را خریداری کنم. بعد از آن که از فروشگاه بیرون آمدم به نزدیک‌ترین عینک فروشی رفتم و از آن‌ها خواستم که برای عینک هوشمند جدید من شیشه‌های بسیار خوبی را بسازند که ناگهان با صحنه‌ای مواجه شدم که فکر نمی‌کنم حتی فکرش را بکنید. در زمان تحقیق در مورد این عینک خواندم آن بود که می‌توانید شیشه‌های آن را تعویض کنید به جای آن از عدسی‌هایی که دوست دارید استفاده کنید، اما در زمان تحویل عینک به فروشگاه عینک فروشی به من گفتند که این عینک به‌هیچ عنوان قابلیت نصب عدسی را ندارد و باید همان کارخانه عدسی‌ها را روی آن سوار کند. در وهله اول بار نکردم و به چند فروشگاه دیگر سر زدم، اما همه آن‌ها همین حرفی که فروشگاه اول به من زده بود را گفتند و آن موقع بود که متوجه شدم عملا یک وسیله صرفا سرگرم‌کننده را برای خود خریداری کرده‌ام.

شاید بگویید که قصدم از گفتن این خاطره چه بود؟ آیا می‌خواهم که عینک هوشمندی که حاصل همکاری بین متا و ریبن است را تخریب کنم؟ باید به شما بگویم که خیر، من صرفا این را گفتم که به شما اعلام نکنم در حال حاضر که در پایان سال 2021 هستیم این گجت‌های هوشمند هنوز به آن بلوغی که باید نرسیده‌اند و مسیر طولانی را باید طی کنند. این وسایل هنوز به آن حد از آمادگی نرسیده‌اند که بخواهیم از آن‌ها به‌عنوان عینک طبی استفاده کنیم، چه برسد به اینکه دروازه‌ای به سمت متاورس باشند.

این مشکی که در ابتدا گفتم و در کل باگ‌هایی که در هنگام استفاده از عینک‌های هوشمند می‌بینیم، چیزهایی هستند که واقعا وجود دارند. وقتی که این مشکلات را در کنار وعده شرکت‌ها مبنی‌بر چشم‌اندازی فوق‌العاده برای عینک‌های هوشمند که با استفاده از آن‌ها می‌توانیم واقعیت افزوده را در سطحی بالاتری به‌صورت روزانه استفاده کنیم قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم که هنوز راه طولانی برای بلوغ این تکنولوژی در پیش داریم.

اولیه‌ترین چیزی که شرکت‌ها روی عینک‌های هوشمند خود باید پیاده‌سازی کنند، آن است که در مرحله اول باید بتوانیم از آن‌ها به‌صورت روزمره استفاده کنیم؛ یعنی اگر چشم‌های کسی ضعیف یا حتی در بالاترین حالت آستیگمات است، بتواند روی عینک هوشمندی که خریداری می‌کند عدسی مورد نظر خودش را بیندازد. این یک نمونه از استفاده روزمره بود، یکی دیگر از نمونه‌های استفاده روزانه به تبدیل شدنشان به یک عینک آفتابی قابل اعتماد برمی‌گردد.

در حال حاضر اگر توجه کنید، هر دو شرکت متا و ریبن تنها تلاش می‌کنند که این عینک را به فروشگاه‌های بیشتری بفروشند و عملا تمرکز جدی‌ای روی مسئله عرضه نسخه‌ای به‌روزتر و کاراتر ندارند. حتی عینک‌های هوشمند دیگری مانند اکو فریم از آمازون و فریم از شرکت بوز هم تقریبا مشکلاتی کم و بیش شبیه به همین عینک هوشمند ریبن و متا دارند؛ عدسی آن عینک‌ها هم قابل ساخت در بیرون نیستند و برای در اختیار داشتن عدسی مورد نظرتان باید به شرکت‌های سازنده درخواستتان را ارسال کنید.

البته در این بین یک نکته حیاتی را فراموش نکنید، عینک‌های هوشمندی مانند همین محصول متا و ریبن ساخته شده برای ورود به دنیای واقعیت مجازی نیستند، بلکه این عینک تنها روی خود یک دوربین و اسپیکری که با بلوتوث به دستگاهتان متصل می‌شود را دارد. عینک‌های مجهز شده به فناوری واقعیت مجازی در واقع راه سخت و طولانی‌تری را در پیش دارند که باید علاوه‌بر تمام موارد گفته شده، چیزهای تازه‌تری را در اختیار کاربرانشان قرار دهند.

عینک‌های هوشمند کوالکام

برای آن که متوجه شوید آینده عینک‌های واقعیت افزوده قرار است که به چه سمتی بروند، پیشنهاد می‌کنیم که به شرکت‌هایی که اعلام کرده‌اند در سال آینده عینک هوشمندشان راهی بازار خواهد شد نگاه نکنید، بلکه پیشنهاد می‌کنیم که در این بین به ابتکارات و ایده‌هایی که شرکت سازنده تراشه آن‌ها قصد دارد استفاده کند نگاهی بیندازید. کوالکام قصد دارد تا در آینده‌ای نچندان دور فناوری را برای عینک‌های هوشمند عرضه کند که با تلفن‌های هوشمند کار می‌کنند و می‌توانند که با استفاده از نرم‌افزاری یک پل میان عینک و گوشی هوشمند شما بسازد. کوالکام قصد دارد تا نرم‌افزار عینک به اندروید خود را با نام پل اسنپدراگون اسپیس در سال آینده رسما عرضه کند، اما در حال حاضر عینک‌های واقعیت افزوده‌ای را می‌توانید در بازار پیدا کنید که در حال استفاده از فناوری‌های کوالکام هستند.

عینک‌های Nreal Light که در حال حاضر می‌توانید در بازار پیدا کنید نمونه بسیار خوبی از گجت‌های هوشمندی هستند که از فناوری‌های کوالکام استفاده می‌کنند. این عینک‌ها ضخامت بسیار زیادی دارند و از دور که نگاه می‌کنید تقریبا عادی به‌نظر می‌رسند، اما وقتی که از نزدیک به آن‌ها نگاهی میندازید متوجه می‌شوید که واقعیت برخلاف چیزی است که فکر می‌کردید و این کلفتی چیزی خواهد بود که در نهایت باعث اذیت شدن شما می‌شود. شرکت Nreal قسمت پایینی لنز عینک‌های خود را کاملا شفاف می‌سازد، اما وقتی که به قسمت بالایی این عینک نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که فناوری‌های پردازشی، دوربین‌هایی برای ردیابی مکان و نیم‌آینده‌های زاویه‌داری قرار دارند که با استفاده از آن‌ها تصاویر سه‌بعدی قابل مشاهده هستند. جلوه‌های بصری که روی عینک‌های Nreal می‌بینید چیزی شبیه به هدست‌های واقعیت افزوده مایکروسافت هستند که کوچک شده‌اند. بر خلاف تمام هدست‌های واقعیت مجازی، عینک‌ها و هدست‌های واقعیت افزوده تصاویر را روی هر سطحی که علاقه داشته باشید به شما نشان می‌دهند و این موضوع یکی از برتری‌های آن‌ها است.

لازمه استفاده از این عینک‌های هوشمند آن است که چشمان شما به هیچ عنوان ضعیف نباشد یا این که در حالت عادی به‌خاطر ضعیف بودن چشمانتان از لنز استفاده می‌کند؛ چرا که هیچ راهی برای اضافه کردن عدسی یا استفاده از یک عینک در هنگام استفاده از عینک‌های هوشمند Nreal وجود ندارد.

اگر به بازار نگاهی بیندازیم، متوجه خواهیم شد که شرکت لنوو عینک مشابهی را با نام  ThinkReality A3و همان مکانیزم طراحی لنز‌های نصفه و فناوری‌های قرار گرفته در بالای آن عرضه کرده است. با توجه به مطلبی که گفته شد اگر قصد دارید تا این عینک را تهیه کنید که با استفاده از آن بتوانید عدسی‌های مورد نظرتان را روی یک عینک هوشمند قرار دهید، باید به شما بگوییم که صبر کنید و این کار شدنی نیست.

یکی از برتری‌های این عینک نسبت به تمام نمونه‌های مشابه در بازار به جفت شدنش با سایر دستگاه‌ها باز می‌گردد. اگر ThinkReality A3 را تهیه کنید، توانایی جفت کردن آن با دستگاه‌های ویندوزی و اندرویدی را خواهید داشت که در نوع خود یک قابلیت بسیار جالب است. حال شاید یک سوال در ذهن شما با این مضمون که در صورت تهیه عینک مورد بحث این توانایی را خواهم داشت که آن را به دستگاه‌های گفته شده وصل کنم تا به‌عنوان مانیتور ثانویه مجازی مورد استفاده قرار گیرد؟ در جوابتان باید بگوییم که بله، اگر این عینک را به کامپیوتر خود وصل کنید به مانیتوری ثانویه دسترسی خواهید داشت.

بر اساس اخباریی که به‌تازگی منتشر شده‌اند، شرکت موتورولا که آن هم متعلق به لنوو است، قصد دارد تا به‌زودی عینک هوشمند واقعیت افزوده خود را معرفی و روانه بازار کند.

آیا عینک‌های هوشمند تبدیل به نمایشگرهای قابل حمل خواهند شد؟

تقریبا ده سال از زمانی که گوگل سعی کرد تا عینک هوشمند خود را برای نشان دادن اعلان‌ها به ما بفروشد می‌گذرد و در حال حاضر هم تعداد بسیار زیادی از شرکت‌ها همان رویکرد گوگل را برای ارائه یک عینک هوشمند در پیش گرفته‌اند. برای مثال اوپو که از قبل ما آن را برای ارائه گوشی‌های هوشمند مقرون‌به‌صرفه می‌شناسیم، در حال حاضر قصد دارد تا یک مونوکل هوشمند را بسازد. مونوکل هوشمند عینکی است که تنها یک عدسی دارد و آن هم مربوط به فرایندهایی هوشمند خواهد بود که در عینک اتفاق می‌افتد. در این عینک اوپو تنها اعلان‌ها به شما نمایش داده خواهند شد. شما را یاد همان عینک هوشمند گوگل انداخت؟ دقیقا همان است!

یکی از برتری‌های مونوکل هوشمند اوپو در آن است که شما می‌توانید در کنار استفاده از آن یک عینک را هم به چشمان خود بزنید، اما این عینک هم از طرف کارخانه در اختیارتان قرار می‌گیرد و قابلیت استفاده از هر عینکی برای آن در نظر گرفته نشده است.

البته اگر روند بازار را در چند سال اخیر در نظر بگیریم، متوجه خواهیم شد که اوپو تنها شرکتی نیست که یک مونوکل هوشمند را به جمع محصولات خود اضافه کرده است. بسیاری از کارشناسان عقیده دارند که بسیاری از شرکت‌های فعال در حوزه تکنولوژی به همین سمت خواهند رفت و در آینده‌ای نچندان دور شاهد عرضه این گجت‌های هوشمند به‌عنوان پلی برای ورود به دنیای عینک‌های مجهز به واقعیت افزوده خواهیم بود.

عینک هوشمند Snap روشن‌کننده مسیر ما برای رسیدن به آن چیزی خواهد بود که در انتظارمان است!

طبق گفته‌های یکی از کارشناسان فعال در زمینه عینک‌های هوشمند، او در یک روز آفتابی به مدت نیم ساعت عینک واقعیت افزوده ساخته شده توسط شرکت Snap برای توسعه‌دهندگان را تست کرده است. برای آگاهی بیشتر شما باید بگوییم که عینک‌های Snap بیسیم هستند و می‌توانید از آن‌ها برای نشان دادن اجسام سه‌بعدی در محیط‌های باز استفاده کنید. عینک‌های هوشمند فعلی تماما برای استفاده در محیط‌ها داخلی مثل خانه طراحی شده‌اند در زیر نور آفتاب شرایط بسیاری سختی دارند و عملا بلااستفاده خواهند شد. این عینک‌های هوشمند شرکت Snap برخلاف تمام محصولاتی که برپایه فناوری‌های کوالکام توسعه داده شده‌اند نیازی به اتصال سیمی ندارند و به دستگا‌ه‌هایی که با آن‌ها سازگاری دارد به‌صورت بیسیم وصل می‌شود.

با شنیدن این قابلیت‌های عجیب عینک ممکن است که فکر کنید با یک دستگاه تماما هوشمند و عالی طرف هستید که هیچ ایرادی ندارد، اما باید شما را ناامید کنیم و بگوییم که اصلا اینطور نیست. عینک واقعیت افزوده شرکت Snap دارای دید بسیار محدودی است و عملا شما مجبورید که از طریق یک جعبه بسیار کوچک به بیرون نگاه کنید. از طرفی دیگر این دستگاه عمر باتری بسیار محدودی را دارد و تقریبا به شما نیم ساعت زمان می‌دهد تا از عینک هوشمندی که تهیه کرده‌اید، لذت ببرید. در حال حاضر این عینک‌ها برای توسعه‌دهندگان ساخته شده‌اند به آن‌ها اجازه می‌دهد تا تمام ایده‌های خود را در زمینه فناوری واقعیت افزوده را پیاده‌سازی کنند. از طرفی دیگر توسعه‌دهندگان این عینک را هم خیلی دوست دارند، چرا که در مقایسه با هدست‌های مشابهی مانند Magic Leap و Hololens 2 از اندازه کوچک‌تری برخوردار است.

عینک‌های هوشمند شرکت Snap در حال حاضر به‌خوبی کار می‌کنند، اما محدودیت‌هایی هم دارند که نشان می‌دهد برای تبدیل شدن به یک عینک کامل مسیری طولانی را در پیش دارند. در ضمن هنوز هم نمی‌توانید روی آن‌ها از عینک مخصوص به خودتان استفاده کنید.

افزایش بی‌سابقه هدست‌های تجاری‌سازی شده

عینک‌های هوشمندی که در حال حاضر تنها به‌عنوان یک هدست قابل استفاده هستند یکی از بهترین گزینه‌ها برای کار در مکان‌هایی مثل کارخانه‌ها به‌حساب می‌آیند. در کنار این موضوع قابلیت گفته یکی از چیزهایی خواهد بود که در عینک‌های واقعیت افزوده خواهیم دید.

عینک هوشمند Magic Leap که در ابتدا برای استفاده روزمره توسط توسعه‌دهندگان معرفی شده بود را در حال حاضر می‌توانید در شرکت‌های زیادی پیدا کنید. نسل دوم از عینک‌های هوشمند این شرکت می‌تواند یکی از کارآمدترین محصولاتی باشد که مانند عینک هولولنز مایکروسافت خواهد بود و در کنار آن این توانایی را هم دارند که به‌عنوان یک وسیله مستقل مورد استفاده قرار گیرد. این استفاده روزمره به آن معنا است که قابلیت استفاده روی عینک‌های طبی که دکتر برای شما تجویز کرده است را دارند. در کنار Magic Leap، شرکت‌های دیگری مانند Vuzix هم وجود دارند که سالیان طولانی مشغول فعالیت در زمینه عینک‌های هوشمند واقعیت افزوده هستند و این قابلیت را دارند که مانند نمونه‌های مشابه عمل کنند.

یکی از چیزهایی که هدست هولولنز مایکروسافت را نسبت به تمام رقبای خود برتری می‌بخشد، قابلیت استفاده از آن جتی روی عینک است! در واقع اگر یک عینک طبی داشته باشید و در کنار آن هدست واقعیت افزوده مایکروسافت را روی سر خود بگذارید به هیچ عنوان از شما نمی‌خواهد که عینک خود را در بیارید و محتوا را به‌صورتی عالی به شما نمایش می‌دهد.

عینک‌های طراحی شده برای متا ممکن است که تکامل یافته‌تر باشند!

نسل اول از عینک عجیب حاصل همکاری متا و ریبن به‌هیچ عنوان آن تکنولوژی را که باید در اختیار کاربران خود قرار نمی‌دادند؛ البته شاید بتوانیم آن را قدم اولی به‌حساب آوریم که این دو شرکت برای تولید عینک‌های واقعیت افزوده‌ای که قرار است در آینده عرضه کنند بدانیم. این عینک به‌طرز تکان‌دهنده‌ای شبیه به همان عینک‌های معمولی بود که شرکت ریبن تولید می‌کند، اما از طرفی دیگر می‌توانیم بگوییم که نسل‌های بعدی این عینک که مطمئنا به فناوری واقعیت افزوده مجهز خواهند شد نیز در همان شکل باشند که خبر بسیار خوشحال کننده‌ای است. همین قاعده در مورد شرکت‌های دیگری مانند آمازون که عینک آمازون اکو را تولید می‌کنند نیز صادق خواهد بود، این شرکت‌ها هم به مرور زمان قابلیت‌های بیشتری را به عینک‌های هوشمند خود اضافه می‌کنند.

آیا این عینک‌ها همان نمایشگرهای ثانویه‌ای خواهند بود که ما در آینده روی یک گجت پوشیدنی خواهیم داشت؟ در مورد این موضوع باید بگوییم که بله! شرکت‌هایی مانند متا یکی از کارهایی که انجام خواهند داد همین است و باید برای اضافه کردن این قابلیت از نوعی لنز عینک که در بازار تا به‌حال ندیده‌ایم استفاده کنند. این امکان هم وجود دارد که این کار را نکنند و مجهز به نوعی پوشش جدید شوند. عینک‌های هوشمندی که با فناوری waveguides مجهز هستند را در حال حاضر می‌توانید در بازار ببیند و این موضوع به آن معنا است که راحتی بیشتری را نسبت به تمام عینک‌های هوشمندی که می‌توانید عدسی آن‌ها را عوض کنید به شما هدیه می‌دهند. برای کسانی که نمی‌دانند فناوری waveguides چیست، باید بگوییم که روشی برای انعکاس تصاویر روی چشم است و در حال حاضر اپل به احتمال زیاد قصد دارد تا آن را روی عینک هوشمند آینده خود پیاده‌سازی کند.

متا هم قصد دارد تا در نهایت عینک‌هایی مجهز به این فناوری را به بازار عرضه کند، اما برای این کار باید در ابتدا کاری کند که تمامی کاربران در هنگام استفاده از آن احساس راحتی کنند و حداقل بتوانند عدسی‌های طبی خود را روی آن قرار دهند!!!

آیا کار کردن با این قابلیت آسان خواهد بود؟

در حال حاضر ما نمی‌توانیم از یک موس یا کیبورد هنگام استفاده از یک عینک واقعیت افزوده بهره ببریم. حتی هنوز یک کنترلر مخصوص این گجت‌های هوشمند هم عرضه نشده است. این در حالیست که هدست‌های واقعیت مجازی کنترلرهای فوق‌العاده هوشمندی دارند که در دو دست شما قرار می‌گیرند و می‌توانید در یک بازی یا برنامه از آن استفاده کنید. این هدست‌های واقعیت مجازی برای استفاده متکی به فناروی ردیابی دست یا گوشی‌های هوشمند متکی نیستند و تصویری بسیار با کیفیت را در یک فضای مجازی به شما نمایش می‌دهند.

این جمله عدم عرضه کنترلرهای دستی برای استفاده با هدست‌های واقعیت افزوده را نباید به معنای انجام هیچ کاری در زمینه توسعه کنترلری در نظر بگیریم و شرکت‌هایی مانند مایکروسافت کنترلرهایی برای هدست هولولنز خود عرضه کرده‌اند. مایکروسافت برای نسل دوم هدست هولولنز کنترلرهایی به شکل گیره انگشت برای رهگیری ضربات هوایی را عرضه کرد، اما تعداد بسیار زیادی از کاربران استفاده از آن را به‌عنوان یک چیزی که بتوان در قالب روزمره استفاده کرد به‌حساب نیآوردند و در نهایت استقبال خوبی هم از این هدست دوست داشتنی نشد. البته شرکت‌های دیگری مانند Magic Leap هم بودند که در نهایت برخی کنترلرهای کوچک را برای هدست‌های واقعیت افزوده خود عرضه کردند که از آن‌ها هم استقبال خوبی نشد!

نکته‌ای که در مورد این فناوری وجود دارد، این است که هنوز هیچ شرکتی برای ارائه یک راه حل واحد پیش قدم نشده. برای مثال شرکت متا در حال حاضر فناوری ورودی عصبی مچ دست را به‌عنوان یک راه حل برای این مشکل معرفی کرد که با استفاده از آن می‌توانید هدست متا حرکت انگشتانتان را ردگیری می‌کند و در نهایت آن‌ها به حرکاتی دقیق در برنامه تبدیل خواهند شد؛ اما این فناوری هنوز آماده نیست و انتظار نمی‌رود که متا بتواند آن را در سال آینده عرضه کند. راه حلی که در حال حاضر متا در نظر گرفته، آن است که یک ساعت هوشمند را به‌عنوان پلی برای ورود به این دنیا معرفی و عرضه نماید. از طرفی دیگر هدست واقعیت مجازی آینده اپل هم می‌تواند به ساعت‌های هوشمند اپل واچ تکیه کند و با استفاده از آن حرکت دست کاربرانش را به‌صورتی دقیق تشخیص دهد. در کل این موضوع که قرار است چگونه در سال 2022 عینک‌های هوشمند را کنترل کنیم همان چیزی است که به اندازه تمام مشکلات دیگر اهمیت دارد.

متاورس در نهایت چه کاری با چشمان شما خواهد کرد؟

در حال حاضر فکر کنم که متوجه شده‌اید که هر شرکتی که قصد دارد تا در دنیای متاورس وارد شود به فناوری هدست‌ها و عینک‌های واقعیت افزوده متکی هستند. عینک‌های واقعیت افزوده‌ای که قابلیت استفاده روزانه داشته باشند هنوز به بازار عرضه نشده‌اند و عینک‌های موجود هنوز آنطور که باید خوب عمل نمی‌کنند. کاربران که در حال حاضر مجبورند که از عینک‌های طبی استفاده کنند هنوز نمی‌توانند از عینک‌های هوشمند استفاده کنند و به همین طیف وسیعی از کاربران از داشتن آن محروم هستند.

اما از طرفی دیگر اکثر هدست‌های واقعیت افزوده عرضه شده به بازار این امکان را در اخیارتان قرار می‌دهند که در هنگام استفاده عینک خود را هم به چشم داشته باشید، البته عینکتان هم نباید بیشتر از چیزی که باید بزرگ باشد. این هدست‌ها قابلیت استفاده در هر مکانی را ندارند و باز هم شما را در یک محدودیت قرار می‌دهند که اصلا چیز جالبی نیست، پس آن‌ها جایی در متاورس نخواهند داشت؛ چرا که متاورس محدودیت‌هایی که گفته شده را نمی‌پذیرد و کاربران باید آزادی عمل بیشتری در اختیار داشته باشند. البته در این بین نباید فراموش کنیم که این هدست‌های واقعیت مجازی که در موردشان حرف زدیم کاملا مربوط به سال‌های قبل و حال حاضر هستند و اصلا بعید نیست که در آینده‌ای نچندان دور شاهد عرضه یکی از این گجت‌های پوشیدنی جالب باشیم که متاورس را به‌صورتی بهتر در اختیارمان قرار دهد.