در دنیای امروز زندگی هر شخص موفقی را اگر مورد بررسی قرار دهیم، متوجه خواهیم شد که او توانسته با استفاده از پشتکار فراوان و صبر به آن جایگاه دست یابد. این دست از افراد همیشه در حال سرمایهگذاری روی خود با استفاده از یادگیری مداوم هستند و بعد از آنکه به مرحله مناسبی از دانش رسیدند، تلاش میکنند تا با تمرین و صدالبته استمرار، تمام چیزهایی که یادگرفتهاند را بهصورتی عالی پیادهسازی کنند.
در اطراف خود ما بسیاری از افراد را میشناسیم که با وجود توانایی و دانش بسیار بالا، نتوانستهاند که به آنجایگاه مناسبی که باید داشته باشند برسند، چرا که معمولا این دست از افراد خود را باور ندارند. امروز ما قصد داریم در مورد شخصی به نام بابک امیر پرویز صحبت کنیم که اول از همه خود را باور داشت و بعد از آن تلاش کرد باوری که به خود دارد را با استفاده از افزایش دانش و مهارتش بیشتر کند. او در حال حاضر یکی از موفقترین افراد ایرانی فعال در زمینه تکنولوژی جهان بهحساب میآید و با توجه به زندگیاش، متوجه میشویم که برای رسیدن به هدفهای بسیار بزرگ نیازی به انجام کارهای بسیار سختی نیست، فقط کافی است که پشتکار داشته باشید و قدمبهقدم به هدف خود با استفاده از استمرار نزدیک شوید.
شاید برای شما این موضوع کمی عجیب به نظر برسد، اما بابک پرویز تا سن 21 سالگی در تهران سکونت داشت. همانطور که میتوانید حدس بزنید، او زمانی که در ایران بود بسیار روی درس و دانشش تمرکز بالایی میگذاشت و سعی میکرد تا با نمرات عالی مدارج علمی خود را طی کند.
با بررسی لیست کسانی که برای ایران در سطح بینالمللی افتخار آفرینی کردهاند، متوجه خواهید شد که نام او در بین آنها قرار دارد. در واقع او توانست که در سال 1370 مدال جهانی المپیاد فیزیک را دریافت کند تا اسم خود را برای همیشه در آن فهرستی که گفتیم ثبت نماید.
بابک پرویز بعد از آنکه مدال برنز جهانی را دریافت کرد، به ایران بازگشت و مانند تمام هم رشتهایهای خودش، راهی بزرگترین دانشگاه صنعتی ایران، یعنی دانشگاه صنعتی شریف شد. پرویز در رشته انتخابی خود بهصورتی عالی ظاهر شد و توانست که نظر تمام دانشگاههای بزرگ دنیا را به خود جلب کند، پس با توجه به این موضوع او درخواست خودش را برای دانشگاه میشیگان، یکی از بزرگترین و مهمترین دانشگاههای آمریکا، ارسال کرد و در نهایت آنها هم با آغوشی باز از او استقبال کردند.
البته در این بین باید به یک افتخارآفرینی بزرگ دیگر او هم اشاره کنیم و آن هم چیزی نیست جز دریافت جایزه بزرگ جشنواره خوارزمی بهدلیل طراحی اولین هواپیمای تک موتوره دنیا. شاید با خود بگویید که در حال حاضر بسیار از هواپیماها، مخصوصا بسیاری از جتهای جنگنده و آموزشی یک موتور روی خود دارند. خوب، در جواب به این جمله باید به شما بگوییم که اختراع او مربوط به یک هواپیمای عجیب بود که موتور تنها روی یکی از بالهای آن قرار میگرفت.
امروزه بسیاری از شرکتهای تولیدکننده هواپیما در سطح جهانی سعی میکنند تا این فناوری را روی هواپیماهای خود پیادهسازی کنند تا اگر در زمانی یکی از موتورهای هواپیما با مشکلی مواجه شد، ناگهان جان مسافران به خطر نیفتد.
بابک پرویز بعد از آنکه در چند ترم اول این دانشگاه عملکردی خوب را از خود نشان داد، توانست که امکان تحصیل در دو رشته به صورت همزمان را دریافت کند و به همین واسطه او رشتهای که مدل جهانی آن را داشت، یعنی فیزیک را انتخاب کرد. او بعد از آنکه توانست با نمرهای بسیار عالی در هر دو رشته فارغالتحصیل شود، درخواست خود را به مقامات دانشگاه فرستاد تا به او این اجازه را دهند که در همان دانشگاه در مقطع دکترای مهندسی برق به تحصیل خود ادامه دهد.
دانشگاه میشیگان که درخواست یکی از برجستهترین دانشجویان تاریخ خود را دریافت کرده بود، با آن موافقت کرد و سرانجام او توانست که پس طی کردن مدت زمان بسیار کوتاهتری درمقایسهبا تمام همدورهایهای خود، مدرک دکترایش را دریافت کند. بابک پرویز پس از دریافت مدرک دکترای خود متوجه شد که دیگر هیچ چیزی در زمینه مهندسی برق وجود ندارد که بتواند عطش به دانش او را سیراب کند، پس راهی دانشگاه هاروارد شد تا دوره فوق دکترا خود را در رشته شیمی دریافت کند.
بابک پرویز علاوهبر کارهایی که در حال حاضر انجام میدهد، یک کرسی تدریس در دانشگاهی که به آن تعلق خاطر دارد، یعنی میشیگان هم در اختیارش است و در آنجا او را بهعنوان یکی از پیشگامان اصلی در زمینه علم نانو بایوتکنولوژی بهحساب میآورند. طبق نظرسنجیهای انجام شده از دانشجویان او، بابک پرویز یکی از بهترین افرادی است که با او کلاس داشتهاند و معمولا کلاسهایش همیشه مملو از دانشجویان او و دیگر افرادی است که به علومی که او تدریس میکند، علاقه دارند.
بابک پرویز بعد از آنکه تحصیل در دانشگاه را به اتمام رساند، راهی شرکت گوگل شد تا در این شرکت روی پروژه ایکس آنها (Google X) کار کند. بگذارید در همین ابتدا در مورد این پروژه اطلاعاتی را به شما بدهیم.
X Development LLC یا همان Google X سابق، یک مرکز تحقیقاتی و توسعه نیمه سری در آمریکا است که در سال ماه ژانویه سال 2010 تاسیس شد. این شرکت در حال حاضر یکی از زیرمجموعههای شرکت آلفابت است. دفتر مرکزی Google X حدود یک و نیم مایلی از دفتر مرکزی شرکت آلفابت، یعنی Googleplex در Mountain View ایالت کالیفرنیا، قرار دارد.
در حال حاضر آسترو تلر، یکی از بزرگترین دانشمندان کارآفرین دنیا، بهعنوان مدیرعامل و Captain of Moonshots بر این شرکت نظارت میکند. این آزمایشگاه با توسعه ماشینهای خودران گوگل کار خود را آغاز کرد. در تاریخ 2 اکتبر سال 2015 و پس از آنکه ساختار شرکت گوگل کاملا اصلاح شد و خودش به زیرمجموعه شرکت بزرگتری به نام آلفابت رفت، گوگل ایکس به یک شرکت مستقل تبدیل شد و به X تغییر نام یافت.
در حال حاضر ماموریت بخش X شرکت آلفابت اختراع و راهاندازی فناوریهای moonshot است تا جهان را با استفاده از آنها به جایی بهتر تبدیل کنند. دو تا از مهمترین پروژههای این شرکت عبارتاند از:
پروژه عینک گوگل یک برنامه تحقیق و توسعه توسط این شرکت برای تولید یک نمایشگر روی سر با استفاده از واقعیت افزوده یا همان HMD است. هدف در نظر گرفته شده از محصولات پروژه عینک گوگل نمایش تمام اطلاعات روی یک عینک بدون استفاده از یک گوشی است و این دستگاه امکان تعامل با اینترنت را از طریق دستورها صوتی را فراهم میآورد. قیمت یک عینک گوگل در زمان عرضه به بازار برابر با 1500 دلار بود!
هدف از این پروژه آن بود که دسترسی جهانی به اینترنت را بهصورتی سریع و مقرونبهصرفه و با استفاده از کابلهای فیبر نوری را فراهم آورند. پس از استفاده موفقیتآمیز از ارتباطات فیبر نوری در فضای آزاد یا همان FSOC بهعنوان قسمتی از پروژه X، مدیر این شرکت تصمیم گرفت که آزمایش بیشتری تحت عنوان پروژه Taara در مناطق روستایی را انجام دهد. این فناوری از پرتوهای نوری استفاده میکند که توسط دفتر شرکت X Development در Visakhapatnam توسعه یافته بود. از ماه دسامبر سال 2017، شرکت X چیزی در حدود 2000 واحد از واحدهای این شرکت را از طریق مشارکت با شرکت FiberNet Limited در ایالت آندار پرادش در هند راهاندازی کرده بود.
بابک امیر پرویز در شرکت X روی قسمتی کار میکرد که وظیفه اصلیاش توسعه عینکها و لنزهای هوشمند بود. این روند ادامه داشت تا آنکه در سال 2008 نام او بهخاطر توسعه یک لنز هوشمند با نام لنزهای بیونیک در صدر اخبار تکنولوژی قرار گرفت و مجله تایم طرحش را در بین 50 اختراع برتر قرار دارد.
این لنزهایی که بابک امیر پرویز توسعه داده بود، انرژی مورد نیاز خود را از طریق نور خورشید و همینطور امواج رادیویی دریافت و بهصورتی هوشمند عمل میکردند و کارکردهای مختلفی داشتند. در نوع کارکرد آنها آمده است که حجمی از دادهها، تصاویر و نقشهها را میتوانند در اینترنت یا در موبایلتان جستجو کنند و در نمایشگری که در آن تعبیه شده به نمایش گذارند. این لنزها روی خود LEDهای بسیار کوچکی دارند که از این ایده بعدها در عینکهای گوگل استفاده شد.
از سال 2012 که او عینک گوگل را در کنفرانس توسعهدهندگان گوگل یا همان I/O معرفی کرد، به میان مردم آمد، اما بهخاطر ماهیت این عینکها بسیاری از انتقادها به آنها وارد بود و خریداران نمیتوانستند که از آن در تعدادی از مراکز خرید ایالات متحده آمریکا و حتی سینماها استفاده کنند.
او در این کنفرانس به یکی از تلاشهای مهم تیم سازنده، یعنی قابلیت جستجو و یافتن اطلاعات در کسری از ثانیه اشاره کرد. طبق گفته او، موتور جستجو گوگل در حال حاضر در کمتر از 5 ثانیه جواب شما را خواهد داد، اما هدف ما در تولید این عینکها رساندن این زمان به پایینترین حد ممکن بود. سؤال این بود که آیا میتوانیم این زمان را به سه ثانیه برسانیم، یا شاید یک ثانیه؟ یا در کسری از ثانیه؟!
البته او به مشکلات احتمالی هم اشاره کرد و گفت:
همزمان با رواج این تکنولوژیها، شاهد رفتارهای جدیدی نیز از سوی تعدادی از مردم خواهیم بود. واضح است که باید تناسبی میان آنچه تکنولوژی به ما اجازه میدهد و آنچه نمیدهد، وجود داشته باشد.
او سپس در آن مراسم روی این موضوع تاکید کرد که این محصول هنوز راه درازی را در پیش دارد و بدون شک در آینده تغییراتی روی آن انجام خواهد شد. او اعتقاد دارد که فراهم ساختن راحتی بیشتر برای کاربران و مصرف پایینتر انرژی قدمهای بعدی است که عینک گوگل آنها را برآورده خواهند کرد.
او در نهایت در تاریخ 15 ژولای سال 2014 تصمیم گرفت که از شرکت گوگل جدا شود. او پس از آنکه از این شرکت جدا شد اصلا تصور نمیکرد که آمازون بهدنبال استخدام کردن او باشد.
پس از آنکه آمازون شغل جدید بابک، یعنی درست کردن یک چیز کاملا شبیه به شرکت X Development و پروژههای moonshot در این شرکت را به او پیشنهاد داد، تصویری در صفحه گوگل پلاسش منتشر کرد و پروفایل گوگل پلاس خود را تغییر داد و گفت که:
کار در شرکتهای کوچک و استارتاپها تا کمپانیهای عظیم و دانشگاهها در اروپا و آمریکا، هر یک جذابیتها و آموختههای جدیدی برای من داشته است.
من در گوگل فرصتی پیدا کردم که روی برخی پروژهها (مانند عینک گوگل و لنز چشمی که به زودی به صورت عمومی معرفی می شود) کار کنم و حالا وقت آن رسیده که برای کار روی چیزهای دیگر به آمازون بروم.
بابک پرویز در حال حاضر مدیر انجمن مرکز علوم زندگی در مقیاس مایکرو و عضو ارشد موسسه مهندسان برق و الکترونیک یا همان IEEE است. او تاکنون جایزهها و افتخارات گوناگونی را کسبک دره و مقالاتش در بسیار از مجلات دنیا بهچاپ رسیده است. در کنار تمام این موارد، وی توانسته تا جایزه مخصوص مخترعان زیر 35 سال را از سوی مجله تکنولوژی تکنولوژی Review MIT دریافت کند.
با بررسی کارهایی که او انجام میدهد، متوجه خواهید شد که بابک پرویز یکی از کسانی است که در حوزههایی که در آینده بسیار کارآمد خواهند بود فعالیت میکند و تکنولوژیهای مخصوص به آن زمان را میسازد. یکی از نکات جالب در مورد این علاقه او، این است که گوگل به همین دلیل بابک را اخراج کرد تا آیوی راس، یک مدیر حرفهای در زمینه مد روز، را استخدام کند تا بتواند با استفاده از دانش او عینک هوشمندش را در میان مردم تبدیل به یک دستگاه روزمره کند. البته همانطور که در این مقاله هم به آن اشاره کردیم، گوگل هیچگاه نتوانست که به هدف اصلی خود برسد و در نهایت به قبرستان محصولاتی که این شرکت توسعه داد، اما نابود شدند، رفت.
در کنار تمام این موارد، بابک امیر پرویز به برقراری ارتباط بین بیولوژی، مهندسی الکترونیک، مهندسی مونتاژ، نانو تکنولوژی و حتی MEMS علاقه بسیار زیادی دارد. او علاقه دارد تا با تلفیق تمام این موارد، وسایلی را تولید کند که بتوان آنها را روی چشم قرار داد. او اعتقاد دارد لنزهایی که با استفاده از این فناوریها تولید میشوند، تنها یک مانیتور نخواهند بود و به بیماران و افراد عادی کمک میکند تا بتوانند تمام موارد مربوط به بدن خود را بررسی کنند و در نهایت اگر در شرایط خطرناکی بودند، به یک مرکز بهداشتی یا بیمارستان مراجعه کنند.
این رویای بابک امیر پرویز در گوگل رنگ واقعیت به خود گرفت و این شرکت محصولات تولید شده توسط او را به شرکتهای سازنده محصولات پزشکی فرستاد. لنزهای ساخته شده توسط پرویز این توانایی را داشتند تا سطح گلوکز خون بیماران مبتلا به دیابت را هر دو ثانیه یکبار اندازهگیری کنند و آنها را به برنامه ساخته شده توسط شرکتها برای این لنز روی گوشیها بفرستد. در کنار تمام این موارد، با استفاده از این لنزها میتوان مشکلات مربوط به بینایی را هم تا حد زیادی کاهش داد و عملا پیری چشم را تبدیل به چیزی که روی زندگی روزانه تاثیری ندارد، کرد.
بابک امیز پرویز اعتقاد دارد که مردم روزبهروز در حال فاصله گرفتن از کامپیوترهای امروزی هستند و تمایل دارند که بشتر از گذشته از دستگاههایی مانند گوشیهای هوشمند یا تبلتها استفاده کنند. او ادامه میدهد که عینکهای گوگل به ما نشان میدهد که نسل بعدی تغییرات در استفاده از کامپیوترها چگونه خواهد بود و قرار است که به کجا برسد و احتمالا در آیندهای نچندان دور جایش را بیشتر در میان مردم باز خواهد کرد.
بابک پرویز میگوید:
15 سال دیگر، اگر به مردم در خیابانها نگاه کنید، آنها یک گجت پوشیدنی بر سر خود قرار دادهاند.